زنان و تنباکو و آینده

تأثیرات فزاینده مصرف تنباکو بر زنان و دختران در سراسر دنیا همچنان ادامه دارد. این تهدید در قرن ۲۱ نه تنها سلامت جسمی روانی زنان ، بلکه پیشرفت اقتصادی و اجتماعی آنها را نیز در بر می گیرد. این گزارش موارد فوری درخصوص مصرف تنباکو و تولید آن که زنان اقصی نقاط جهان را تحت تأثیر قرار می دهد ، بیان می کند و مسیر حرکت برای پیشگیری و کاهش تأثیر تنباکو برزنان ، دختران و جوامع آنها را پیشنهاد می دهد. جلوگیری از گسترده شدن همه گیری تنباکو در میان زنان جهان عاملی حیاتی در بهبود وضعیت زنان است .درحالیکه روند مصرف تنباکو در میان مردان در حال حاضر با شیب آهسته ای در حال کاهش است.
همه گیری در میان زنان هنوز به اوج خود نرسیده است . سازمان بهداشت جهانی پیش بینی می کند تا سال ۲۰۲۵ درصد زنان سیگاری به ۲۰ درصد برسد که این رقم با ۱۲ درصد در حال حاضر تفاوت فاحشی دارد. حتی اگر میزان مصرف سیگار به همین اندازه باقی بماند بازهم تعداد زنان سیگاری افزایش نشان خواهد داد چرا که تعداد زنان کشورهای در حال توسعه از حدود یک میلیارد کنونی به حدود ۵/۲ تا ۵/۳ میلیارد نفر در سال ۲۰۲۵ خواهد رسید . برای دهه ها ، صنعت تنباکو تحت عنوان نیاز زنان به آزادی و استقلال این محصول را به آنها فروخت . این دیدگاه هنوز که هنوزاست پایه بسیاری از تبلیغات و شیوه های بازاریابی را تشکیل می دهد و بعنوان حربه ای برای تغییر باورهای فرهنگی درمقوله زنان و سیگار به خدمت گرفته شده است .
این پیام بصورت غم انگیزی حالتی کنایه آمیز دارد. هرچند که مصرف دخانیات را با استقلال و احساس خوش مرتبط دانسته اند ، مصرف سیگار تأثیری عکس دارد . یعنی هم سلامت و رفاه آنها را کاهش می دهد و هم استقلال و کیفیت زندگی آنها را به مخاطره می افکند.درست ۸ دهه پیش یعنی سال ۱۹۲۴ کمپانی فیلیپ موریس محصولی را بعنوان سیگار زنان معرفی کرد که در توصیف آن گفته می شد همچون ماه مه لطیف است . ، ۴۰ سال پیش انجمن جراحان آمریکا گزارش داد که میان سرطان در زنان و مصرف تنباکو یک ارتباط احتمالی و میان مصرف سیگار و سرطان در مردان یک ارتباط قریب به تعیین وجود دارد . در این زمان به اثرات سیگار کشیدن در طی حاملگی نیز توجهاتی مبذول شد، هرچند این موارد بیشتر مربوط به سلامت جنین بود تا سلامت مادران .
با گذشت زمان درسالهای نه چندان دور دیگر مشکلات مربوط به تنباکو نیز مطرح گردید. اویل دهه نود با پژوهشی در ژاپن که اثرات عمیق دود تحمیلی سیگار بر زنان بیش از پیش هویدا گردید. در این اثنا ، حرکت تدریجی کشف و نو آوری تنباکو از آمریکا به آفریقا و آسیا تأثیر منفی روز افزونی را در زندگی زنان سیگاری و غیر سیگاری ایجاد کرد. زنان و خانواده آنها ظرفیت ارزشمند تولید مواد غذایی را از دست دادند و با مشکلات کار طاقت فرسای تولید تنباکو مواجه گردیدند. درسال ۱۹۸۳ در پنجمین کنفرانس جهانی دخانیات و سلامت در وینی پگ کانادا توجه خاصی به زنان مبذول شد .
در۱۹۸۹ سازمان جهانی بهداشت در روز جهانی بدون تنباکو ، به موضوع زنان و تنباکوو پرداخت و یک سال بعد در ۱۹۹۰ شبکه جهانی زنان برعلیه تنباکو INWAT در پرت استرالیا به منظور رهبری ، دفاع و آموزش در زمینه تنباکو و زنان ، شکل گرفت . در ۱۹۹۲ اولین کنفرانس جهانی زنان و تنباکو در ایرلند شمالی تشکیل شد . بعد از آن در سال ۱۹۹۹ ژاپن میزبن اولین کنفرانس بین المللی سازمان بهداشت جهانی در ارتباط با تنباکو و سلامت با موضوع نگاهی متفاوت به تنباکو وسلامت ، جلوگیری از همه گیری تنباکو درزنان وجوانان بود که به بیانیه Kobe منجر شد.در حرکت هایی مرتبط با این موضوع ، سازمان بررسی جهانی تنباکوی جوانان ( Gytsl ) دو مسئله WHO , CDC در سال ۱۹۹۹ بنا نهاده شده است تا اطلاعات درزمینه سیگار کشیدن در پسران و دختران را جمع آوری کند . در سال ۲۰۰۰ هشت هدف توسعه هزاره ( MDG ) بوسیله اعضای شورای امنیت مورد پذیرش قرار گرفت.
دو مورد از این اهداف اختصاصاٌ به بهبود وضعیت زنان اشاره داشتند و WHO این اهداف را برای کنترل تنباکو بکار گرفت. این فعالیتهای اولیه در ماه مه ۲۰۰۳ هنگامی که کشورهای عضو WHO معاهده اصولی در زمینه کنترل تنباکو ( FCTC ) پذیرفتند به ثمر نشست. FCTC یک پیمان تاریخی بود که با پذیرفته شدن توسط ۴۰ کشور در فوریه ۲۰۰۵ جنبه اجرایی پیدا کرد . این معاهده بین المللی درمورد سلامت عمومی اهمیت دیدگاه مبتنی بر جنسیت را در برنامه ریزی ، سیاستگذاری و تحقیق در زمینه تنباکو به رسمیت می‌شناسد و توجه ویژه ای به افزایش بالقوه جهانی مصرف تنباکو در زمان معطوف داشته است .