پادکست؛ تریبونی برای همه

▪ کمی در مورد پادکست کافه رادیو برایمان بگویید، اینکه چگونه شکل گرفت و کار می کند؟
ـ پادکست کافه رادیو در فوریه ۲۰۰۸ آغاز به کار کرد، و الان تقریباً ۹ ماه است که فعالیت می کند. زمانی که ما کارمان را شروع کردیم، پنج، شش نفر بیشتر نبودیم، که اغلب بچه ها برای تحصیل به کانادا آمده بودند. اما الان نزدیک به ۴۰ نفر به صورت اینترنتی حول کافه رادیو با همدیگر همکاری می کنند که ۲۰ نفرشان فعال هستند و هر هفته تعدادی به استودیو می آیند برای ضبط برنامه. تا الان ۳۳ برنامه تولید کرده ایم که روی وب سایت ما به آدرس caferadio.ca قرار گرفته و برنامه های ما از یکی از رادیوهای محلی هم پخش می شود.
▪ هدف گذاری شما در مورد مخاطب چیست؟ به سمت جذب مخاطب عام می روید یا مخاطب خاص دارید؟
ـ مخاطب اصلی ما در حقیقت کسانی هستند که از ایران دور مانده اند. خیلی از بچه های ما فارسی را سخت صحبت می کنند. این موضوع باعث شده ما دور هم جمع شویم و برنامه هایی را آماده کنیم، برای آنکه تا حدی خبررسانی داشته باشیم در مورد مسائل فرهنگی و... مثل جشنواره هایی که اینجا در کانادا برگزار می شود . در واقع بیشتر سعی می کنیم نیازهای مخاطب فارسی زبان دور مانده از ایران را پوشش بدهیم. در کانادا، و شاید بشود گفت در دیگر کشورها هم، به نظر می رسد رادیو تا حدی از مد افتاده، به این معنی که دیگر کسی منتظر پخش یک برنامه در یک ساعت خاص نمی نشیند، اما در مورد پادکست ما این شانس را داریم که مخاطب با انتخاب برنامه ما، در هر جایی که دلش بخواهد، می تواند به برنامه ما گوش بدهد، خواه در ترافیک، حین ورزش یا ... ما سعی کردیم برنامه هایمان را دوزبانه کنیم؛ بخشی از برنامه های ما به زبان فارسی است و بخشی هم انگلیسی تا بتوانیم حتی کسانی که فارسی زبان نیستند، اما نسبت به یکسری موضوعات مربوط به ایران کشش دارند را تحت پوشش قرار دهیم. چون خیلی ها هستند که موضوع ایران برایشان جالب است. برنامه های ما جدای از آنکه روی پادکست قرار می گیرند روی یک موج محلی که متعلق به دانشگاه هست هم پخش می شوند.
▪ اقبال به پادکست و رادیوهای محلی در کانادا چگونه است؟
ـ در شهر ما سه رادیوی محلی مشغول به کار هستند. جدای از آن یک سرچ ساده در اینترنت به شما نشان می دهد در کانادا میزان گستردگی پادکست چگونه است. مثال ساده اش کتابخانه های اینجا هستند، که بخشی عنوان کتاب های صوتی دارند که خودش نشان دهنده میزان نفوذ پادکست در جامعه است. جدای از پادکست، رادیوهای محلی از ساعت شش صبح تا سه شب برنامه پخش می کنند و مخاطبان خاص خودشان را هم دارند.
▪ این رادیوهای محلی چگونه کار می کنند؟
ـ در این رادیوها تعدادی از افراد استخدام هستند که خب بالطبع حقوق می گیرند و وظایف مشخص دارند و باقی به صورت داوطلبانه کار می کنند. به طور مثال همین برنامه ما که به صورت پادکست تولید می شود، هر هفته از این رادیو پخش می شود و اتفاقاً چندی پیش توانستیم جایزه بهترین برنامه بومی رادیو را هم کسب کنیم به خاطر همین برنامه کافه رادیو.
▪ در کانادا رادیوهای محلی جزء رادیوهای عمومی محسوب می شوند؟
بله، مثلاً این رادیو محلی که ما با آن در ارتباط هستیم، متعلق به دانشگاه است و یک بودجه مخصوصی از دانشگاه می گیرد. این رادیوها تبلیغات تجاری نمی گیرند، اما در عین حال به تبلیغ یکسری برنامه ها و پخش یکسری از اطلاعیه های مربوط به منافع عمومی یا شهرداری که بخشی از بودجه را تامین می کنند می پردازد. اما خب مشخص است که این تبلیغات و اطلاعیه ها بیشتر مربوط به منفعت عمومی است.
▪ این تامین بودجه، نظارت یا سیاستگذاری را در پی ندارد؟
ـ چرا یکسری از قوانین هست که باید رعایت شود. مثلاً اگر برنامه پخش شده در مورد موسیقی باشد، باید ۷۰ درصد موسیقی کانادایی باشد. یا اینکه حق تبلیغات تجاری در برنامه تان را ندارید. یکسری مسائل هم هست که باید در برنامه گنجانده شود، همان اطلاعیه هایی که گفتم قصد دارند به گوش مردم برسانند، مثل خبررسانی راجع به تغییر برنامه حرکت یک خط اتوبوس یا ... در واقع آنچه ما به عنوان پادکست روی سایت خود قرار می دهیم، ادیت شده این برنامه است.
▪ با وجود کانال های متنوع تلویزیونی، مطبوعات و ... چه چیزی جذابیت را برای این کانال های متکثر محلی و در کنارش پادکست ها به وجود می آورد؟
ـ در این رادیو ها و پادکست ها، آدم ها می توانند حرف خودشان را بزنند. در رادیوهای محلی یا پادکست ها حرف هایی زده می شود که هیچ گاه رسانه های تجاری برایشان جذابیت ندارد. مثلاً اگر توجه رسانه های تجاری به سمت موسیقی مد روز و تجاری است، این برنامه ها بیشتر به سمت معرفی گروه های مهجور موسیقی می روند.
▪ در واقع محتوای متفاوت و آلترناتیو این رادیوها و پادکست هاست که اقبال به آنها را باعث می شود؟
ـ دقیقاً. رسانه های تجاری مساله درآمد برایشان خیلی مهم است، در حالی که برنامه های محلی و پادکست ها، بیشتر به سمت کیفیت حرکت می کنند و به سمت توجه به آنچه که لزوماً مورد تبلیغ و تشویق نیست.
▪ فکر می کنید چرا پادکست ها در ایران با اقبال کمی مواجه هستند؟
ـ مشکل اینترنت در ایران یکی از دلایل عدم اقبال به پادکست است، اگر چه به نظر من ما به سمتی می رویم که با موج اقبال به پادکست مواجه شویم. شاید نوشتن یکسری آموزش در این رابطه مفید باشد، و کمک کند که با برطرف شدن مشکل عدم توانایی فنی در تهیه پادکست ها، تا حدودی از موانع گسترش پادکست ها کاسته شود. اگر چه تا زمانی که مشکل سرعت و میزان دسترسی به اینترنت در ایران حل نشده، گسترش پادکست در ایران هم با مشکل مواجه است.
▪ فکر نمی کنید این انگیزه یی که برای چنین کارهایی در آنجا هست، اینجا وجود ندارد؟
ـ در ایران امکان تجربه کردن وجود ندارد. ما در اینجا خیلی ساده، با گذراندن یک دوره آموزشی کار در رادیو و با کمی پیگیری توانستیم در رادیو محلی متعلق به دانشگاه برنامه مان را داشته باشیم و از استودیوی حرفه یی آن برای ضبط برنامه هایمان استفاده کنیم، و این امکان تجربه به ما انگیزه می داد. در حالی که در ایران چنین امکانی وجود ندارد و برای امکانات خیلی ضعیف تر از این شما باید دوندگی بسیاری بکنید، که خیلی وقت ها همین مساله شما را منصرف می کند.
▪ تفاوت هایی که پادکست با رادیو در فرم دارد، در شکل دهی به محتوا هم تاثیر دارد؟
ـ فرم جدید قطعاً نیازمند محتوای جدید هم هست. اما تجربه ما ثابت کرده است این محتوای جدید، حین کار و در گذر زمان شکل می گیرد. در واقع باید پیش رفت تا به یک محتوای جدید دست یافت. در ابتدا شما با تکنولوژی جدید همان محتوای قدیمی را تولید می کنید، اما کم کم این فرم جدید خواه ناخواه محتوای جدیدی را به دنبال خواهد آورد

منبع : مدیا نیوز