جوانی دوران جرقه های هویت جویی

جوانی بهار با طراوت زندگی است و گل نشاط، شادابی، تلاش، اراده، پشتکار، نوگرایی، فضیلت جویی، گرایش های مذهبی، احساس مفید بودن و عشق به خدمت در این فصل می شکفد و حیات را فرحبخش و شیرین می کند.
گوهر گرانبهای جوانی به سبب برخورداری از استعدادها و قابلیت شکوفایی و رشد یکی از باارزش ترین نعمات خداوند به نوع بشر است که هر فرد تنها یک بار در این مقطع سنی قرار می گیرد تا شخصیت خود را یافته و در ادامه زندگی، اندوخته های جوانی را مایه هدایت و تنظیم کننده روابط خود با خانواده و جامعه قرار دهد.
جرقه های هویت جویی، استقلال طلبی و تمایز یافتگی که به نوعی با بازیابی و بازسنجی گذشته خود و جامعه همراه است در همین دوران جوانی پدید می آید، بنابراین باید تلاش شود تا جوانان از این فرصت طلایی حداکثر استفاده را نموده و تصمیمات مهم و سرنوشت ساز خود را به نحو شایسته ای اتخاذ کنند و راه رسیدن به این اهداف را ترسیم نمایند.
شکی نیست که ارتباط صحیح خانواده، مربیان و مبلغان با جوان می تواند زمینه استفاده بهینه از دوران جوانی را برای دختران و پسران هموار و امید به آینده های روشن را در آنان بارور سازد که در این صورت تصمیماتشان متعالی و هدفدار خواهد شد و به خوبی خواهند توانست با روی گشاده و آرامش درونی با سختی ها و مشکلات مسیر زندگی مواجه شوند و با پشت سر نهادن آنها ظرفیت رشد یافته و از این مراحل لذت هم ببرند.
جوان این چنینی از روبه رو شدن با رویدادهای آینده واهمه ای نخواهد داشت و در هر لحظه خود را در حال حرکت به سوی کمال خواهد دید.
شاید در ابتدای امر پاسخ این سوال که با چه شیوه ای و چگونه با نسل جوان روبه رو شویم آسان به نظر آید ولی آن گاه که با پیچیدگی های دوران حساس و سرنوشت ساز جوانی و ظرافت های شخصیتی او مواجه شویم اهمیت سوال و نیز سختی پاسخ به آن، خود را بهتر آشکار می سازد. بدون تردید آسیب پذیرترین و در عین حال پرانرژی ترین و باارزش ترین قشر از اقشار جامعه، جوانان هستند.
جوانان به مثابه آینده سازان و گردانندگان آینده جامعه، اصلی ترین سرمایه هر کشور محسوب می شوند. فرآیند تغییر در نگرش و رفتار جوانان در مقایسه با بزرگسالان راحت تر انجام می پذیرد چرا که بعد احساسی نگرش و بینش جوانان نسبت به افراد و پدیده های مختلف، بسیار مهم و در عین حال سریع التغییر است، در حالی که بزرگسالان پای بندی و مقاومت فکری بیشتری نسبت به باورها، ارزش ها و اعتقادات از خود نشان می دهند. بنابراین بسیار طبیعی و منطقی به نظر می رسد که مخاطبان اصلی دشمنان فرهنگی، نسل جوان جامعه ایران اسلامی باشد.
برای مصونیت بخشی جوانان از آسیب های فردی و اجتماعی و هدایت و راهنمایی آنان لازم است که با جوانان ارتباط موثر و مفید برقرار کنیم یعنی در دل جوانان جایی برای خود باز و محبت آنان را جذب کنیم.
بدون ارتباطات موثر اجتماعی، جوانان نمی توانند به رشد و شکوفایی مطلوب شخصیت برسند. اگر خانواده ها، مربیان و مبلغان با راهبردهای یاری بخش رفتار ارتباطی با جوان آشنایی کافی داشته باشند قطعا می توانند با ارایه رفتار ارتباطی کارآمد، سازنده و موثر، مسایل جوانان را به نحو شایسته ای حل نمایند.
برای ارتباط با جوانان شرایط و ویژگی هایی وجود دارد که بدون تحقق آنها، ایجاد ارتباط سالم، مفید و تاثیرگذار امکانپذیر نیست. تعریفی که از ارتباط خواهیم داشت موضوع را روشن تر می سازد.
ارتباط عبارت است از فن انتقال اطلاعات، افکار و رفتارهای انسانی از یک شخص به شخص دیگر و به تعبیری دیگر ارتباط عبارت است از تمام روش هایی که از طریق آن ممکن است ذهنی بر ذهن دیگری تاثیر بگذارد. این عمل نه تنها با نوشته یا صحبت کردن، بلکه حتی با موسیقی، هنرهای تصویری و به طور کلی با تمام رفتارهای انسانی عملی است و پیام دهندگان به چهار شکل گفتاری، شنیداری، نوشتاری و دیداری می توانند با مخاطبان خود ارتباط برقرار سازند که در این میان بیش از هفتاد و پنج درصد ارتباطات افراد از طریق گفتاری و شنیداری صورت می گیرد و این حجم از ارتباطات، در واقع نشانگر اهمیت ایجاد ارتباط از طریق گفتن و شنیدن می باشد.
با توجه به موارد مطرح شده به این نتیجه می رسیم که برای ارتباط با جوانان داشتن برخی شرایط و ویژگی ها الزامی بوده و جنبه کاربردی دارد که مهم ترین آنها عبارتند از بصیرت و آگاهی، خیرخواهی و خلوص نیت، ایمان به هدف و باور حقیقی توانایی های جوانان.
داشتن دانایی، هوشمندی، درایت و معرفت عمیق از مهم ترین ارکان شخصیت پیام دهندگان است. مربیان و مبلغانی که این ویژگی ها را نداشته باشند نباید گام در عرصه تبلیغ و ارتباط با نسل جوان بنهند زیرا اگر پیام دهنده ناآگاهی، پیام گیرندگان متعددی را از روی بی بصیرتی و ناآگاهی راهنمایی کند خسارت، جبران ناپذیری به عمر و زندگی نسل جوان وارد خواهد ساخت. مربیان و مبلغان به عنوان پیام دهندگان باید از اعماق قلب خویش خیرخواه نسل جوان بوده و از سر احساس مسوولیت و خلوص نیت با آنان مواجه شوند.
خیرخواهی و خلوص نیت حقیقی پیام دهندگان برای جوانان اثر وضعی معجزه آسایی دارد و این دو عنصر چنان تاثیری در گفتار و کردار مربیان و مبلغان می گذارد که نسل جوان را شیفته خود می کنند و آنان را به پذیرش پیام و عمل به آن وادار می سازند.
ایمان و باور قلبی به پیام و اهداف آن نیز پشتوانه محکمی است که پیام دهنده را در امر رساندن پیام یاری می کند. از همین رو پیام دهنده پیش از اقدام به ارتباط و رساندن پیام باید ایمان و باور خود را نسبت به پیام و اهداف آن بسنجد و آن گاه که مطمئن گردید خود به محتوا و اهداف پیام باور قلبی دارد با ارتباط با جوان و ابلاغ پیام مبادرت ورزد.
در کنار ایمان به هدف و پیام، داشتن ایمان قاطع و باور حقیقی به توانایی ها و شایستگی های جوان از سوی مربیان و مبلغان ضروری است.
باید به قدرت انسانی جوان که توانایی ها، استعدادها و صلاحیت های فراوانی را در او پدید می آورد ایمان داشت و به منزلت و شخصیت جوان اذعان نمود تا شرایط برای انتقال پیام مهیا شود.
تا زمانی که به جوان حرمت ننهیم و او را به رسمیت نشناسیم نمی توانیم با او ارتباط موثر برقرار نموده و مربی مفید و همراه تاثیرگذاری برایش باشیم.

عشرت شایق، مدیر مجموعه فرهنگی و تاریخی سعدآباد

منبع : روزنامه جوان