هند، صادرات نرم‌افزار و مهندس نرم‌افزار

آیا تولید نرم افزار با كارشناس هندی، برای ایران با صرفه و صلاح است یا خیر؟ هزینه تمام شده آن چقدر است؟ اگر ما نیروی بیكار داریم، چرا وضع صنعت نرم‌افزاری ما چنین است؟ در این باره سئوالات بسیاری وجود دارد كه با مقدمه‌ایی مفصل به آن اشاره می‌كنیم. كشور هندوستان به عنوان بزرگترین دموكراسی جهان، حدود ۱ میلیارد و ۶۵ میلیون نفر(جولای ۲۰۰۴) جمعیت دارد كه تقریبا ۱۶ برابر ایران است. وسعت آن دو برابر ایران است و با این وصف حدود ۲۰ درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده و غذا می دهد. حدود ۲۰ درصد از مردم آن نیز زیر خط فقر زندگی كرده و ۸۰ درصد آنها بالای این خط قرار دارند. برای مقایسه، ابتدا فرض كنید كه ایران حدود ۵۳۰ میلیون نفر جمعیت دارد. سپس به وضعیت معیشتی آن فكر كنید. به این آمار درباره هند توجه فرمایید:
۱- دارای ۲۷۹۴ قوم مختلف، ۸۰۰ نوع زبان و ۶۵۰ حزب سیاسی
۲- دارای ۲۷۳ دانشگاه معتبر، ۱۱۳۸۱ كالج، ۷۰۰ مركز تحقیقات علمی، ۹۰۰ هزار دبستان و مدرسه راهنمایی، ۱۰ میلیون دانشجو
۳- نرخ با سوادی ۶۵ درصد
۴- مقام سوم قدرت تحقیقات جهانی
۵- مقام نخست جهانی در تولید شیر، برنج، شكر و چای
۶- دارای تكنولوژی پیشرفته موشكی، اتمی و ماهواره‌ایی
۷- مقام دوم جهانی (بعد از آمریكا) از نظر دارا بودن افراد حرفه‌ایی در صنعت نرم‌افزار رایانه‌ایی
۸- صادرات فن‌آوری اطلاعات، ۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۰، ۵ / ۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۵ و دولت پیش بینی می‌كند كه تا سال ۲۰۱۰ به ۵۰ میلیارد دلار برسد!
۹- ۳۶۰ هزار فارغ از تحصیل مهندسی در سال
۱۰- ۵۰ هزار فارغ از تحصیل فن‌آوری اطلاعات در سال
۱۱- بیش از ۳ میلیون دانشمند و نیروی فنی و دارای توان فنی برای انجام ۳۸ درصد از نیاز فن‌آوری اطلاعات جهان
۱۲- دارای ۲۹۲ بانك تجاری با ۶۸۵۶۱ شعبه در سراسر كشور و ۳۳ بانك خارجی
۱۳- میزان سرمایه بانك‌های خصوصی ۵ / ۱۷ درصد در سال ۲۰۰۳ و بانك‌های خارجی ۷ درصد
۱۴- درآمد سرانه، ۴۵۰ دلار آمریكا
۱۵- میزان تورم كلی فروشی، ۵ / ۵ درصد در سال ۲۰۰۴ و نرخ رشد اقتصادی بالای ۸ درصد
۱۶- دارای ۵۴۷ میلیون نفر زیر ۲۵ سال
۱۷- دارای مطبوعات آزاد
یكی از فعالیت‌های عمده شركت‌های هندی عبارت از پذیرش برون سپاری خدمات است. (Business Process Outsourcing, BPO). یكی از دوستان تعریف می‌كرد كه برای رفع اشكال به شركت مربوطه در آمریكا تلفن می‌كند. شخصی كه جواب می‌داد با لحجه هندی صحبت می‌كرد. وقتی كنجكاوی دوست مرا دید، توضیح داد كه او در هند است و میز كمك شركت آمریكایی در هند قرار دارد. در حال حاضر یك مهندس خوب تا دكترای رایانه هندی را با حدود ۵۰۰ دلار (۴۵۰ هزار تومان) در ماه می‌توان استخدام كرد. چند تجربه در سالهای پیش در این زمینه داشته‌ایم كه پروژه سازمان ثبت احوال و اسناد توسط شركت ایران ارقام و پروژه كشتیرانی جمهوری اسلامی ایران توسط شركت خدمات ماشینی كشتیرانی از این قبیل است. مزایای كارشناس هندی به قرار زیر است:
۱- زبان انگلیسی را خوب می‌داند و به سادگی می‌تواند از منابع خارجی و اینترنت استفاده كند. اگر موضوع جدیدی برای تحقیق به او بدهید به سادگی و سرعت فرا گرفته و كار را تحویل می‌دهد.
۲- حرف گوش كن است و بازی در نمی‌آورد. تا وقتی كار تمام نشود، محیط را ترك نمی‌كند. اگر خوب كار نكند، او را اخراج می‌كنید.
۳- چندین نفر از آنها در یك آپارتمان كوچك زندگی می‌كنند.
۴- مشغولیات دیگری غیر از كار ندارد.
۵- ناچار است كه استاندارد كار كند.
● معایب كارشناس هندی به قرار زیر است:
۱- زبان انگلیسی آنها با لحجه هندی است. به جای انگلیسی، هنگلیسی است. انگلیسی‌ها می‌گویند: كاری كه ما با كشور هند كردیم، هند با زبان ما كرد.
۲- چون جهان سومی هستند، از زیر كار در رو، می‌باشند. باید مواظب آنها باشید و گرنه سركار می‌روید.
۳- كارشناس ایرانی بی‌كار می‌شود.
۴- به سختی با مشتری و محیط كار پیچیده و غریبه ایرانی ارتباط برقرار می‌كند.
كار و مسئولیت پذیرفتن در شركت‌های نرم‌افزاری ایرانی سخت شده و تشكیل گروه‌های كاری كه با هم بتوانند كار كنند به سختی ممكن است. مدیران ما كارآزموده و قادر به اداره تیم‌های نرم‌افزاری نیستند. مهندسین ما هم، هنوز از راه نرسیده، به دنبال خرید خانه، ماشین و غیره بوده و حاضر به طی نمودن نظام ارشدیت نیستند. اگر چه مشكل مهاجرت به صورت قبلی وجود ندارد، اما هنوز رویای آن ذهن بعضی از جوانان ما را اشغال كرده است. هزینه مهندسین نرم‌افزار ایرانی زیاد شده و با توجه به سربارهای آن می‌توان گفت كه دو برابر یك مهندس هندی است. اگر به همین صورت بازار نرم‌افزار ایران پیش برود، با قاطعیت می‌توان گفت كه هزینه تولید نرم‌افزار با نیروی كار خارجی، نصف نیروی كار ایرانی هزینه دارد. به عبارت دیگر برون سپاری خارجی نه فقط برای آمریكا و اروپا صرف می‌كند، بلكه برای ایران نیز با صرفه است.
منبع: ماهنامه راه راست