اولویت‌بندی بحران در سکونتگاه‌های روستائی (با روش AHP) (مطالعهٔ موردی: دهستان بازفت)

شناخت پتانسیل‌های طبیعی به‌عنوان بستر فعالیت‌های انسانی، پایه و اساس غالب برنامه‌ریزی‌های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می‌دهد. در این راستا ویژگی‌های اقلیمی و عناصر غالب آن که در پراکندگی و شکل‌گیری پدیده‌های حیاتی (نبات، حیوان، انسان) نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کنند؛ به‌عنوان یکی از مهمترین فاکتورهای طبیعی ـ محیطی ارزیابی می‌شوند؛ چنانچه تضمین توفیق کامل غالب برنامه‌ریزی‌‌های توسعه کشاورزی، صنعت، پروژه‌های آبیاری، حمل و نقل، بهداشت و غیره، هنگامی به‌دست می‌آید که با شناخت اقلیم و استفاده از پتانسیل‌های گوناگون آن همراه باشد.

مسعود تقوایی
سید رامین غفاری

منبع : حوزه معاونت تحقیقات و فناوری