دیوار فروریخته پنهانکاری

شاید تا به حال شما هم به این موضوع فكر كرده اید كه چرا اسرائیلی ها كه نمایش قدرت نظامی جزو سیاست ثابت شان بوده ـ ترجیح داده اند توان هسته ای آنها در سایه بماند و از آفتابی كردن مهم ترین بخش قدرت تسلیحاتی خود جلوگیری كرده اند. دست كم این رفتار آنها با منطق این رژیم یعنی امتیازگیری با روش ارعاب یاحتی بامنطق قدرت های هسته ای كه نیروی اتم منشأ نفوذ بوده چندان سازگاری ندارد.
بنابراین پرسش های زیادی درمیان است كه چرا تل آویو با ایجاد سانسور شدید خبری در مورد تأسیسات هسته ای خود همواره ترجیح داده است رسانه ها به گمانه زنی در این مورد بپردازند.پاسخ ساده این است كه برخی گفته اند، اسرائیل به این دلیل از نشت اخبار واقعی دراین باره به رسانه های خارجی خشمگین می شود كه نفع و سود این رژیم در بزرگنمایی امكانات هسته ای آن است.یعنی با این روش به نوعی قدرت نظامی فزاینده، اما كاذب برای تل آویو در افكار عمومی ایجاد می شود، كه خود در نهایت این پیام را به حریفان منطقه ای وجهانی این رژیم بویژه كشورهای عربی می رساند كه فكر تقابل با اسرائیل را از ذهن خویش بدر كنند. البته این ترفندها چندان بی نتیجه نبوده است چنانكه نقل می كنند:
انورسادات، رئیس جمهور فقید مصر در جنگ اكتبر ۱۹۷۳از ترس به كارگیری تسلیحات هسته ای توسط اسرائیل عملیات نظامی مصر را محدود كرد.
اماكارشناسان در ریشه یابی رفتارهسته ای پنهان رهبران تل آویو بر عامل مهمتری انگشت می نهند. به باور اینان اسرائیل بر زرادخانه خود سرپوش گذاشت تا دو هدف ارزشمند را همزمان به چنگ آورد نخست این كه راه ورود بازرسان و ناظران بین المللی بویژه دیده بانان هسته ای را ببندد و در مرتبه دوم توجیه و مستمسك هسته ای شدن حریفان منطقه ای خود را از بین ببرد.
این دو شیوه از دیپلماسی مخفی كاری اسرائیل اگر چندان مورد اعتنای ناظران سیاسی نبود، اما پس از ماجرای هسته ای ایران كه بحث خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای جدی شد، لااقل افكار عمومی منطقه اثرات عینی چنین سیاستی را به وضوح دریافتند و چنانكه منابع آگاه گفته اند صهیونیست ها در دستیابی به هر دو هدف توفیق داشته اند یعنی آنها با زیرزمینی كردن امكانات هسته ای خود، هم راه ورود بازرسان را بستند هم اینكه سد راه هسته ای شدن كشورهایی چون مصر وعربستان ودیگر حریفان سنتی خود شدند.به این ترتیب، تا به امروز بسیاری از كشورهای عربی حتی جسارت نزدیك شدن به انرژی صلح آمیز هسته ای را نیافته اند. مخفی كاری اسرائیل به كتمان شگفت آوری از سوی حامیان جهانی او منجر شد.به نحوی كه آمریكاو اروپا چتری از سكوت وحمایت در راه دستیابی اسرائیل به تسلیحات هسته ای گشوده اند. سران اسرائیل تحت چنین چترقدرتمندی بارهادرخواست رهبران سازمان ملل را برای عضویت در «ان پی تی» وتو كردند.
با این همه، پنهان كاری های تل آویو هیچ گاه عطش كنجكاوی محافلی كه در پی كشف حقایق هسته ای این رژیم بودند را فروننشانده است.
هنوز این پرسش پس ازسالها از ورود اسرائیل به باشگاه قدرت های هسته ای زنده است كه صهیونیست ها چگونه راه هسته ای شدن را پیمودند وبرای آنها نشستن بر سر زرادخانه های اتمی چه كاربردی دارد؟
گفته می شود دیوید بن گوریون، نخستین نخست وزیر اسرائیل، با تأسیس این رژیم برای تأمین امنیت آن در بلندمدت، راهبرد دستیابی به توان هسته ای با كاربرد نظامی را در دستوركارقرار داد.در آن زمان گوریون شدیداً معتقد بود كه بقای اسرائیل جز در سایه داشتن تسلیحات اتمی غیرممكن است.
همچنین ایجاد نوعی بازدارندگی در برابر اعراب و تبدیل آن به قدرت اول منطقه و ایفای نقش در معادلات پیچیده خاورمیانه را از علتهای ذكر شده بن گوریون ودیگر رهبران تل آویو برای حركت در مسیر دستیابی به فناوری هسته ای نظامی از سوی رهبران سیاسی اسرائیل عنوان كرده اند.این در حالی است كه حتی تاكنون از بازرسی تأسیسات هسته ای خود توسط بازرسان سازمان بین المللی انرژی اتمی نیز خودداری كرده است.
اسناد موجود حاكی از آن است كه علاوه برآمریكایی ها كه پیمانكاران همیشگی پروژه هسته ای اسرائیل بوده اند بسیاری از دانشمندان هسته ای شوروی كه در پی تأسیس رژیم اسرائیل رهسپار فلسطین شدند، از آن جمله پروفسور ازنترز دیوید بریگمان، مدیر بخش مطالعاتی وزارت دفاع اسرائیل در دوران شیمون پرز، از كسانی بودند كه در عملیاتی كردن سیاست های هسته ای به گوریون كمك فراوانی كردند.
اقدام مهم دیگر درآن سالها این بوده كه دقیقاً ۴۹ سال پیش (۱۹۵۷)، شیمون پرز مذاكرات خود را با كشور فرانسه برای متقاعد كردن دولت پاریس به همكاری های هسته ای با اسرائیل آغاز می كند.یعنی زمانی كه اسرائیل و فرانسه روابط بسیار خوبی داشته اند و از سوی دیگر لابی صهیونیستی در كشور فرانسه بسیار قدرتمند بوده است و همین موضوع موجب می شود دانشمندان اتمی فرانسوی به یاری اسرائیل در ساخت نیروگاه دیمونا بشتابند.البته بعداً نیز دولتهای مختلف فرانسه همواره از حامیان هسته ای شدن اسرائیل بوده اند تاجایی كه امروز سگولن رویال، نامزد سوسیالیست ها در انتخابات آتی ریاست جمهوری، در سفری به سرزمین های اشغالی هنوز به كاخ الیزه راه نیافته، مهر تأیید بر لزوم برخورداری اسرائیل از انرژی هسته ای می زند.
در سایه چنین الطافی و با كمك های مالی ثروتمندان یهودی و كشورهای هم پیمان، اسرائیل هم اكنون نیروگاه های هسته ای خود را تكمیل می كند.
سال ۱۹۶۷پس از ۱۰سال كه فرانسوی ها و دیگران به شدت پیگیر ساخت دیمونا بوده اند، اسرائیل بر اساس شواهد موجود موفق به تولید ۳ تا ۷ بمب اتمی شد.
می گویند آنها مراحل اولیه ساخت تسلیحات هسته ای را با كمك برخی كارشناسان هسته ای كشورهای صاحب فناوری هسته ای نظامی به پایان می رسانند، اما مراحل بعدی این كار در پی آموزش دانشمندان هسته ای اسرائیل در برخی كشورهای صاحب سلاح هسته ای همچون آمریكا، انگلیس و فرانسه انجام شده است.
در فاز دیگر صهیونیست ها، از سال ۱۹۷۰تاكنون علاوه بر بهینه سازی سامانه موشكی و ساخت كلاهك های هسته ای كه شمار آن تا حدود ۲۰۰تا ۴۰۰كلاهك تخمین زده می شود، برنامه های خود را مبتنی بر ساخت و پیشرفته كردن تولید بمبهای هیدروژنی نیز آغاز كرده اند.
به هر روی همه این تداركها دیده شده تا آن آرزوی طلایی بن گورین جامه عمل بپوشد كه، تل آویو باید برابزارهای هسته ای به عنوان ركن مهم دفاع خود تكیه كند و این فرضیه را برای خود محفوظ نگه دارد كه اگر روزگاری در میدان نبرد برابر شكست بخورد با دارا بودن جنگ افزارهای غیرمتعارف هسته ای خود را از نابودی حتمی نجات خواهد داد.
● اسرار مگوی مرد هسته ای اسرائیل
با همه حصارهای بلندی كه مردان تل آویو به دور مراكز هسته ای خویش كشیده اند، افشاگری های افرادی چون مردخای وانونو، دانشمند هسته ای اسرائیل طلسم اسرار هسته ای این رژیم را شكسته است.افشاگری های مردخای اگرچه هزینه گزافی را برای خود وی در برداشته اما سبب شده بخشی از اسرار مگوی هسته ای اسرائیل فاش شود.
وانونو ۵اكتبر ۱۹۸۶در مصاحبه با نشریه ساندی تایمز چاپ لندن درباره توانایی های اسرائیل در تولید و تكثیر بمبهای هسته ای، هیدروژنی و نوترونی پرده از سیاست ابهام سازی اسرائیل درباره فعالیت های نامشروع هسته ای نظامی آشكار كرد.
مردخای وانونو، یهودی مراكشی تباری است كه اوایل سال ۱۹۶۳همراه خانواده پرجمعیت خود به اسرائیل مهاجرت كرد.وانونو از جمله یهودیان شرقی تباری بود كه سال ۱۹۷۷به استخدام نیروگاه اتمی دیمونا در جنوب اسرائیل و در صحرای نقب درآمد.
روایت های فراوانی در مورد سرگذشت مرد هسته ای اسرائیل گفته شده است.اما گفته می شود آنچه پیش چشم ماست افشاگری های این مرد هسته ای است كه بازتاب گسترده ای میان افكار عمومی جهان و در درون اسرائیل داشت.
تا حدی كه عوامل موساد در یك عملیات پیچیده كماندویی اقدام به ربودنش از رم كرده و او را به درون زندانی در اسرائیل انتقال دادند.گفته می شود وانونو در زندان هم روحیه چالشگری خود را حفظ كرد.وانونو پس از این كه ۱۸ سال عمر خود را در زندان های اسرائیل سپری كرد سرانجام با فشار افكارعمومی و سیاسی برخی كشورهای اروپایی آزاد شد. افشاگری های او پس از آزادی از زندان نیز ادامه یافت.جهان بخشی از آگاهی خود در مورد برنامه هسته ای اسرائیل را مدیون وانونو است.

محمد رضا مشایخی

منبع : روزنامه ایران