عوامل مؤثر در ناکار آمدی روابط عمومی ها ی دولتی در ایران

● عوامل فرا سازمانی(در سطح كلان):
▪ استبداد زدگی نظام سیاسی واجتماعی ایران ( بگونه ای كه رگه های آن در تمامی ابعاد ونهادهای كوچك وبزرگ جامعه تنیده شده است)؛
▪ اختلاف فرهنگی وطی نشدن سیر منطقی گسترش روابط عمومی در كشور، متناسب با شتاب تحولات این حرفه درآمریكا وكشورهای توسعه یافته؛
▪ نداشتن اصول وقوانین كاری جهان شمول كه در همه شرائط وموقعیت ها قابل استفاده باشد.( فقدان دستور العمل جامع ونظام نامه حرفه ای)؛
▪ فقدان یك انجمن حرفه ای وكار آمد وبا قدرت تاثیر گذاری بر وزارتخانه ها وسازمان ها به منظور نظارت وارزیابی فعالیت های روابط عمومی های دولتی؛
▪ عدم وجود زیر ساخت های قانونی وحقوقی بدلیل نوع نگرش دولتمردان و فقدان انجمن های كار آمد وحرفه ای؛
▪ محدودیت ونا كافی بودن مراكز آموزشی وپژوهشی در حوزه روابط عمومی بدلیل كمبود اساتید وكارشناسان صاحب نظر؛
▪ تمركز در مسائل تكنیكی واجتناب از نظریه پردازی(فقر نظریه)
● عوامل سازمانی
▪ قابل شناسایی وپیش بینی نبودن محیط کار و نوع فعالیت روابط عمومی ها(تنوع وبی مکان بودن وظائف)٬
▪ امکان بروز تغییرات شدید ونا گهانی در محیط کار (ازجمله ناثباتی مدیریت وکارکنان)٬
▪ فقدان نیروهای کار آمد وکارشناس ونیز نبود انگیزه کار وتلاش٬
▪ فقدان وکمبود دوره های آموزشی تخصصی آشنایی باتکنیک های حرفه ای وجدید روابط عمومی ونیز عدم توجه جدی مدیران به باز آموزی نیروی انسانی٬
▪ ایجاد ذهنیت های منفی نسبت به روابط عمومی با توجه به عملکرد غیر حرفه ای و جانبدارانه روابط عمومی در حمایت از منافع سازمان و بی توجهی به اراده ومطالبات افکار عمومی٬
▪ عدم مطابقت بموقع رشد تکنولوژی با رشد فرهنگی کارکنان روابط عمومی
● عوامل باز دارنده حرفه ای
▪ غیر قا بل ارزیابی بودن دقیق فعالیت ها ویا كمی نبودن تلاش های انجام گرفته؛(كیفی بودن اكثر فعالیت ها وعدم امكان سنجش دقیق آثار وعواقب آن)؛
▪ سلیقه ی قلمداد شدن كار وفعالیت ها ودخالت ارزش ها وسلیقه های شخصی مدیران وكارگزاران غیر حرفه ای؛
▪ مشخص نبودن نتایج حاصل از كار وفعالیت های حرفه ای در بعضی زمینه ها (پل هورسل)؛
▪ وجود نیرو ی انسانی با گرایش ها ،اعتقادات وباور های كاملآ متمایز از یكدیگر؛
▪ چالش انگیز بودن محیط عملكرد روابط عمومی؛
● عوامل فردی
▪ عدم آشنایی مدیران روابط عمومی با فلسفه وجودی ،اهداف ،وظائف وكاركردهای روابط عمومی،
▪ عدم تمایل یا فقدان دانش لازم جهت برنامه ریزی استراتژیك وكلان؛
▪ گرفتار شدن مدیران ارشد در فعالیت ها وتكالیف روزمره وتشریفاتی؛
▪ فقدان تجربه لاز م حرفه ای بدلیل كوتاه بودن زمان مدیریت وفعالیت در روابط عمومی؛
▪ فقدان بینش و انگیزه حرفه ای؛
▪ بی توجهی به تحولات عرصه روابط عمومی وبی انگیزگی در افزایش دانش و مهارت های ضروری حرفه ای.
● راهكارهای برون رفت از توسعه نیافتگی واعتلاء جایگاه روابط عمومی های دولتی
▪ شناساندن فلسفه وجودی روابط عمومی وپیچیدگی وظرافت های آین حرفه ؛
▪ ارائه تعریفی جدید از روابط عمومی با عنایت به مقتضیات بومی ومحلی؛
▪ اصلاح نگرش مدیران سطوح عالی نظام به حرفه روابط عمومی؛
▪ فراهم آوردن شرائط تبادل آراء واندیشه با صاب نظران جهان از طریق ایجاد تشكل های منطقه ای وهمایش های تخصصی؛
▪ ارزیابی عملكرد روابط عمومی ها در قیاس با استانداردهای جهانی؛
▪ افزایش كمی وكیفی وعمق بخشی ارتباطات درون وبرون سازمان؛
▪ ارتقاء شاخص های امنیت عقیدتی،اقتصادی وقضایی در مدیران وكارشناسان روابط عمومی؛
▪ بهره گیری بموقع ومطلوب از تكنیك ها وفنآوری روز؛
▪ سپردن مسئولیت واحد های روابط عمومی به اشخاص كاردان،متخصص ومجرب؛
▪ توجه به مدیریت استراتژیك بر پایه پژوهش،برنامه ریزی،ارتباطات وارزیابی پیوسته عملكرد؛
▪ تاكید بر سه عنصر دقت ،سرعت وصداقت ودرستی در اطلاع رسانی واطلاع یابی؛
▪ شفاف سازی وافزایش روحیه پاسخگویی به مخاطبان؛
▪ ترغیب وتشویق كارگزاران ومتخصصان روایط عمومی به انجام كار حرفه ای؛
▪ ایجاد وگسترش نهادهای فعال حرفه ای ومردمی وارائه خدمات ومشاوره های لازم به سازمانها ی دولتی.

فتوره چی

منبع : بانک مقالات ارتباطات اجتماعی