یک پیام، دو هشدار

مقوله عدالت خواهی در صدر فهرست ویژگی های جنبش دانشجویی و در زمره اساسی ترین ارکان هویتی و به عنوان متغیری اصالت بخش برای حرکت های دانشجویی محسوب می گردد. فضای بی آلایش دانشگاه و فاصله ای که با پیچیدگی ها و فراز و نشیب های عالم سیاست دارد، بهترین مجال برای دیده بانی و انعکاس دردهای مزه طبقات محروم جامعه است. دانشگاه سنگری است برای رصد مجدانه و دقیق اعمال و رفتار مدیران حکومتی و نحوه سلوک سیاست مدارانی که با اتکاء به آرای ملت و غالباً از دروازه دانشگاه به عالم سیاست و مدیریت کشور پای نهاده اند. فراتر از این، دغدغه عدالت خواهی عقبه ای به گستردگی تاریخ سرخ فام تشیع دارد، که رنگین بودن آن نیز در دفاع از تجاوز متعدیان به حریم عدالت رخ داده و تاریخ اسلام بهترین گواه این حقیقت است.
اواخر دهه هفتاد و ابتدای دهه هشتاد اشاعه شعار عدالت خواهی برای نخستین بار در دانشگاه ها و در برخی تشکل های ارزشی دانشگاهی بروز یافت. سال های ۷۸ و ۷۹ نهیب عدالت خواهانه رهبر معظم انقلاب نسبت به بی توجهی مسئولان کشور به مسأله فقر، فساد و تبعیض، لزوم مبارزه بی امان با این معضلات و توجه ویژه به محرومان و مبارزه با مفاسد اقتصادی همراه شد. این هشدار، موجی از دغدغه مندی و حساسیت را در بخشی از بدنه ارزشی کشور باعث گشت. جرقه این خیزش در میان دانشجویان انقلابی بیشتر مشهود گردیده، آرام آرام به خرده جنبش های عدالت جویانه ای مبدل گشت. حرکت هایی که با عنوان عدالت خواهی در دانشگاه های گوناگون آغاز شده بود پس از صدور فرمان هشت ماده رهبر معظم انقلاب برای مبارزه با مفاسد اقتصادی تحولی جدی را در دانشگاه ها کلید زد که در نهایت به تأسیس تشکلی جدید، با نام «جنبش عدالت خواه دانشجویی» منجر شد. این تشکل اولین نشست تشکیلاتی خود را در بهمن ماه سال هشتاد و یک در شهر قم برگزار نمود.
در این نشست علاوه بر اساسنامه جنبش عدالت خواه دانشجویی مرامنامه این تشکل نیز ارائه گردیده و به تصویب رسید که اصلی ترین بندهای مندرج در آن به پیگیری مطالبات عدالت خواهانه رهبری اختصاص داشت.
اکنون قریب هشت سال از عمر جنبش عدالت خواه دانشجویی می گذرد و این تشکل دانشجویی در حالی پانزدهمین نشست خود را در اواخر مردادماه جاری پشت سر گذارد که بنا به درخواست فعالین این تشکل، مقام معظم رهبری پیامی را برای افتتاحیه این نشست مرقوم داشتند. این پیام کوتاه، حاوی مفاد پراهمیت و نکات ارزنده ای است که نیاز به تأمل و تدقیق جدی دارد. پیام حکیمانه رهبر انقلاب، به سه بخش اساسی قابل تقسیم است. بخش اول پیام ایشان بر اهمیت مقوله عدالت خواه و تقدس آن تأکید نموده و پیامبران و رسولان الهی را پرچمداران اصلی عدالت خواه معرفی کرده است.
اما در بخش دوم و سوم پیام، رهبر انقلاب در قالب دو هشدار به نکات با اهمیت و تعیین کننده ای تأکید فرمودند که می تواند نسخه ای کارساز و فرمولی راهگشا برای همیشه باشد، بنابر قول صریح معظم له توجه به این هشدارها، «در کنار همه الزامات این حرکت، ضروری و حیاتی است». هشدار اول ایشان به جنبش عدالت خواه دانشجویی آنست که: «مراقبت شود کسانی با انگیزه های دیگر، این شعار را ابراز نکنند» و هشدار دوم آن که؛ «به نام عدالت طلبی، حرکتی غیرمنصفانه از سر جهل یا غفلت انجام نگیرد». در پایان پیام ایشان نیز از درگاه خداوند «صبر» و «بصیرت» برای این دانشجویان مسألت شده است.
اندکی تعمق در فرازهای این پیام نکات ذیل را مشهود می سازد:
اولاً) متن این پیام در مقایسه با پیام های رهبر معظم انقلاب به سایر تشکل های دانشجویی و حتی پیام قبلی ایشان به جنبش عدالت خواه دانشجویی دال بر ثقل بیشتر نکات انذاری و هشدار دهنده بوده و وجود هشداری بوده و نوعی نگرانی در جان مایه کلام ایشان به چشم می آید.
ثانیاً) هشدار اول ایشان مبنی بر مراقبت از مصادره به مطلوب نکردن این شعار پرطمطراق توسط جریان های دیگر، نشانگر آن است که، یا این مقوله تاکنون توسط گروهی مورد سوء استفاده قرار گرفته است و یا جنبش عدالت خواه در معرض چنین خطری قرار گرفته است.
ثالثاً) تذکر به پرهیز از جهالت و غفلت، از ضرورت مرزبندی میان مقوله های نقد و تخریب و انجام تحرکات و اعتراضات سنجیده و عالمانه حکایت دارد که به انجام رسیدن این امور نیز نیازمند ضروریاتی همچون «صبر» و «بصیرت» است. بطور قطع «هیجان محوری بی درایت»، شجاعت تلقی نمی گردد و «رادیکال منشی بدون بصیرت» ویرانگر خواهد بود.
مقصود آن که، اگر چه حرکت شجاعانه و انقلابی عزیزان جنبش عدالت خواه دانشجویی تاکنون منشأ خیرات و برکات گسترده ای گردیده است اما چنانچه هشدارهای حکیمانه رهبر انقلاب و دغدغه های ایشان - که اصلی ترین مبنای شکل گیری این تشکل بوده است - از سوی سیاست گذاران جنبش عدالت خواه جدی گرفته نشود، چه بسا مخاطرات و آسیب هایی ویران گر متوجه این حرکت انقلابی و مقدس گردد.
از این رو به جاست رهنمود روشنگرانه و حکیمانه رهبری که به حق بزرگترین دستاورد این نشست دانشجویی تلقی گردد، نصب العین فعالین این تشکل گردد.

محمد صابری

منبع : روزنامه کیهان