‌تنها وظیفه علما؟!

یکی از دستورات اسلامی آن است که هر کس تنها در محدوده‌ای اظهارنظر کند که نسبت به آن صلاحیت دارد و از ابعاد آن باخبر است. پس اگر یک مقام دولتی یا یک فعال سیاسی، از اعضای یک قشر اجتماعی بخواهد که در حوزه غیرتخصصی خود دخالت نکنند حرف گزافی نزده است؛ فرقی هم نمی‌کند که این قشر، تعدادی دانشجوی پـرشـور و حرارت و تازه‌کار باشند یا گروهی از علمای سالخورده و دنیادیده. دستور اسلامی شامل همه اینهاست که <لاتقف ما لیس لک به علم.> البته تاکنون کسی جرات نمی‌کرد که به صراحت اعلام کند <مراجع و علما محترم هستند اما تصمیم‌گیری‌ها در دولت براساس توصیه انجام نمی‌شود و مکانیزم خاص خود را دارد> اما به هر حال این هم از ویژگی‌های دولت نهم بود که عالی‌ترین مقام اجرایی و رئیس دولتی که طرفدارانش آن را ارزشی‌ترین و اسلامی‌ترین دولت در نظام جمهوری اسلامی می‌دانند در برابر درخواست تعدادی از مراجع تقلید و گروه زیادی از علما بایستد و در یک مصاحبه عمومی، درخواست آنها برای برکناری معاون رئیس‌جمهور را رد کند.
لابد رئیس‌جمهور معتقد بوده است که اطلاعات او در موضوع مشایی، بیشتر از همه کسانی است که در مجلس، رسانه‌ها، حوزه‌های علمیه و تریبون‌های نماز جمعه در برابر معاون محبوب برای رئیس‌جمهور، موضع‌گیری کرده‌اند. اما جالب است که نفر دوم همین دولت، اکنون از علما و ائمه جمعه توقع دارد که در برابر کسانی بایستند که به نظر مقامات دولت نهم، بدخواه این دولت ارزش‌گرا هستند. این توقع درحالی مطرح می‌شود که هم، طیف منتقدان و مخالفان دولت نهم، بسیار گسترده‌تر از کسانی است که در موضوع مشایی در برابر دولت ایستادند و هم موضوعاتی که مـوجـب مخالفت و انتقاد با دولت شده و می‌شود بسیار وسیع و تخصصی است.
به عبارت دیگر، مسئولان دولت که تشخیص علما و مراجع تقلید در یک موضوع بسیار واضح– اظهارنظر درخصوص مردم اسرائیل– را فاقد مبانی کارشناسی می‌دانند، توقع دارند که علما به ویژه ائمه جمعه در حوزه تخصصی همه منتقدان و مخالفان وارد شوند و به گفته مقام دولتی، حمله‌های بدخواهان علیه دولت را خنثی کنند. درحالی که قطعا بسیاری از ائمه جمعه فاقد اطلاعات کافی برای قضاوت دقیق و علمی درخصوص انتقادات تخصصی هستند که بعضی از منتقدان مطرح می‌کنند که البته برخی از همین انتقادها، از نظر مسئولان دولت نهم، تلاش برای براندازی یا بدخواهی در برابر دولت نهم تلقی می‌شود.
اکنون می‌توان این سوال را از مقام‌های دولتی پرسید که آیا اگر عده‌ای از همین ائمه جمعه، حق را به منتقدان دادند باز هم دولت دخالت آنها در موضوع را تحمل می‌کند یا بار دیگر به ائمه جمعه یادآوری خواهد کرد که <تصمیم‌گیری در داخل دولت، مکانیزم‌های خاص خود را دارد و توصیه‌ها نمی‌تواند تصمیم دولت را تغییر دهد>؟ به عبارت واضح‌تر، آیا به نظر مسئولان دولت نهم، تنها وظیفه علما حمایت از دولت است و سخن آنها فقط زمانی مورد توجه قرار خواهد گرفت که در راستای حمایت از اقدامات دولت باشد؟ به نظر می‌رسد با نگاهی به سه سال گذشته، می‌توان پاسخی سریع و صریح برای این سوال یافت.
راستی نظر رئیس‌جمهور و همکاران او درخصوص توصیه‌های اخیر ائمه جمعه به دولت مبنی بر پرهیز از شتاب زدگی در اجرای تحول اقتصادی، رفع نگرانی از نخبگان و دلسوزان، برقراری آسایش و آرامش عمومی و نیز انجام اقدامات موثر برای مهار تورم چیست؟

منبع : روزنامه آفتاب یزد