می‌توان چهار فصل را در یک جا جمع کرد؟

‌▪ فکر می کنید که در انتخابات ریاست جمهوری آینده باز هم احمدی نژاد پیروز می شود؟
ـ آن را نمی شود پیش بینی کرد، ولی چنانچه هم اکنون – آذر ماه ۸۶ – انتخابات صورت بگیرد باز هم فکر می کنم که احمدی نژاد پیروز می شود.
▪ چرا؟
ـ برای این که شخصا کوچک ترین تغییری در وضع کنونی نسبت به انتخابات نهم نمی بینم :
خاتمی ، معین و اصلاح طلبان کنونی بدون کم و کاست همان خاتمی ، معین و اصلاح طلبان در انتخابات نهم می باشند، فقط از دموکراسی صحبت می کنند، فقط از دانشجویان حرف می زند فقط از طبقات متوسط- کار دار ، خانه دار ، زندگی کم و بیش با ثبات دار :
- اصلا راجع به شغل مردم ، کارجوانان، کار و شغل کشاورزان ، کار و شغل کارگران و... صحبتی نمی کردند و نمی کنند.
- اصلا راجع به واردات ۶۰ میلیارد دلاری و ۲۰ میلیارد دلار قاچاق حرفی نمی زنند. وارداتی که باعث رکود کار و تعطیلی کارخانه ها و مراکز تولیدی کشاورزی، صنعتی، خدماتی شده اند صحبتی نکرده اند و هم اکنون نمی کنند.
- اصلا راجع به بیکاری، فقر،فقر نسبی، فقر مطلق ، اعتیاد، مواد مخدر و... صحبتی بمیان نمی آوردند و هم اکنون حرفی نمی زنند.
- اصلا راجع به زنان بی سرپرست، بیمه کارگران، بیمه کارگران قالی باف و..... صحبتی نمی کنند.
- اصلا راجع بیمه در مانی و بازنشستگی روستائیان و بقیه مردم صحبتی نمی کنند.
رفسنجانی و کارگزاران تنها راجع به تعدیل اقتصادی، راجع به برنامه ارتجاعی باصطلاح چهارم توسعه، راجع به برنامه چشم انداز ۲۰ ساله، راجع به حتی خصوصی سازی کوچکترین امکانات تامین اجتماعی و بیمه ای ، راجع به خصوصی سازی یک خانه بهداشت در یک روستا ( بدتر از قبل از انقلاب)، راجع به نابودی تام و تمام و تتمه دستاورد های انقلاب ، راجع به نابودی اصل ۴۴ و....صحبت می کنند.
نه تنها کوچک ترین تغییر مثبتی در خط مشی اقتصادی- سیاسی اصلاح طلبان بعمل نیامده است بلکه به اصول گرایان ایراد می گیرند که دیدید چگونه مسایل اقتصادی را حل کرده اید. گرانی، تورم،نقدینگی و هزینه مسکن را حل کرده اید.
جالب است اصلاح طلبان فکر می کنند و به این اعتقاد رسیده اند که اصول گرایان و راست و بازار حلال مشکلات اقتصادی هستند، نمی دانند که اصول گرایان و راست و سرمایه داری تجاری خود همیشه در طول تاریخ ۳۰ ساله جمهوری اسلامی (قبل از انقلاب جای خود دارد) بوجود آورنده تمام بیکاری، تورم،گرانی، افزایش قیمت ها، افزایش نقدینگی و.... بوده اند. درست مانند این تفکرشان که معتقد هستند آمریکای طالبان درست کن ، خود مبارز ضد طالبان شده است.
وقتی که اصلاح طلبان و بقیه نیروهای دمکراسی خواه و نیروهای مترقی تقریبا صحبتی از خواست های اقتصادی مردم نمی کنند و حتی عده ای از آن ها از اصول گرایان راست ها ، راست تر می شوند، مردم و توده های مردم مگر غیر از احمدی نژاد کس دیگری دارند ، پناهگاه دیگری دارند به آن پناه ببرند، توده های ۷ تا ۸ میلیون نفری بیکار، کارگران با امنیت شغلی پا در هوا ، کشاورزانی که هر آن انواع و اقسام توطئه های وارداتی توسط وزارت بازرگانی و بازار و اتاق بازرگانی برایشان چیده می شود و.... شما بفر مائید در این دریای در حال تلاطم و طوفانی به کی و چه کسی بچسبند؟
مگر غیر از احمدی نژاد، چیز دیگری برایشان می ماند؟ عده زیادی از توده های طرفدار احمدی نژاد می دانند که احمدی نژاد راست نمی گوید ولی چکار بکنند؟ در این دریای متلاطم تخته پاره بهتر از غرق کامل نیست ، حتی موقت و برای چند لحظه.
اصلاح طلبان با سیاست تعدیل اقتصادی شان و توصیه بستن کمر بند ها (نه برای خودشان بلکه برای مردم فقیر و توده های مردم) ظاهرا مانند مردم کره جنوبی، مالزی و... وعده ژاپن اسلامی برای ۵۰ سال ویا ۱۰۰ سال آینده می دهند.
- من و شما اگر جای آن بیکار، آن زیر خط فقر مطلق ، آن زن بی سرپرست که کودکانش از گرسنگی در حال تلف شدن هستند چه می کردیم ؟
همان کاری نمی کردیم که برویم دست احمدی نژاد را ببوسیم که با ماهی ۱۰ هزار تومان حداقل با نان بربری شکممان را سیر می کند؟ (کمیته امداد به افراد یتم و افراد بی سر پرست سرانه در ماه ۱۰ هزار تومان مستمری می دهد.)
- عده زیادی از اصلاح طلبان- مانند ایدئولوگ امپریالیسم و نئولیبرال - بار ها اعلام کرده اند ، برای پیشرفت و توسعه و رسیدن ایران به ژاپن (حتما اسلامی!) لازم است در هر نسلی نیمی از مردم (خود و خانوادشان نه) در زیر چرخ های پیشرفت و توسعه نئولیبرالی و سوپر لیبرالی شان نابود شوند. تا بعد از ۵۰ تا ۱۰۰ سال آینده به ژاپن برسیم، بزک نمیر بهار می آید کمبوزه با خیار می آد.
آن ها نمی دانند که توسعه این چنینی اگر در گذشته بوده است- که بوده است- در اروپای قرون ( ۱۵تا۱۹) و در ژاپن قرون ۱۹،۲۰ به دلایل مختلف بوده . و آن دلایل تا حدود زیادی نه در حال حاضر وجود دارد و نه امکان پیاده کردن آن وجود خواهد داشت.

حسین بهمنی

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه