زنان زیمبابوه بر سر دو راهی فقر و تن فروشی

در حال حاضر، نرخ تورم در کشور زیمبابوه به ۱۰ هزار درصد رسیده است یعنی بالاترین نرخ تورم درجهان. سالهاست حکومت دیکتاتوری رابرت موگابه، نه تنها جریان زندگی مردم این کشور را از روال عادی خود خارج ساخته بلکه با کنترل و مصادره مواد غذایی که از طرف سازمانهای خارجی برای مردم گرسنه زیمبابوه فرستاده می شود عملا مردم را با اهرم "گرسنگی" به اطاعت از خود وادار می کند.
تا قبل از روی کار آمدن موگابه، کشور زیمبابوه که تا سال ۱۹۸۰ "رودزیا" نامیده می شد- ملقب بود به "سبد نان آفریقا". کشاورزی در این کشور رونق بسیار داشت و همین مساله این سرزمین را در بین کشورهای دیگر آفریقا متمایز ساخته بود.
در آن سالها کشور زیمبابوه با کشورهایی چون استرالیا و نیوزیلند مقایسه می شد. اما با روی کار آمدن دیکتاتوری چون موگابه و گرفتن زمینهای کشاورزی از کشاورزان و راندن آنها از سرزمینشان، اژدهای گرسنگی و بیماری این سرزمین را در کام خود فرو برد.
زیمبابوه از نظر درصد بیماران آلوده به ایدز مقام اول را در جهان داراست. ۳۵ درصد مردم این کشور مبتلا به بیماری اچ آی وی ـ ایدز هستند یعنی از هر ۵ نفر مردم این کشور تقریبا ۲ نفر مبتلا به این بیماریست.
نظام دیکتاتوری، تورم بالا و آلوده بودن این کشور به ایدز آنهم در مقیاسی بسیار وسیع و البته نرخ بیکاری ۸۰ درصدی، این کشور را هر لحظه به لبه سقوط نزدیکتر می کند. همه این عوامل باعث شده که مردم این سرزمین با گرسنگی و بیماری دست و پنجه نرم کنند. هر روز از تعداد زنده ها کم و به تعداد مرده ها در گورستانها افزوده می گردد.
در این میان وضعیت زنان و کودکان هر روز وخیم تر می گردد، در آمد یک زن معلم در زیمبابوه حدود ۲۰ دلار آمریکاست. این در حالیست که اگر آن پول را برای رفت و آمد هزینه کند، دیگر پولی برای دیگر هزینه های اولیه زندگی مثل خوراک و پوشاک باقی نمی ماند.
به همین دلیل بسیاری از معلمان زن به فحشا رو آورده اند،این زنان می توانند در عرض چند ساعت حقوق یک ماهشان را به دست آورند اما به چه قیمتی؟
اکثر مشتریان این زنان، تمایلی ندارند تا از کاندوم استفاده کنند و در صورت اصرار زن برای استفاده از کاندوم، رقم دریافتی شان از مردان بسیار ناچیز خواهد بود، گرسنگی فرزندان، سرپرستی خانواده و نا کافی بودن در آمد شوهر برای هزینه زندگی برای این زنان چاره دیگری باقی نگذاشته است. همخوابگی با مردان سرزمینی که از هر پنج نفر دو نفر مبتلا به بیماری اچ ای وی یا ایدز هستند یعنی خودکشی، یک خودکشی تدریجی.
بهترین مشتریان تن فروشان، توریست های خارجی هستند، کسانی که پول بیشتری می پردازند و پرداختشان با پول خارجی است. توریستها، اگر خود مبتلا به ویروس ایدز نباشند سوغات شوم ویروس اچ ای وی را به خانه هایشان خواهند برد.
دومین گروه از مشتریان این زنان، مقامات عالیرتبه دولتی هستند. کسانی که با حمایت از دیکتاتوری موگابه توانسته اند موقعیت شغلی خوبی کسب کنند. در کشوری که از هر ده نفر حداقل هشت نفر در فقر به سر می برد این افراد با داشتن خانه های زیبا و ماشینهای مدل بالا روزگار بسیار خوبی را سپری می کنند.
تنها زنان معلم نیستند که از سر ناچاری رو به فحشا آورده اند . دختران دانشجوی دانشگاههای زیمبابوه نیز برای قبول شدن واحدهای دانشگاهی با اساتید خود همبستر می شوند. رابطه فیزیکی دانشجوی دختر با استادش قطعا موفقیت دانشجو را در پی خواهد داشت. اکثر استادان خوب، کشور زیمبابوه را ترک کرده اند .در حال حاضر اکثر اساتید دانشگاهها را دارندگان مدرک فوق لیسانس تشکیل می دهند که فاقد دانش و تجربه کافی اند، این در حالیست که میانگین سنی این استادان تازه از راه رسیده زیر سی سال است.
اکثر خانواده های دختران دانشجو از پس هزینه دانشگاه بر نمی آیند از طرف دیگر وامی که دانشگاه در اختیار دانشجویان قرار می دهد با بالا رفتن تورم، پرداخت بیشتری را از دانشجویان طلب می کند که آنان نیز قادر به پرداخت آن نمی باشند. به همین دلیل دانشجویان برای گذراندن واحدهای دانشگاهی به هر کاری تن می دهند حتی همبستری با اساتید دانشگاه. مسولین دانشگاه، دانشجویان را تهدید می کنند که اگر مشکلات موجود دانشگاه را به رسانه ها گزارش دهند از دانشگاه اخراج خواهند شد.
دختران دانشجو تمایل دارند در دوران دانشگاه با مرد مسن و پولداری رابطه داشته باشند تا او تمام هزینه های دختر را تقبل کند.
البته وضعیت مردان جوان دانشجو نیز بهتر از دختران نیست. زنان مسن و پولدار با ماشینهای مدل بالایشان به خوابگاههای دانشجویی می آیند و مردان جوان دانشجو را سوار ماشین خود می کنند. رابطه مردان جوان با این زنان معمولا تا پایان دوران دانشجویی ادامه دارد. این در حالیست که اکثر این زنان دارای بیماری ایدز هستند و بعد از مدت کوتاهی می میرند تنها چند ماه یا حداکثر چند سال بعد شریک جوان آنها نیز به آنها خواهد پیوست.
برخی از زنان به طور غیر قانونی خود را به ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی می رسانند و در رستورانها، بارها و هتلها و البته گوشه خیابانها به دنبال مشتری می گردند. یکی از همین زنها می گوید: با تن فروشی، می توانم شکم بچه های گرسنه ام را پر کنم، این شرایط خیلی بهتر از زمانیست که در کشور خودم بودم.
البته تعداد بسیار کمی از زنان اهل زیمبابوه بعنوان خدمتکار در خانه های مردم در آفریقای جنوبی مشغول به کارند؛ زنانی که با زحمت پولی برای خود و خانواده شان فراهم می کنند. البته مشکلات ویزا و اقامت از تعداد این افراد کاسته و برعکس بر تعداد مهاجرین غیر قانونی افزوده است .
صدها زن اهل زیمبابوه می بایست بین "مردن" یا "زنده ماندن" یکی را انتخاب کنند، بی شک کوتاه ترین راه برای زنده ماندن خود و بچه هایشان "تن فروشی" است، از قبل این کار چندین نفر به نانی می رسند و مرگ خود را چند روزی یا چند ماهی به تعویق می اندازند.

زارا مجید پور