حمایت بوش، مرگ یک جریان سیاسی

جورج بوش رئیس جمهور آمریکا یکی از منفورترین شخصیت های سیاسی دنیاست. بوش به هر کشوری که سفر می کند سیل اعتراضات عمومی در آن کشور پدیدار می شود. اعتراضاتی که نقطه مشترک آنها یک چیز است و آن اعلام نفرت و انزجار از سیاست های کشوری است که تنها ثمره اش، ۸ سال جنگ و لشگرکشی و کشتار بوده است.
همراهان و ملازمان بوش هم از گزند این نفرت و انزجار در امان نمانده اند به طوری که به جرأت می توان گفت تمام سیاستمدارانی که در اقدامات چندساله اخیر بوش به حمایت و همراهی با وی مبادرت کردند، هم اینک در عرصه سیاسی کشور، خود، از کمترین میزان محبوبیت عمومی را برخوردارند.در این شرایط بعضی گروه های داخلی هم از این قاعده مستثنی نیستند. بوش درا بتدای سفر ۸ روزه اش به خاورمیانه صریحاً از آنها حمایت کرده و با این اعلام حمایت رسماً آنها را در جرگه دوستان و نزدیکان خود قرار داده است هرچند که تنها تفاوت این حمایت نسبت به گذشته، اعلام رسمی آن بوده است.
این گروه های سیاسی اکنون در معرض این اتهام هستند که در زمره نیروهای اردوگاه دشمن قرار دارند زیرا اصولاً اعلام حمایت رئیس جمهور یک کشور از برخی گروه های سیاسی در کشور دیگر نشانگر اهداف مشترک آنها در بعضی زمینه هاست.
این اعلام حمایت و آشکار شدن اهداف و منافع مشترک بدون شک به مثابه یک مارک و برچسب ننگین برای این گروه هاست. گروه هایی که متأسفانه به رغم آگاهی از واکنش مردم به این موضوع با وجود برخی واکنش های مردمی همچنان از صدور یک بیانیه در رد این اتهام دریغ کرده اند.افکار عمومی ایرانیان مطمئناً از این اتفاق نامیمون اعلام انزجار می کنند. آمریکا دشمن اصلی انقلاب اسلامی ایران است و رفتار دولتمردان آن در قبال جمهوری اسلامی ایران چیزی غیر از کینه و عداوت نیست.پرواضح است سردمداران سلطه طلب و دارای خوی استکباری کشوری که با در پیش گرفتن چنین سیاستی نزدیک به ۳۰ سال تمامی تلاش خود را برای تضعیف کشورمان به کار برده، نباید منافع مشترکی با گروه های سیاسی داخلی داشته باشد که در غیراینصورت نه در رفتار این کشور متخاصم، که در نیات و اهداف این گروه های سیاسی باید شک کرد.یکی از زوایایی که شاید تاکنون در ارزیابی ها و بررسی های صورت گرفته در مورد این موضوع از نظرها پنهان مانده این است که چرا تصمیم گیران این گروه ها که در قالب جریان های سیاسی مختلف تعریف می شوند، تعریف واضحی از مواضع و اهداف خود به جامعه ارائه نمی دهند
این جریانات سیاسی که به واسطه عدم ارائه چنین تعریفی هم اکنون در انزوای کامل سیاسی به سر می برند، در چنین شرایطی می باید به طور شفاف و صریح مواضع خود را در قبال اظهارات بوش اعلام کنند کما این که بعضی از رجال سیاسی موضع گیری روشن و قاطعی داشتند. از سوی دیگر اصلاحات هم باید تعریف شود و به افکار عمومی به طور شفاف ارائه شود که مراد و مقصود گروه های سیاسی از اصلاحات چیست مطمئناً این مهمترین سؤالی است که آنها باید به آن پاسخ گویند. پاسخ شفاف به این سؤال و مشخص کردن چارچوب اصلاحات و نیز محورها و معیارهایی که در تعریف آن به کار می رود، می تواند بسیاری از این سؤالات را به وضوح پاسخ دهد چراکه تبیین و تعریف آشکار این مقوله ها تا حدود فراوانی می تواند اهداف و نیات جریان های سیاسی را که اکنون در مظان مورد حمایت قرار گرفتن از سوی دشمن است را روشن سازد.
آنچه در طی نزدیک به ۳۰ سال، هم برای تمامی جریانات سیاسی داخلی و هم برای همه صاحبنظران و تحلیلگران، آشکار و یقین گشته، وفاداری ایرانیان به نظام جمهوری اسلامی است. بنابراین تمامی تحولات و اقدامات از سوی گروه های سیاسی در حالی مقبول نظام و مردم خواهند بود که در چارچوب و قالب قوانین و اهداف انقلاب باشد.
اصلاحات هم از این قاعده مستثنی نیست. اصلاحات واقعی می بایست در چارچوب قوانین نظام و برای تعالی و حرکت رو به پیشرفت انقلاب باشد. در چنین حالتی قطعاً حمایت دشمنان از گروه های سیاسی داخلی نمی تواند محلی از اعراب داشته باشد.

محمدرضا میرتاج الدینی

منبع : روزنامه ایران