نوجوان و نیازهای امروزش

نوجوان امروز دیگر نوجوان دیروز نیست، همانگونه که جوان امروز بسیار متفاوتتر از جوان دیروزی است ولذا نیازهای او بسیار فراتر از یک نوجوان دیروزی است چرا که هرروزه بر سرعت رشد علم و دانش بشری و در نتیجه تغییرات تکنولوژی افزوده میشود و نیازهای جدیدی معنی پیدا میکنند. به راستی چگونه میتوان پاسخگوی نیازهای نوجوانان شد تا او را به مقصدی درست و هدفمند رساند؟
نوجوانی یکی از مهمترین و پرارزش ترین دوران زندگی هر فرد محسوب می شود زیرا سر آغاز تحولات و دگرگونی های جسمی و روانی در اوست و بلوغ نقطه عطفی در گذر زندگی او از مرحله کودکی به بزرگسالی است.
به عنوان یک واقعیت دوره نوجوانی را باید یک مرحله بسیار مهم از زندگی تلقی کرد، دوره ای که با ویژگی هایش از سایر دوران زندگی متمایز می شود. گرچه همه دوران عمر مهم است ولی نوجوانی مرحله ای بسیار مهم و در عین حال تاثیرگذار در دیگر مراحل زندگی در دراز مدت می باشد.
در طی دوره نوجوانی نوعی گم گشتگی درباره نقش هایی به وجود می آید که فرد انتظار دارد آنها را ایفا کند. نوجوان در این زمان نه کودک است و نه بزرگسال اگر نوجوان مانند کودکان رفتارکند به او گفته می شود که مانندسن خودش عمل کند. اگر او سعی کند نظیر بزرگسالان عمل کند نباید اغلب متهم شود.
نوجوانی مرحله تغییرات اساسی است. تغییراتی که در ابعاد مختلف جسمی، روانی و اجتماعی نمود پیدا می کنند. وجود این تغییرات نیازهای جدیدی را برای وی بوجود می آورد. برآورده شدن مناسب این نیازها به نوبه خود سازگاری سریعتر و بهتر او را با آنها میسر می سازد. در کنار بحران و تحولی که نوجوان در این دوره سنی تجربه می کند، عدم برآورده شدن این نیازها به شیوه مناسب مشکلات افزون تری را می تواند ایجاد نماید. از این لحاظ توجه به شناخت این نیازها قدم اساسی در کمک به نوجوان در گذراندن این دوران است. خانواده و در سطح گسترده تر اجتماع باید با شیوه ها و برنامه ریزی های مناسب، بهداشت دوران نوجوانی را برای وی فراهم آورده و زندگی و شخصیت سالم تری را برای او رقم بزنند.
رشد احساسات و عواطف بخش اصلی ویژگی دوران نوجوانی را تشکیل می دهد. شناخت ویژگی های این تحولات عاطفی کلید اصلی حل مشکلات این دوره می باشد. در این دوران وی با نیاز شدید به دوست داشتن و دوست داشته شدن مواجه است. گاه این نیاز به صورت برقراری پیوندهای دوستی و گاه در خیال پردازی ها و رویاهای نوجوان خود را نشان می دهد. بر این اساس و با توجه به نیاز اساسی نوجوان به تفکرلازم است والدین فرصت های کافی را به وی داده تا پارهای از ساعات را با خود خلوت کند و با این عمل نوجوان بتواند نیازهای طبیعی خود را ارضا کرده و در نتیجه از این طریق اعتماد او به والدین خود نیز جلب می شود. بنابراین والدین باید اهمیت این دوران را خوب درک کنند. زیرا دوران نوجوانی زمان بسیار مهمی است. سال هایی که فرد به خود به دیده تردید و شک می نگرد. دوران رنج کشیدن، سختی دیدن و دلسرد بودن از خود، داشتن احساسات ضد و نقیض، دوران زمان سرکش بودن عواطف. پس اگر نوجوان بداند که تکیه گاه مطمئنی برای خویش دارد، در دوران بی ثباتی عاطفی، زودرنجی و نا امیدی به پناهگاه مطمئن خود پناه می برد. لذا خانواده ها باید هرچه بیشتر در این دوران به کمک نوجوان خود آمده و او را کاملا درک کنند.
نوجوان به دنبال کشف تازگی است، چیزی متفاوت با گذشته اش، دلش می خواهد همه چیز را خود به تنهایی و بدون دخالت والدین تجربه کند و گاهی دچار بحران هویت شده و دلش می خواهد مورد قبول اطرافیان قرار گیرد پس الگوسازی می کند تا زمانی که کودک است از والدین الگو می گیرد، در دوران ابتدایی از معلم الگو می گیرد و در دوران نوجوانی از همسالان تاثیر می پذیرد. شاید بهترین راهی که به آنها کمک می کند تا با نحوه نگرش یک نوجوان آشنا شوند، این باشد که سعی کنند به دوران نوجوانی خود باز گردند و احساسات، امیدها و ایده هایی را که داشتند به یاد آورند. اما حیف که بسیاری از والدین به طور معمول این دوران از زندگی خود را فراموش می کنند و در برخورد با فرزندشان، از آن بهره نمی برند.

نویسنده : سمیه عسگری

منبع : روزنامه مردم سالاری