هنر حقیقی هنر مظلوم

حقیقت و به تبع آن هنر حقیقی همواره در طول تاریخ و در هر مکانی از این سیاره خاکی مظلوم بوده است, نه از آن حیث که در گوشه ای نهاده می شود و خاک بی اعتباری و تحقیر می خورد, بلکه از آن جهت که در میانیست که گرداگردش را انواع فرصت طلبی ها, خودکامگی ها, سطحی نگری ها و تعصبهای بیشمار فرا گرفته است, که هر یک دانسته یا نادانسته در جهت کسب منافع خویش بدان چشم طمع دوخته اند و گاه این حلقه چنان تنگ می شود که برای طالبان و پاسداران حقیقی آن نیز بسیار صعب الوصول می نماید.
هر کجا بحث از ظلمی که طی قرون و اعصار گذشته تا زمان حال بر هنر اصیل رفته است, به میان آید, همهمه ی یسیاری به پا خواهد شد و فریادهای دادخواهی عده زیادی به آسمان خواهد رفت.
اما آیا تمام این فریادها از حنجره انسانهای عاشق سر داده می شوند؟
وقتی سخن از مظلومیت خرد و دانایی باشد, پرچم های بیشماری برافراشته خواهد شد و مشت های گره کرده بسیاری آسمان را خواهد شکافت. اما آیا سرچشمه تمام این جانبداریها اندیشه پاک و حقیقت ناب است؟
چه بسیار انسانهایی که ظلمی که خود بر خویشتن خویش روا داشته اند را به حساب ظلم تاریخ بر هنر گذارده اند, چه بسیار انسانهایی که مسیر های اشتباهی را که در زندگی برگزیده اند را مسیر حقیقی هنر قلمداد کرده اند و عذاب ناشی از گمراهی خود را رنج در راه هنر نامیده اند. چه بسیار انسانهای کوته بینی که خواهشها و امیال خود را خودخواهانه هنر ناب پنداشته اند و بواسطه تصورات اشتباه خود, سنگین ترین ضربه ها را بر هنر اصیل وارد کرده اند.
بدین ترتیب است که بسیاری حقیقت را نقابی برای افکار بی مایه خود قرار داده و تحت پوشش فریاد دادخواهی عدم صلاحیت خود را پنهان کرده اند.
و در این میان ستم دیدگان و مظلومان حقیقی هنر که همواره بی هیچ چشم داشت و بدون هیچ سر و صدایی, خود را وقف هنر اصیل نموده اند, زبان درکشیده و خاموشی پیشه کرده اند و همچنان در گوشه خلوت خود تا آخرین ذره وجودشان را نیز عاشقانه در راه حفاظت و اعتلای هنر ناب فدا می کنند.
بخشی از مظلومیت هر هنری پیش از آنکه نتیجه سخت گیری و موانع مختلف باشد, ناشی از وجود فرصت طلبانی است که با سوء استفاده از سادگی عوام و البته غفلت تمام کسانی که در سطوح مختلف, وظیفه پاسداری از هنر حقیقی را دارند, از نفوذ و تاثیر هنر در راه پیشبرد مقاصد نفسانی و سوداگرایانه خود بهره جسته اند و با ساختن ابهت های پوشالی و روشنفکرنمایانه برای خود, سعی در به تصویر کشیدن هنر در مرتبه ای نازل و پست را برای همگان دارند.
و همین قشر هستند که هر کجا فریادی به حمایت از هنر اصیل برخاسته شود, برای موجه ساختن وجود پوشالی و حفظ منافع توخالیشان, ناله و غریو بلندتری سر داده و بدین ترتیب جنبش های حامی هنر ناب را نیز آلوده اوهام پلید خود می سازند.
در بیان این مطالب هدف بی تاثیر شمردن موانع مختلف سیاسی, اجتماعی, مذهبی و غیره در مظلومیت تاریخی هنر نیست, بلکه هدف ریشه یابی برخی جنبه های چگونگی بوجود آمدن این موانع است. زمانی که هنر در سطحی سخیف عرضه گردد, بی گمان بسیاری به مخالفت با آن خواهند پرداخت و به علت عدم شناخت کافی و شتابزدگی در بررسی عمیق مسئله و البته برخی سطحی نگریها و جهالتها که همواره هنر را رقیبی قدرتمند برای رونق بازار خود می پندارند, بسیاری از سطوح والای هنر نیز تحت ممیزی های مختلف قرار خواهد گرفت.
ماندگاری, ارزش, اصالت و اعتبار هنر نزد انسانها در طول تاریخ پرفراز و نشیب تا به امروز وامدار حقیقت وجود کسانی است که همواره در پی تزکیه روح خویش و تفکر و اندیشه در نشانه های حقیقت بوده اند, نشانه هایی که گاه چون الماس های گرانبها در دل غارهای کشف نشده وجود انسانها نهفته بوده اند و گاه همچون آفتاب درخشنده و آشکار, ولی روح انسانها بدلیل گرفتار بودن در بند مشغله های پوچ از درک حقیقت آنها غافل بوده است. صاحبدلانی که وجود خود را وقف خدمت به روح انسانها در جهت تعالی و خودآگاهی نموده اند و هنرشان بازتاب زیبایی, عمق و لطافت روح اندیشمند و رنج کشیده شان است. کیست که بتواند در برابر حقانیت و قداست چنین هنری که سرچشمه بسیاری از فضائل و نیکی ها در جامعه است, قد علم کند, که اگر چنین کند عمق سفاهت خویش را به نمایش گذارده است.
پس بر تمامی سالکان و رهروان واقعی هنر اصیل و فاخر است که از این جام زرین حقیقت و زیبایی, که سنگ بد گوهری بسیاری آن را نشانه رفته است, در برابر تحجرها, روشنفکرنمایی ها و آسیبهای زمانه محافظت کنند و آرمان مقدس آن را همچون لؤلؤیی گرانبها در صدف وجود خویش پرورش دهند.

مرضیه امامی