رژیم غذایی تلویزیونی

● چكیده:
افزایش میزان تبلیغات تلویزیونی در حوزه مواد غذایی و عمدتاً هله هوله‌ها، نه تنها به چاقی نسل جدید كودكان و نوجوانان دامن زده است بلكه بر پایه مطالعات متعدد، نسبت مستقیمی با شیوع رفتارهای مجرمانه، غیراجتماعی و پرخاشگرانه آنها دارد. افزایش مصرف این گونه مواد غذایی، نه تنها تأمین كننده نیازهای روزانه غذایی كودكان نمی‌باشد، بلكه تأثیرات جسمی و ذهنی متعددی هم بر آنها وارد می‌كند.
این نظر كه مردم خشونتی را كه در تلویزیون مشاهده می‌كنند، در عالم بیرون تقلید می‌كنند، موضوعی است كه سالیان سال به موضوع بحث جرم‌شناسان تبدیل شده است. در صورتی كه بپذیریم، خشونت محصول این جعبه جادویی است، باید بگوییم كه بخشی از آن نه محصول برنامه‌های آن، كه بیشتر در نتیجه تصاویری است كه در قالب تبلیغات در خلال این برنامه‌ها پخش می‌شود.
اجازه دهید مبنای این بحث عجیب را بر پایه مقاله‌ای كه در آخرین شماره نشریه «پزشكی كودكان و بزرگسالان» منتشر شد، آغاز نماییم. در این مقاله می‌خوانیم كه بر اساس شواهدی تجربی، كودكانی كه زمان بیشتری صرف تماشای تلویزیون می‌كنند، به خوردن محصولات خوراكی بیشتر هنگام تماشای برنامه‌ها، روی می‌آورند. بر اساس یافته‌های این مقاله، به ازای هر ساعت تماشای تلویزیون، ۱۶۷ كیلوكالری اضافی در عرض یك روز به مصرف كودكان می‌رسد كه بیشتر این كالاها را هله هوله‌هایی چون نوشیدنی‌های گازدار، چیپس، بیسكویت، شكلات، همبرگر و... تشكیل می‌دهد. بر اساس این مقاله، تماشای تلویزیون نسبت معكوسی با مصرف میوه و سبزیجات دارد.
امروزه كمتر شاهد طرح بحث‌های جدی درباره تأثیر تلویزیون بر نحوه غذا خوردن و رژیم غذایی هستیم. بررسی یكی از نهادهای دولتی در آوریل ۲۰۰۶ نشان داد كه در طی ده سال گذشته، میزان چاقی در دبیرستانی‌ها دو برابر شده است. هم اكنون ۲۷% دختران و ۲۴% پسران ۱۱ تا ۱۵ ساله به مشكل چاقی گرفتارند كه همین آمار بیانگر آن است كه این افراد در معرض ابتلای بیشتر به رژیم غذایی چه بر سر قوای فكری آنها می‌آورد. هم اكنون مطالعات متعددی بیانگر آن است كه میزان آسیب‌های مغزی این محصولات، همپای آسیب‌های قلبی و تأثیرات آنها بر لوزالمعده این كودكان است. همچنین امروزه شواهد متعددی مبنی بر ارتباط بین نوع و نحوه غذا خوردن كودكان و نوجوانان، با خشونت و رفتارهای غیراجتماعی آنها وجود دارد.
شاید بتوان جالب‌ترین و برجسته‌ترین نتایج این پدیده را در گزارش نشریه پزشكی «تغذیه و محیط زیست» در سال ۱۹۹۷ یافت. در این مطالعه، محققین به بررسی تبهكاران ۱۳ تا ۱۷ ساله در یكی از زندان‌های آمریكا پرداختند. نتایج این مطالعه حاكی از آن بود كه بسیاری از پسربچه‌ها با كمبود برخی مواد غذایی خاص روبرو بود‌ه‌اند. به طور متوسط، آنها تنها ۶۳% آهن، ۶۴% منیزیم، ۳۹% روی و ۳۹% ویتامین ۱۲B مورد نیاز خود را مصرف كرده بودند. آنها سپس به مشاوره با زندانیان درباره نحوه بهبود رژیم غذایی‌شان پرداختند. نتایج این مشاوره حكایت از آن داشت كه میزان جرم در گروه شاهد ۵۶% و در گروه آزمایشی ۸۰% كاهش داشته است. همچنین مشخص شد كه زندانیان گروه شاهد كه از بهبود رژیم غذایی خود امتناع ورزیدند، هیچ كاهشی در میزان جرایمشان مشاهده نشد.
مقاله مشابه دیگری در سال ۲۰۰۲ در نشریه روانپزشكی بریتانیا منتشر شد كه بیانگر آن بود كه زندانیان جوانی كه ویتامین‌های مكمل، مواد معدنی و اسیدهای چرب مصرف می‌كنند، با كاهش ۲۶ درصدی جرایم روبرو هستند.
تحقیقی دیگر در فنلاند نشان داد كه ۶۸% مجرمین مورد آزمایش، از نوعی ناهنجاری گلوكزی كه نتیجه مصرف بیش از حد شكر، كربوهیدرات‌ها و محرك‌هایی چون قهوه است، رنج می­برند.
به راستی رابطه بین رژیم غذایی و رفتارهای مجرمانه، چرا باید تا این حد شگفت‌آور باشد؟ مثلاً در نتیجه مصرف زیاد شكر، عملكرد مغز كه بستگی به فرایندهای زیستی شیمیایی و وابسته به مواد خاص چون اسیدهای چرب و به ویژه امگا ۳، روی، منیزیم، آهن، ویتامین B و... دارد، با اختلال مواجه می‌شود.
اساساً هرچه كه به حجم مصرف هله هوله‌ها افزوده شود، جای كمتری برای استفاده از غذاهای حاوی مواد شیمیایی كه مورد نیاز مغز می‌باشد، باقی می‌ماند. از این روست كه می­توان ادعا نمود، فعالیت مبلغان عرصه مواد غذایی، نتیجه‌ای جز كاهش دریافت مواد مغذی مورد نیاز ما ندارد.
هاروی در كتاب خود با عنوان «ما خواهان غذاهای واقعی هستیم» می‌نویسد كه كشاورزی صنعتی به واسطه وابستگی‌اش به كودهای شیمیایی، به شدت با كاهش میزان مواد معدنی و همچنین شیر و گوشت همراه شده است. البته این تحقیقات بدین معنا نیست كه رژیم غذایی نامطلوب، تنها عامل جرم و رفتارهای غیراجتماعی است، اما بی‌شك می‌تواند بیانگر این مطلب باشد كه هر دولتی باید برای مقابله با این مسأله به مبارزه با این تبلیغات برخیزد. با وجود این تحقیقات، ما شاهدیم كه مثلاً شبكه آفلام در خصوص كنترل مصرف هله هوله‌ها در بریتانیا، اقدام به برگزاری ۲۹ جلسه با تولید كنندگان و مبلغان این صنعت نمود و تنها ۴ جلسه به گروه‌های مصرف كننده و كارشناسان بهداشتی اختصاص داد. نتیجه این جلسات هم كه بعدها منتشر شد آن بود كه لزومی به برخورد با تبلیغات برای كودكان بالای ۹ سال وجود ندارد!

نویسنده: جرج مونبیت
منبع: www.monbiot.com
منبع: ماهنامه سیاحت غرب

منبع : خبرگزاری فارس