آیا فیلمسازی آسان است؟

۱) در یک مجموعه فرهنگی خانمی از من پرسید شما که منتقد سینما هستید، می‌دانید پاپیتال یعنی چه؟ من که فیلم را دیده بودم و همین سوال برایم پیش آمده بود، گفتم نه و او هم اظهار کرد با این که فیلم را دیده، اما متوجه نشده عنوان فیلم چه ربطی به قصه یا شخصیت‌های فیلم دارد.
واقعیت این است که در سال‌های اخیر مد شده است برخی فیلمسازان برای فیلم خود، عنوان دهن پرکن بیابند و سعی کنند با آن عنوان متفاوت ضعف‌های فیلم خود را پر کنند و به واسطه Title‌، کنجکاوی مخاطبان را قلقلک دهند و آنها را به سوی تماشای فیلم بکشانند. ای کاش در این دعوت ژورنالیستی چیزی گیر مخاطب بیاید یا اوقات خوشی برای او بسازد. اما اکثرا چنین نیست و این عناوین به صورت کاذب سعی درجلب نظر مخاطب دارد.
۲) اردشیر شلیله در حافظه جمعی سینما یک عکاس صاحب احترام است و این که او اولین فیلمش را ساخته برای همه امری ممکن و محتمل است؛ چرا که برخی عوامل سینما همواره دغدغه فیلمسازی دارند، هر چند شلیله پس از چند دهه عکاسی در سینما به فیلمسازی روی می‌آورد. این که چرا شلیله در چنین سن و سالی به فیلمسازی روی می‌آورد، امری شخصی محسوب می شود و حتما او به عنوان یک آدم حرفه‌ای در سینما ضرورتی برای کارگردان شدن احساس کرده است و حتما هدفی دارد. اما متاسفانه هدف فیلم پاپیتال برای مخاطب مشخص نیست. آیا هدف صرفا ورود به عرصه فیلمسازی است یا جلب توجه مخاطب عام برای توفیق مادی؟ یا این که به منظور تاثیرگذاری به عنوان کارگردان مولف وارد عرصه فیلمسازی شده است؟
زن وکیلی برای کمک به یک زن دیگر وکالت او را می‌پذیرد تا به وی در طلاق گرفتن کمک کند. او موفق می‌شود اما آلودگی‌های روانی شوهر آن زن به او منتقل می‌شود.
این قصه با رویکردهای گوناگون مخاطب پسند و حتی جشنواره پسند به شکل‌های گوناگون در سینمای ایران روایت شده است.
۳) پاپیتال فیلمی برای ورود یک عکاس قدیمی به سینما انگاشته می‌شود. این فیلم خوش ساختی لازم را برای جلب نظر عموم مخاطبان ندارد، موضوع و ساختارش برای منتقدان و کارشناسان چندان قابل توجه نیست و حتی در این راه با چنین رمقی توان تاثیر برمخاطب را نیز ندارد. این فیلم حتی ستاره ندارد که مردم به این دلیل برای تماشای آن به سینما بروند. پاپیتال فیلمی بدون توفیق مادی، فاقد ایده‌های نو و ساختار جدید و فیلمی برای ورود فیلمسازش به سینما شمرده می‌شود و بود و نبودش برای سینما چندان تفاوتی ندارد.
شاید برای کسی مانند شلیله خنثی وارد شدن به عالم فیلمسازی محبوب‌تر از عکاس ماندن است و به این انگیزه ‌اشکالی وارد نباشد. اما باید به این نکته توجه داشت که یک فرد به صرف شناخت نسبی دکوپاژ و میزانسن نباید به فیلمسازی روی آورد.

امیر فرض‌اللهی

منبع : روزنامه جام جم