دو برادر

● کارگردان: ژان ژاک آنو. فیلم‌نامه: آلن گودار، ژان ژاک آنو. بازیگران: گای پیرس، ژان کلود دریفوس، وینسنت اسکاریتو، فردی هاریمور. مدت: ۱۰۹ دقیقه.
این داستان حیرت‌آور بسیاری از بزرگ‌ترها را هم به اندازهٔ بچه‌ها، جذب خواهد کرد. فیلم‌های اخیر آنو، هفت‌سال در تبت و دشمن پشت دروازه‌ها، هر دو کمبودهائی داشتند، اما این فیلم، نشانهٔ بازگشت او به فرم قبلی کارهایش است، بازگشت به زمینه‌ای که در سال ۱۹۸۹ فیلم موفق خرس را پدید آورد. البته این فیلم ممکن است کاوشی احساساتی‌تر در قلمرو حیوانات باشد، ولی در گیرائی و جذابیت دست کمی از آن ندارد.
ماجرا در جنگل‌های هند و چین فرانسهٔ حوالی سال ۱۹۲۰ روی می‌دهد و داستان دو توله ببر است به نام‌های کومال و سانگا. هیچ‌چیز در این فیلم، نمایشی و ساختگی به‌نظر نمی‌رسد و توله‌های تربیت شده واقعی هستند. آنو، برای خلق صحنه‌هائی چنین طبیعی از دو حیوان وحشی، بدون شک صبر و تحمل زیادی به خرج داده است. به همان اندازه که بچه‌ها مجذوب مسخره‌بازی‌های دو توله می‌شوند، پیرنگ هم بزرگ‌ترها را راضی خواهد کرد. گای پیرس که مثل همیشه فوق‌العاده است، در نقش شکارچی و فروشندهٔ عاج، آیدان مک‌روری است. او پدر این توله‌ها را کشته و کومال را به سیرکی فروخته که رام‌کنندهٔ خشنی به نام زربینو (اسکاریتو) مدیر آن است. بعد از گرفتار شدن سانگار، رائول (هایمور) پسر فرماندار فرانسوی (دریفوس) نگهداری او را به‌عهده می‌گیرد. تجدید دیدار دو توله، اجتناب‌ناپذیر است و یکی از کمدی‌ترین صحنه‌های فرار این چند سال اخیر را پدید می‌آورد. اما آیا دو برادر، با وجود مک‌روری که برای آشکار آنه اجیر شده، زنده خواهند ماند؟
بعضی از شخصیت‌ها، وصله‌هائی ناجور هستند، به‌خصوص پرنس لوس آسیائی (اون گوین) که سانگا را مدتی به‌عنوان حیوان خانگی نگه‌می‌دارد. لحن فیلم هم گاهی زیادی ملودراماتیک می‌شود. دو برادر تجربه‌ای بسیار انسانی است و پرسش‌های اخلاقی جالبی در مورد رابطهٔ انسان با دنیای حیوانات برمی‌انگیزد. گای پیرس هم انتخاب خوبی برای طرح این مسائل است. فیلم لایه‌های متعددی را در بر می‌گیرد و گرچه ممکن است فیلمی برای بچه‌ها به‌نظر برسد، ولی به هر حال دیدنش لذت‌بخش است.

منبع : مجله دنیای تصویر