تخریب شده

● کارگردان: فیلیپ کافمن. فیلم‌نامه: سارا تورپ. بازیگران: اشلی جاد، ساموئل ال.‌جکسون، اندی گارسیا، دیوید استراتزن. مدت: ۹۶ دقیقه.
فیلیپ کافمن کارگردان با استعدادی است و با دقتی هنرمندانه، می‌تواند به قلب هر صحنه، دست پیدا کند. صحنهٔ افتتاحیهٔ این فیلم نیز که تقریباً به‌صورت فرمول برای کافمن درآمده، شروع خوبی برای یک فیلم به‌نظر می‌آید. یک‌سری تصاویر خاطره‌انگیز در سن فرانسیسکو روی تیتراژ آغازین فیلم به نمایش در می‌آید و به‌دنبال آن، یک کلوزآپ از چشمان خیرهٔ یک زن. در پایان سکانس، دوربین روی صورت زن به پائین پن می‌کند تا چاقوئی که به گلوی او فرو رفته، دیده شود.
یک‌دقیقه بعد، او، جسیکا شپرد (اشلی جاد) کارآگاه پلیس، مهاجم را خلع سلاح، در حالی‌که روی زمین زانو زده و دست‌هایش هم از پشت دستبند زده شده، در اختیار خود دارد. شپرد، دختر یک پلیس خوشنام و محترم، بعد از مرگ پدر، با تلاش و کوشش بسیار، به بالاترین مقام همان بخش رسیده است. او که هم از نظر توانائی جسمی، و هم هوش و ذکاوت بسیار کارآمد است، اکنون بازرس جنائی و تنها زنی است که در این قسمت کار می‌کند. اما شپرد نیمهٔ پنهانی هم دارد: علاقهٔ به مشروب و نیز روابطی زودگذر با افراد ناشناس. وقتی جسد یکی از همین مردان با آثاری از نوشخواری سیگار کشف می‌شود، اوضاع به هم می‌ریزد. جسیکا نیز سیگار می‌کشد و همین طور همکارش (گارسیای خودنما) و به یکباره همهٔ آن جزئیات کوچک و بی‌اهمیت، معنی پیدا می‌کنند. این‌طور که به‌نظر می‌رسد بهترین مظنون، در پس انبوهی از جنازه، می‌توان خود جسیکا باشد. او هم قدرت جسمی این‌کار را دارد، هم سیگار می‌کشد و اضافه بر همهٔ اینها، قرار ملاقات‌های پنهانی و مشکوک...
در این فیلم، به‌غیر از مسئلهٔ سیگار کشیدن، ته‌رنگ‌های دیگری هم از مد روز نبودن وجود دارد که فیلم‌های پلیسی خوش‌ظاهر اواخر دههٔ هشتاد و اوایل دههٔ نود را به یاد می‌آورد. اشلی جاد، کم‌کم در اینگونه نقش‌ها جا افتاده و در فیلم‌های دیگری هم نقشی مشابه ایفا کرده؛ او همراه موافقی در دنیای مردهاست ولی این شگرد، دیگر بدون شک، تصنعی به‌نظر می‌رسد.

منبع : مجله دنیای تصویر