ویژگی های منحصر به فرد دولت نهم

من گاهی تلاش و پرکاری آقای احمدی نژاد را با اولین روزهای پس از انقلاب مقایسه می کنم که اغلب مدیران به دلیل شرایط خاص آن دوران، کار خود را در ۲۴ ساعته تعریف کرده بودند. یادم نمی رود که شهید رجائی در بسیاری از شبها ترجیح می داد در پشت میز و دفتر خود بخوابد و راه نخست وزیری تا پشت بهارستان (منزل) را طی نکند.
گزارش هائی که دوستان از سفرهای استانی آقای رئیس جمهور و همراهان وی نقل می کنند همگی دلالت بر پرکاری و تلاش آنان دارد.
تابوشکنی از دیگر موارد قوت این دولت است. به نظر میرسد دولت نهم و شخص رئیس جمهور، اگر به مساله ای باور و اعتقاد پیدا کنند، ولو این که با سلیقه بسیاری مطابقت نداشته باشد، در انجام آن تردید نمی کنند. نمونه بارز این مطلب مذاکره و حتی رابطه با آمریکاست.
فراموش نمی کنیم که وقتی عطا»الله مهاجرانی در سال ۱۳۷۰ مقاله «مذاکره مستقیم» را در روزنامه اطلاعات نوشت چه بلوایی به پا شد. ولی امروز پیگیری و جدیت دولت عملا مخالفین مذاکره و یا رابطه با آمریکا را کاملا به انفعال کشیده است.
دفاع از خودی ها را نیز یکی از مواردی می توان عنوان کرد که دولت نهم و رئیس جمهور اجازه تعرض به یارانش را نمی دهد و در شرایط مختلف، حتی در مواقعی که دفاع از معاونین و وزرا بار منفی برای رئیس جمهور دارد از آنها دفاع می کند.
برای ارزیابی نقاط ضعف دولت نهم نیز می توان به مواردی چون بی برنامگی، خود شیفتگی، دافعه اشاره نمود.
بی برنامگی از جمله مواردی است که بسیار درا ین دولت به چشم می خورد. برنامه گریزی و سلیقه ای عمل کردن یکی از ویژگی های بارز دولت نهم است. مصداق بارز این امر کنار گذاردن برنامه پنج ساله چهارم و انحلال سازمان مدیریت و برنامه ریزی است.
این تصمیم شتابزده مشکلات فراوانی را در پرواز هواپیماها و برنامه های سفر در روزهای آغازین فروردین بوجود آورد و موجب افزایش مصرف انرژی در طول سال شد و نهایتا مجلس آن را لغو کرد. موضوع سهام عدالت، ساعت کار بانک ها و تشویق رشد جمعیت نیز از همین سیاق است.
تحقیر و کوچک شماری عملکرد دولت های پیشین و اینکه دولت در سه سال اخیر در برخی موارد به اندازه ۱۶ سال کارکرده و اینکه ظرف دوسال می توانیم به اهداف چشم انداز ۲۰ ساله برسیم از این نمونه است. ارسال نامه به روسای جمهور و رهنموددادن به آنان و اینکه کارشناسان دنیا به بن بست رسیده و منتظر نظرات راهگشای ما هستند نمونه هایی از این خودشیفتگی است.
اینکه ایران می تواند در مدت کمی به اقتصاد اول دنیا تبدیل شود و یا اینکه «ایران خودرو» برنامه ای بنویسد که ظرف ۵ سال ایران اولین اتومبیل ساز آسیا و ظرف ۱۰ سال بزرگترین خودروساز جهان شود، همگی ازخودشیفتگی دولت نهم دلالت دارد. این که آیا یک کشور با تولید ناخالص داخلی ۲۵۰ میلیارددلار بتواند کشور ۱۳ تریلیون دلاری را پشت سر گذارد؟

نویسنده : مرتضی الویری

منبع : روزنامه مردم سالاری