«هومن سیدی» کلیشه ای در سینمای معناگرا

هومن سیدی اولین چهره فیلم پا برهنه به بهشت است. همان طور که او از آینده کاری اش اظهار نگرانی کرده است، متاسفانه به چهر ای مثبت و فرشته گونه در سینما بدل شده است و اکثر کارها و پیشنهاد هایش در همین راستا می باشد.کلیشه شدن در یک موضوع کاراکتر به نوعی تدریجی هنر هنرمند می باشد و این امری می باشد که بازیگران از آن فرار می کنند.
هومن سیدی متولد آذر ماه ۱۳۵۹ است، اودیپلم گرافیک است که بازیگری را از موسسه کارنامه با مدیریت پرویز پرستویی آموخته و شروع کرده است، او در ابتدای کار دائما بین تهران و رشت (زادگاهش) در رفت و آمد بوده است بعد از مدت هشت ماه رفت و آمد و یادگیری در این موسسه موفق شد وارد سینما شود.
اولین کار حرفه ای او بازی در فیلم معناگرای کمال تبریزی بوده است یک تکه نان اولین حضور او بر پرده نقره ای می باشد.
او در این سینمایی نقش سربازی را بازی می کند، که به علت شناخته نشده بودن و آشنا نبودن چهره اش برای مخاطبان و نوع گریم و لباس هایش باعث شده بود همگی حتی منتقدان تصور کنند یک نابازیگر این نقش را بازی کرده است.
نقش او در این سینمایی بعد از دیدن سریال راه بی پایان و مطرح شدنش، تاثیر واقعی اش را گذاشت.ایفای نقشش در این سینمایی به عنوان اولین کار حرفه ای او را به چهره مقدس و مبرا از اشتباهی در سینما و بازیگری بدل کرد که تا به امروزپابرهنه به بهشت گریبان گیرش شده.بعد از بازی در فیلم کمال تبریزی با اصغر فرهادی در چهارشنبه سوری تجربه کرد، که در عین کوتاه بودن نقشش تاثیرگذار و جذاب بود، جالب است که فیلم هایی که تا به امروز بازی کرده است به نوعی شاخص شناخته شده، تا جایی که اولین تجربه های حرفه ای اش یک تکه نان و چهارشنبه سوری هر دو از برجسته های جشنواره فجر بوده اند (چه چیز باعث شده کارگردانان مطرح با پروژه هایی جالب و قابل تامل به سراغ چهره ای ناشناخته و هنرمندی در ابتدای راه بروند؟!!)تجربه بعدی او فیلم تلویزیونی جاده متروک بوده است و بعد از آن «آن که دریا می رود» فیلمی از آرش مجیدیان که هیچ وقت اکران نشد (این هم بدشانسی یک بازیگر نوپا)او با سریال پر مخاطب و دوست داشتنی راه بی پایان در عرصه تلویزیون ظاهر شد و خودش را به جماعتی عظیم و میلیونی شناساند و ثابت کرد نقطه عطف و موثر فعالیت حرفه ای او که مسیری ساده تر را برای فعالیتش باب کرد، بازی در همین سریال به کارگردانی همایون اسعدیان بوده است.البته که او در این سریال نیز نقش کاراکتر مظلوم، بدون اشتباه، بی گناه و به طور کلی فرشته را بازی کرده است و به گونه ای به پای ثابت و همیشگی سینمای معناگرا بدل شده است فیلم هایی با مضامین خدا و رستگاری در راه او.
او علاوه بر بازیگری تجربه هایی هم در زمینه فیلم سازی دارد.او چند فیلم کوتاه و یک کار نیمه بلند ساخته است.بمیر عزیزم، عروسک، مصاحبه از فیلم های کوتاه، کارنامه فیلم او می باشند و سی و پنج متری سطح آن نام فیلم نیمه بلندش می باشد.یکی دیگر از شاخصه ها و برجستگی کارهای هومن سیدی در امر بازیگری، سکوت او می باشد و به طور کلی او در فیلم هایش دیالوگ های کمی دارد و بیشتر با نگاه و چشمانش حرف می زند و بازی می کند.
البته که بر خلاف نگرانی های منطقی خود هومن سیدی به عنوان یک بازیگر، بازی های او و نوعش برای مخاطبان جذاب و دوست داشتنی می باشد.او تمام داشته های هنری اش را مدیون موسسه کارنامه و اساتیدی چون پرویز پرستویی، مهتاب نصیرپور و آزیتا حاجیان می داند.
● خواندنی ها در مورد هومن سیدی:
▪ فیلم مورد علاقه اش: عشق سگی ساخته گنزالس ایناریتو (انتخابش قابل تحسین است، شما هم امتحان کنید.)
▪ بازیگران محبوب در سینمای جهان: کیت بلانشت (عجیب ترین و مقتدرترین زن سینمای هالیوود بازیگر نقش باب دیلن در سینمای من این جا نیستم)، راسل کرو (گلادیاتور را حتما دیده اید، این اواخر مجموع دروغ ها !!! را روی پرده سینماهای جهان دارد)
▪ بازیگر های مورد علاقه اش در سینمای ایران: پرویز پرستویی در آژانس شیشه ای و بهرام رادان در سینمای جنجالی سنتوری، گلشیفته فراهانی (خبرساز و چهره جنجالی این روزهای سینمای ایران) در فیلم بوتیک، لیلا حاتمی (دختر و یادگار حاتمی بزرگ که ملاحظه کاری اش در امر انتخاب نقش حاکی از آبروداری اش و نگاه به گذشته و پدرش دارد، تا به امروز که حق بزرگ پدرش را به جا آورده است) در فیلم لیلا ساخته برجسته و فوق العاده مهرجویی. این طور از انتخاب دو فیلم از کارهای مهرجویی مشخص است او به این کارگردان نیز علاقه مند است.

منبع : روزنامه خراسان