دوشنبه, ۱۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 29 April, 2024
مجله ویستا
سینما؛ توهم بزرگ
فیلم از نیمه گذشته ولی هنوز داستان شروع نشده است.
اگر سؤال کنید «چرا در فرصتی چنین طولانی، نه داستان شروع شده و نه حتی مشخص شده که موضوع فیلم چیست؟» میگویند این فیلمی است که قواعد کلاسیک داستانپردازی را تعمدا رعایت نکرده است.
نیمه دوم را هم به هر سختی و مشقتی تحمل میکنیم تا ببینیم این تعمد در تعریف نکردن داستان قرار است چه چیزی را عایدمان کند. تیتراژ پایانی میآید و معدود تماشاگران حاضر در سالن، در حالی سینما راترک میکنند که چهرهشان شبیه علامت سؤالی بزرگ به نظر میرسد.
فیلم دیگری روی پرده است که خوشبختانه میتوان داستان یک خطیاش را تشخیص داد و دنبال کرد ولی ریتم روایت بسیار کند و ملالآور است. میپرسی چرا ریتم این قدر کند است؟ میگویند چون قرار بوده فیلم به زندگی واقعی نزدیک باشد و بعد هم مدعی میشوند که اصلا ریتم زندگی ایرانی کند است و شما به ضرباهنگ تند فیلمهای هالیوودی عادت کردهاید!
▪ نتیجه اخلاقی: فقط فیلمهایی عمیقا زندگی ایرانی را انعکاس میدهند که ریتمشان مانند فیلم «طبیعت بیجان» باشد!
سراغ یک فیلم دیگرمیرویم. نه داستان روال منطقی دارد و نه روابط شخصیتها. توجیه این بیمنطقی و اغتشاش هم این است که هیچ کدام از رخدادها و کنشهای فیلم، دقیقا همانی نیستند که به نظر میرسند. اینها قرار است بر مفاهیمی نمادین دلالت کنند و در این چارچوب است که اتفاقات فیلم معنا و مفهوم مییابد منتها چون نمادین بودن اثر، بر مبنای ساختاری کاملا دلبخواهی بنا شده، چنین هدفی صرفا در حد یک ایده باقی میماند و حاصل کار اثری است آشفته و پریشان احوال که کاری جز بر هم زدن ذهن تماشاگر را به سامان نمیرساند.
باز در مورد فیلمی دیگر این روایت آشفته و منقطع توی ذوق میزند و اگر اعتراض کنی میگویند مگر «۲۱ گرم» نیز چنین ساختاری نداشت؟!
کسی نیست بگوید آن فیلم و آن ساختار بدیع که حاصل ذهن منسجم یک نابغه بود، چه ارتباطی به این همه آشفتگی دارد؟
مدتهاست دلمان لک زده برای تماشای فیلمی که دو ساعت تمام بدون هیچ دغدغه و حرف و حدیثی تماشا کنیم و سرگرم شویم؛ سرگرمیای درست و اصیل از خلال روایت داستانی جذاب و محکم؛ بدون حرف و حدیث، بدون کوشش برای نزدیکی به زندگی واقعی (زندگی واقعی بیرون سالن جریان دارد و قاعدتا به سینما آمدهایم تا دنیایی دیگر را تجربه کنیم) و بدون تقلا برای درک مفاهیمی که در بهترین حالت مناسب متنهای ادبی و فلسفی هستند نه فیلم سینمایی.
ساختن چنین فیلمی برخلاف آنچه برخی میپندارند، اصلا کار سادهای نیست. اتفاقا فیلم هنری از جنس آنچه این روزها به وفور میبینیم، سینمای آسان و سهلی است؛ فیلمهایی که آسان ساخته میشوند ولی تماشایشان جزو دشوارترین تجربههای بشری است!بماند اینکه میزان دست کم گرفتن میزانسن، دکوپاژ، بازیگری وکلا همه عناصری که کلیتی به نام سینما را میسازند، به شدت توهینآمیز است و توهین وقتی دامنهاش گستردهتر میشود که سازنده چنین نوار متحرکی مدعی سینمای اصیل و راستین شود!
وقتی مهمترین چهره سینمای هنری ۲ دهه اخیر ایران عملا با نادیده گرفتن قواعد بازی به شهرت جهانی رسید چنین واکنش هایی از سوی مقلدان او طبیعی است.
در برهوت ذرهای ذوق، اندکی هنر و کمیانسجام ذهنی، سینما در دوردستها قرار دارد و نزدیکی به آن توهمی بزرگ به نظر میرسد.
سعید مروتی
منبع : همشهری آنلاین
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
خلیج فارس ایران مجلس شورای اسلامی آمریکا مجلس دولت حجاب شورای نگهبان دولت سیزدهم بودجه جمهوری اسلامی ایران مجلس یازدهم
شهرداری تهران هواشناسی تهران فضای مجازی شورای شهر قتل دستگیری پلیس شورای شهر تهران سیل وزارت بهداشت سازمان هواشناسی
قیمت دلار ایران خودرو خودرو دلار قیمت خودرو بازار خودرو مالیات بانک مرکزی قیمت طلا مسکن سایپا تورم
تلویزیون سریال رسانه تئاتر موسیقی فیلم سینمای ایران بازیگر ازدواج سینما کتاب قرآن کریم
شورای عالی انقلاب فرهنگی سازمان سنجش انتخاب رشته باتری
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین جنگ غزه حماس روسیه اوکراین نوار غزه عراق ترکیه ایالات متحده آمریکا
استقلال فوتبال پرسپولیس تیم ملی فوتسال ایران فوتسال سپاهان بازی تراکتور باشگاه پرسپولیس جام حذفی آلومینیوم اراک وحید شمسایی
اپل ایلان ماسک گوگل همراه اول آیفون تبلیغات ایرانسل ناسا فناوری سامسونگ ربات
مواد غذایی خواب قهوه سلامت روان پزشکی قانونی آلزایمر بارداری مالاریا دندانپزشکی