درباره فیلم قتل عادلانه

برخی فیلم ها اگر نه به خاطر کارگردان حداقل به خاطر بازیگر یا گروه بازیگرانش ارزش دیده شدن را دارند و «قتل عادلانه» یکی از ۱۲ فیلم حاضر در بخش مسابقه بین الملل جشنواره امسال از آن ها است. «قتل عادلانه» دوازدهمین فیلم کارنامه حرفه ای فیلمساز امریکایی جان آونت است اما در حقیقت دومین فیلمی است که دو غول بزرگ دنیای سینما یعنی رابرت دنیرو و آل پاچینو را برای مدت طولانی به عنوان دو قهرمان اصلی فیلم در کنار هم آورده است و همین اشاره بس که ۱۳ سال پیش مایکل مان با تجربه چنین کاری موفقیت و فروش بی سابقه ای را برای فیلمش «مخمصه» رقم زد. بنابراین وفادار ماندن به همین فرمول یعنی استفاده از غول بازیگران سینما بخصوص از نوع محبوبشان برای نسل های گذشته که تداعی گر نوستالژی فیلم های کلاسیکی همچون پدرخوانده یا جنوب شهر هستند کافی است تا فروش فیلم را در گیشه ها تضمین کند هر چند نتواند دل همه منتقدان مشکل پسند امروزی را به دست آورد.
منتقد نشریه ورایتی معتقد است دیدن این دو در کنار هم مثل ورق زدن آلبوم خاطرات کودکی است و نه خواندن کتاب های فلاسفه! پاچینو ۶۸ ساله و دنیرو ۶۵ ساله نقش کارآگاهان کارکشته ای را بازی می کنند که در جست و جوی یک قاتل زنجیره ای هستند و این قاتل از خود اشعاری به جا گذاشته که توضیح می دهد چرا انگیزه او از کشتن به جا و عادلانه بوده است. تجربیات حرفه ای، این دو بازرس را به تأمل در مورد هویت این قاتل مرموز وا می دارد. آیا او کارآگاهی همچون یکی از خود آنهاست فیلمنامه این فیلم را راسل گویزتز (فیلمنامه نویس مرد درون) نوشته اما به نظر می آید نه تنها فیلمنامه بلکه نوع کارگردانی خود کار نیز بیش از آن که تحت تأثیر شخصیت پردازی و هیجان فیلم های ژانر پلیسی قرار گیرد تحت تأثیر نه بازی بلکه صرفاً نام دو بازیگر بزرگ و کنار هم قرار دادن آنها در یک فیلم متوسط قرار گرفته است. در حقیقت نام این دو بازیگر است که تماشاگر را به کند و کاو در فیلم و کل داستان آن برای یافتن فیلمی پدرخوانده وار! وا می دارد اما در پایان جز شکوه دو نام بزرگ در تاریخ سینما چیزی نصیبش نمی کند.

شیلا ساسانی نیا

منبع : روزنامه ایران