مدیریت واحد شهری رستگارمان می سازد

در چند سال اخیر فعالیت های چشمگیر شهرداری اصفهان، تمامی اذهان و مطبوعات را درگیر خود ساخته، فعالیت هایی که در آغاز محدود به مسائل ساختمانی و مالکیت ها می شده هم اکنون شبیه زلزله ای است که موجی از سازندگی را در شهر برپا کرده است.
رشد سریع پروژه های شهرداری در اصفهان توجه بسیاری از منتقدان را به شهر و فعالیت های شهرداری معطوف ساخته است.
وجود پروژه های عظیمی همچون مصلا، مترو، رینگ ترافیکی و ... در سطح شهر از یک سو و تدوین و تنظیم نقشه جامع شهری از سوی دیگر و همچنین مبحث کلان اثبات نیاز شهر به مدیریت واحد شهری، شهرداری اصفهان را همه روزه تیتر یک روزنامه های محلی قرار داده است.
تیتر یک هایی که همگی حکایت از موفقیت های روزافزون این ارگان داشته است در حالی که قلع و قمع های خبری نیز از سوی روابط عمومی شهرداری اصفهان برای جلوگیری از انتشار اخبار منفی و انتقادی برای پیشگیری از اغتشاش و تشویش اذهان عمومی همگی منجر به نگاه مثبت شهروندان اصفهانی و اعتماد آنان به این سازمان شده است.
تاکید شهرداران و معاونین آنها به ایجاد مدیریت واحد شهری و تبیین و توصیف ضرورت های وجود این مسئله همگی ناشی از نگرانی های مسئولین شهری در مبحث هدر رفتن بودجه های شهرداری، موازی کاری و اعمال مدیریت سلیقه ای است.
در این میان سهم شهرداری اصفهان را در گسترش فرهنگ و نشان دادن ضرورت های مدیریت واحد شهری را می توان بیش از سایر شهرها دانست.
مدیریت واحد شهری در نگاه مسئولین شهرداری اصفهان، تنها راه رستگاری این شهر است و این درحالی است که با توجه به مشکلات فراروی شهرداری ها برای اجرای مدیریت واحد شهری، شهرداری اصفهان تصمیم گرفته تا این مسئله را به صورت آزمایش و خطا بر روی شهر اصفهان پیاده کند و با توجه به اقدامات سازنده این ارگان و پتانسیل های موجود شهری در اصفهان، بسیاری از منتقدین معتقد هستند که شهرداری اصفهان می تواند با موفقیت این طرح را پیاده سازی و اجرا کند.
طرح مدیریت واحد شهری در واقع تجمیع ۲۳ ارگان ها شامل مخابرات، آب، برق، گاز، پلیس راهنمایی و رانندگی، آموزش و پرورش و دانشگاه ها و... با مدیریت شهرداری ها می باشد که به مسئولین شهرداری اجازه می دهد تا دید بازتری نسبت به اجرای پروژه های خود داشته و البته بار سنگین مالی را نیز از دوش دولت بردارند اما این مسئله بدان معنا نیست که دولت می تواند با فراغ بال هزینه ها را نادیده بگیرد بلکه عملا بودجه شهرداری پس از اجرای مدیریت واحد شهری چندین برابر خواهد شد و حرکت لاک پشتی شهرداری ها برای تحقق مدیریت واحد شهری همگی نشان از عدم اطمینان به مبحث تامین بودجه دارد و این درحالی است که در صورت توافق دولت، این مدیریت اجرا و درکنار آن بودجه ای از سوی دولت به بدنه شهرداری ها تزریق خواهد شد.
بحث تامین بودجه برای تحقق مدیریت واحد شهری از یک سو و از سوی دیگر مقاومت های طبیعی یکسری از ادارات برای تفویض اختیارات خود به شهرداری اجرای مبحث مدیریت واحد شهری را به تاخیر انداخته است.
مسئولین شهرداری معتقدند که عدم مدیریت واحد شهری موجب ضعف در خدمت رسانی به شهروندان شده است، زیرا برای اداره امور شهر باید برنامه های تدوین شده ای در اختیار داشت تا طبق آن بتوان جامعه را ساماندهی و اداره نمود، در چنین حالتی شهرداری باید از اختیارات و قدرت لازم برای اداره شهر برخوردار باشد و به گونه ای به مدیریت شهر بپردازد که هماهنگی در تمام سطوح آن به چشم بخورد، این درحالی است که اگر در جامعه بستر لازم و مناسب برای تحقق مدیریت واحد شهری وجود نداشته باشد، در صورتی که مدیران شهری از دانش و نگرش علمی نسبت به نحوه ی اداره شهر برخوردار باشند، می توانند بر بسیاری از مشکلات را رفع کرده و خود زمینه های لازم را برای مدیریت ایده آل به وجود آورند و از بسیاری از دوباره کاری ها و هزینه های بدون بازده جلوگیری کنند که این امر نیازمند توان بالای مدیریت یک مدیر شهری است که با دانش و بینش علمی و تا حدودی قدرت چانه زنی و تعامل با دیگر نهادها و سازمانهای ذیربط در اداره شهر بتواند این تحوه مدیریت شهر را به بهترین روش به سرانجام برساند.
کارشناسان و مسئولین شهری اعتقاد دارند که برای حل معضلات و کاستی های عدیده ی شهر چاره ای جز روی آوردن به مدیریت واحد شهری نیست، گرچه این برخلاف تصور بسیاری از مدیران بدان معنا نیست که ادارات و سازمانها استقلال خود را از دست خواهند داد بلکه مدیریت واحد شهری با ایجاد هماهنگی میان ارگان ها از آنها می خواهد تا در کنار فعالیت های خود به بهترین نحو از یک مغز متفکر دستور گرفته تا هزینه ها در حد معقولی کاهش یابد، بهینه سازی در هزینه ها و جذب سریع و قدرتمند اعتبارات صورت بگیرد و همچنین برنامه ها با بالاترین کیفیت و در زمان کمتری انجام شود و در چنین حالتی موازی کاری و اختلافات میان سازمان ها تا حد بسیار مطلوبی کاهش خواهد یافت.
این درحالی است که هیچ کس در شهری که تحت مدیریت یکپارچه و قدرتمندی نباشد ریسک سرمایه گذاری را نمی پذیرد و آن شهر به رونق اقتصادی و توسعه ای پایدار دست نمی یابد.دقیقا این جاست که احساس می شود در هرم مدیریت شهری باید شهرداری ها در راس هرم قرار گیرند. هر چند شاید در ابتدا به نظر برسد که شهرداری ها توان لازم را برای اداره ی امور شهر ندارند.لذا این امر طبیعی است و زودگذر چون در اثر تجربه ی پایدار است که می توان به رفع مشکلات پرداخت.
با نیم نگاهی منطقی به ضرورت اجرای مدیریت واحد شهری و این مسئله که مسئولین شهری تمامی کاستی های و مشکلات خود را بر کوله بار هنوز به مقصد نرسیده مدیریت واحد شهری می اندازند همگی نشان از این مسئله دارد که مدیریت واحد شهری می تواند مدینه فاضله ایجاد کرده و به تعبیری شهر را رستگار سازد اما اینکه تا چه حد شهرداری ها می توانند در این رابطه موفق عمل کنند را باید به دست زمان سپرد و البته اجازه نداد که بهانه عدم اجرای مدیریت واحد شهری مسئولین شهری را از تعهدات خود دور سازد.

فاطمه حاتمی