زیر آفتاب توسکانی

● کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس: اُدری ولز؛ از داستانی نوشتهٔ فرانسیس مایز. بازیگران: دایان لین، ساندرا اُو، لیندسی دونکان، رائول بوا. مدت: ۸۵ دقیقه.
فرانسیس مایز (لین) اهل سن‌فرانسیسکو و نویسندهٔ کتاب‌هائی پرفروش است که بعد از شکست در ازدواج، حتی موفقیت حرفه‌ای هم به او آرامش نمی‌دهد. در پی پیشنهاد دوست‌اش برای استراحتی ده روزه در ایتالیا، به امید اینکه تغییر محیط بتواند آرامش و خلاقیت ذهنی‌اش را به او برگرداند، به آنجا می‌رود. در مدت اقامت در توسکانی، عاشق ویلائی قدیمی و زیبا می‌شود و بلافاصله آن را خریداری می‌کند. بعد از نقل مکان به خانهٔ جدید، خیلی زود با محلی‌ها دوست شده و آنها در نوسازی خانه به او کمک می‌کنند. از آنجا که این فیلم، یک کمدی رومانتیک است و غیرممکن می‌نماید که عشقی بین یک نویسنده و یک خانه به‌وجود می‌آید، بنابراین طولی نمی‌کشد که او عاشق مارچلوی خوش‌قیافه (بوا) می‌شود، ولی آیا او می‌تواند با قلب شکسته‌اش، به این مرد اعتماد کند؟
نویسنده و کارگردان این فیلم، بسیار خیلی زیاد مدیون دایان لین است، زیرا اگر بازی جذاب او نبود، این برداشت از داستان فرانسیس مایز، بدون تردید بی‌ارزش و کلیشه‌ای به‌نظر می‌رسید. داستان زنی که مورد ظلم قرار گرفته و برای تسکین دردش، درگیر ماجرای عاشقانه‌ای در یک کشور دیگر می‌شود، موضوعی که چندان هم موضوع تازه و بکری نیست. شخصیت‌ها هم اکثراً یک‌بعدی هستند، ایتالیائی‌ها شاد و سرخوش، و مردان هم از تیپ مردهای لاتین تصویر شده‌اند. هیچ وقتی صرف شناساندن آنها نشده، آنها فقط آنجا هستند تا بتوانند دوست یا عاشق فرانسیس باشند. در نتیجه بیش از این که مردمی عادی باشند، حامیان او هستند. ستارهٔ واقعی فیلم، چشم‌اندازهای شگفت‌آور ایتالیا هستند. کارگردان، زیرکانه از مناظر مختلف، از سواحل طلائی و دریای نیلگون و تپه‌هائی که حقیقتاً نفس‌گیر و فو‌ق‌العاده‌اند، به‌نحو احسن استفاده کرده است. این چشم‌اندازهای زیبا، به اضافهٔ بازی پرانرژی و خیره‌کنندهٔ بازیگر اصلی است که این فیلم را در مرتبه‌ای بالاتر از یک ماجرای پیش پا افتاده قرار می‌دهد.

منبع : مجله دنیای تصویر