ون هلسینگ

▪ کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس: استیون سامرز
▪ بازیگران: هیو جکم، کیت بکینسیل، ریچارد رکسبرگ، ویل کمپ، شولر هنسلی
▪ مدت: ۱۳۱ دقیقه.
به‌‌نظر بعضی‌ها، ون هلسینگ، اغراق‌آمیز است . برای بعضی‌ها حق مطلب را ادا نکرده و عجیب این‌که احتمالاً این فیلم می‌تواند هر دو اینها باشد. با جود جلوه‌های دیجیتالی فراوان، کاراکترهای متعدد و چندین پیرنگ فرعی، داستان باز هم گیرائی لازم را ندارد. این فیلم که در آن، دراکولا (رکسبرگ)، هیولای فرانکنشتاین (هنسلی) و مرد گرگ‌نما (کمپ) حضور دارند، فقط به‌دلیل ساخته شدنش به ناچار سزاوار تحسین است.
فیلم با تصاویری نوستالژیک و سیاه و سفید، که با مهارت اصل و منشأ دراکولا و هیولای فرانکنشتاین را توصیف می‌کند، آغاز می‌شود. بعد با گابریل ون‌هلسینگ (جکمن) آشنا می‌شویم و می‌فهمیم که آبراهام ون هلسینگ، یا توسط دراکولا کشته شده و یا مرگ او به‌خاطر کهولت سن بوده است. به‌نظر می‌رسد دراکولا و گابریل به گذشته باز می‌گردند که خیلی عجیب است، چون گابریل جوان است و دراکولا قاعدتاً باید چند قرن عمر داشته باشد. به‌دنبال آن آنای دوست‌داشتنی (بکینسیل) را می‌بینیم که به همراه خانواده‌اش، زندگی خود را وقف شکرا هیولاها کرده. برادر او به‌صورت انسان گرگ‌نما درآمده و گرچه قصد ون‌هلسینگ، کشتن دراکولاست، ولی نمی‌تواند از کمک به آنا خودداری کند.
این فیلم از نظر تکنیکی تماشاگر را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. ما شاهد عروس‌های خون‌آشام، نوکرهای کوتوله و تغییر شکل هیولاها هستیم، به اضافهٔ خود دراکولا، هیولای فرانکنشتاین و انسان گرگ‌نما. اینها همه عالی هستند، حتی با وجود افراط در جلوه‌های دیجیتالی ـ به‌خصوص در مورد دراکولا ـ چون جلوه‌ەای دست‌ساز حتی نمی‌توانست جالب‌تر باشد. به‌هر حال این فیلم فوق‌العاده‌ای نیست، در ژانر خود، فیلمی است که توجه شما را جلب می‌کند، ولی فقط برای مدتی کوتاه و در حد همان فیلم‌های مومیائی کارگردانش، باقی می‌ماند. در حالی‌که انتظار می‌رفت لااقل از لحاظ شخصیت‌ها و داستان، بهتر از فیلم‌های قبلی باشد. ولی خب انتظار داشتید هیولاها دور هم بنشینند و راجع به حرفهٔ پلیدشان با هم بحث کنند؟ البته که نه! شما، همان چیزی را می‌بینید که برایش پول پرداخته‌اید، یک فیلم مهیج پر از نکته‌های هوشمندانه و اکشن فراوان، و با آگاهی به این که در باب فقدان بار عاطفی در فیلم هم شکایتی نباید داشته باشید.

منبع : مجله دنیای تصویر