همانی است که باید باشد

● (یادداشتی برای فیلم مكس)
این یكی از آن معدود فیلم هایی است كه وقتی به تماشایش می روید، سر و صدای دیگر تماشاگران اذیتتان نمی كند.چون آنها از ابتدای فیلم تا پایان(تیتراژ) مشغول تماشا هستند. به راستی مكس می تواند شما را حال از هر دسته مخاطبی كه خود را به حساب می آورید، سرگرم كند. البته اگر با دید خرده گیر سراغش نروید. سازندگان فیلم محدوده عمل خود را به خوبی می دانند و فیلم هیچگاه در دام شعارزدگی نمی افتد و از مسیر خود خارج نمی شود. گرچه بعضی از شوخی ها جذابیت دو سال پیش را ندارند ولی كلیپ ها با توجه به ظرفیت های سینمای ایران قابل قبولند و شوخی ها با موتسارت(در انیمیشن) و اپرای كارمینابورانا ایده ی هر كسی كه هست، حرف ندارد. فیلمنامه ی خوب همراه با كارگردانی درست صحنه ها از مكس فیلم جذابی ساخته است كه فقط بیننده را نمی خنداند بلكه در حین خنده تلنگر هایی هم به او میزند و او را به فكر كردن درباره ی آدم های اطرافش وامی دارد. پیمان قاسم خانی كه نیاز به تعریف ندارد. قدرت او در نوشتن و پروراندن صحنه های كمدی و شوخی ها به همه ی سینمادوستان ثابت شده است. انتخاب بازیگران عالیست، بازی ها بلااستثنا خوب و یكدستند و هیچ كدام از بازیگران پاشنه ی آشیل فیلم نشده اند. سامان مقدم هم به عنوان یك كارگردان جوان با درآوردن و اجرای درست شوخی ها و كلیپ ها نشان داده كه نه تنها از تجربه كردن و گام نهادن در فضاهای جدید نمی ترسد، بلكه می تواند به خوبی از عهده ی اجرای آنها هم برآید. روی هم رفته مكس در ژانر خود(كمدی-موزیكال) فیلم خوبی از آب درآمده كه اگر خود را به آن بسپارید و نسبت به آن جبهه نگیرید می تواند شما را به عنوان یك تماشاگر ایرانی با خود به سفری لذت بخش به دنیایی جدید ببرد. دنیایی با سر و شكلی نو ولی آدم هایی آشنا. دیگر از یك كمدی-موزیكال چه می خواهید. به راستی مكس همانی است كه باید باشد.

نویسنده : فربد فخارزاده

منبع : سایت خبری ـ تحلیلی سینمای ما