کشیدن دیوار، بین جنبش داخل و خارج کشور، عملی داهیانه نیست!

● سیری گذرا از میان ایرانیان خارج از کشور
در خارج از ایران، در تمامی کشورهای جهان، خوشبختانه، گروهی از ایرانیان زندگی می کنند، و اینان به طبقات و قشرهای مختلف متعلقند، و بر اساس این پایگاه طبقاتی و همچنین شناخت و حساسیت اجتماعی، و تجربیات خویش در میدان هستی، دارای گرایشات مختلف سیاسی اند. اما دو ویژگی در ایرانیان خارج از کشور، به تائید "کشورهای مهماندار" برجسته است، یکی موفق بودن ایرانیان خارج از کشور، نسبت به مهاجران دیگر کشورها، در عرصه های مختلف علمی، اجتماعی، هنری، آقتصادی و تجاری است، و دیگر ویژگی آنان ، سیاسی بودن آنانست؛ یعنی مشکل بتوان ایرانی ای بدون اندیشه ی سیاسی یافت.
پروفسور دانشگاهی نویسنده این سیاها، در روز اول کلاس درس تخصصی تونل بمن گفت، تو ایرانی هستی، حتما سیاسی هستی. من توانستم بخاطر شرایط ویژه، ماهها اندیشه ی سیاسی خود را از او مخفی دارم، اما بعد‌ها بعلت یگانگی اندیشه مان به دوستی استواری گام نهادیم.
جنبه ی دیگری که – در مورد ایرانیان خارج از کشور- نمی توان از آن سخن نگفت، اینست که این بخش از ایرانیان، و حتی جوانانی که به تازگی از ایران خارج شده اند، غالبا افرادی هستند تحصیل کرده، بسیار مغرور، که برای موفقیت، به خود متکی بوده و سخت می کوشند، و کوچکترین چشمداشتی از نهادهای جمهوری اسلامی ندارند، در نتیجه گروه وابسته ، خارج از روابط و ضرورتهای بوروکراتیک، براستی قلیل و انگشت شماراست.
● ایرانیان خارج از کشور به چند گروه تقسیم میشوند:
▪ کسانی که به نسل اول مهاجران سه دهه اخیر متعلقند، و دارای دو ملیت می باشند، و در طی چندین دهه، بدلایل مختلف، در خارج زندگی می کنند و با بافت اجتماعی کشور مورد نظر در آمیخته اند؛ اینان را می توان دو ملیتی نامید، اما هنگامی که از فرهنگ و سنتها سخن بمیان میرود، اینان گاهی از ایرانیان درون کشور، بهتر به زوایای غیر قابل رویت فرهنگ ایران آشنایند و هنگامی که در روح و جان آنان رسوخ می کنی متوجه می شوی که آنان تنها ایرانی اند و بس.
▪ کسانی که غالبا در دهه ی اخیر، به علل و راههای مختلف قانونی، به خارج آمده اند و هنوز درگیر مشکلات کار و اقامت و تحصیل خویشند.
▪ کسانی که در دهه ی اخیر، بعلل مختلف، بویژه سیاسی، از کشور خارج شده اند، و بدنبال کار های بوروکراتیک پناهندگی خویشند.
آنچه باید در نظر داشت اینست که گروه اول و دوم، غالبا در رفت و آمد مداوم با ایران اند و حتی رفت و آمد آنان و ارتباط آنان با خانواده و آشنایان از هر زاویه ای که بررسی شود، از دیدگاه نویسنده این سیاهه مثبت است، و حتی بخشی از آنان که از نظر سیاسی فعالند، براحتی مرز مصنوعی و ذهنی بین ایرانیان داخل و خارج کشور را از میان بر داشته اند.
در میان ایرانیان، عده ای نیز دانشجو هستند که بخشی از آنان در پایان تحصیل، به میهن مان ایران، باز می‌گردند و این دوره از اقامت آنان در خارج، دوره ی کوتاهی از هستی آنانست.
هر انسانی، سر نوشت ویژه ی خویش را دارد و بر اساس علاقه و حساسیت خویش به مسائل و نارسائی‌ها و نا ملایمتی های اجتماعی و غیره، و بر پایه ی انتخاب فردی، وارد مبارزه اجتماعی-سیاسی میگردد. عده ای از انسان‌ها نیز، درهر کجا که باشند، در آرزوی ایجاد یک "جامعه ای انسانی" چون شمعی می سوزند و این آرزو یشان مستقل از مکان است. در نتیجه هیچکس، در هر لباس و منصبی باشد حق نفی راه و روش مبارزاتی دیگران را ندارد.
افرادی که شروع به نفی دیگران می کنند در واقع در پی اثبات خویش اند، اما این اندیشه ی خویش را در در حجاب کلام می پوشانند.
● کلامی چند در باره ی جنبش خارج از کشور
در طی سه دهه حاکمیت جمهوری اسلامی، در آن هنگام که حاکمیت ابدی مینمود، جنبش خارج از کشور، دانشجویان، سازمانهای دموکراتیک، احزاب و افراد و نویسنده های آزاد، توانستند، با امکانات بیشتر اطلاعات رسانی، با سایت هائی که جمهوری اسلامی امکان فیلترینگ آن را ندارد، شکست قدر قدرتی آن را باثبات برسانند. در رابطه با زندانیان و نجات آنان از زندان نقش سازمانهای دموکراتیک ایران با همکاری جنبش های مترقی جهانی را نمی توان نادیده گرفت. اگر ایرانیان خارج از کشور تابحال توانسته باشند حتی جان یک نفر را در اثر افشاگری نجات داده باشند اهمیت نقش خویش را نشان داده اند. بعنوان نمونه می توان از زنی یاد کرد که باید سنگسار میشد و همنام یک دختری ایرانی بود که یکی از برندگان مسابقات زیبائی در اروپا بود، فعالیت این دختر در اروپا توانست همنامش را در ایران از سنگسارنجات دهد. تازه این عمل یک دختر آزاده ی ایرانی است که شاید اصلا به سیاست راهی ندارد.
بسیارند آنانی که سالها در خارج کار و تحصیل کرده ، و در پایان در شکنجه گاههای رژیم، قهرمانانه جان سپرده اند، و بسیارند آنانی که پرورش یافته ی جهان آزادند و در شرایط کنونی در ایران مشغول مبارزه می باشند.
بنیانگذاران جنبش چپ ایران همانند، علی موسیو، که نقشی تاریخی در سازمانهای غیبی مشروطیت داشت و یا اندیشمندانی چون دکترارانی که پایه گذار حزب کمونیست و بنیانگذار اولین جنبش های دانشچوئی خارج کشود بود، تنها نمونه هائی از این کاروانند.
براستی هزارانی که بعد از تحصیل در آلمان، ایتالیا، فرانسه و آمریکا و دیگر کشورها، برای خدمت بدین آب و خاک، جان به کف به میهن عزیزمان باز گشتند و براستی چه ها که نکشیدند، امثال مهرداد فرجاد ها، کیومرث زرشناسها، کیانوری ها و طبری ها، اینان کافی اند تا ثابت کنند که دیوار ساخته شده بین جنبش داخل و خارج کشور سازه ای است که تنها ساخته ی ذهن است.
در لحظات بحرانی کنونی، علاوه بر فرزندان پاک این خاک که در داخل به سخت ترین مبارزه مشغولند، در خارج نیز بسیارند میهن دوستانی، که حتی در بد ترین شرایط زندگی و وضعیت مالی، لحظه ای از پای نمی ایستند و تمام نیروی خویش را وقت خدمت به میهن خویش می کنند. باید این فرزندان پاک میهن را، خارج از اندیشه ی مکان، در آغوش گرفت، بدانان نیرو بخشید و به آنان افتخار کرد.
جنبش اجتماعی- سیاسی کشور ما، در راه ایرانی فارغ از جنگ، آزاد و دموکرات، دیوارهای بسیاری را باید از جلوی راه خویش بر دارد، بعنوان مثال ما هنوز نمیدانیم:
▪ با چه ابزاری میدان عمل ماجراجویان جنگ طلب را محدود کنیم.
▪ چگونه باید رهبران سازمانها و احزاب سیاسی را، نه در سخن، بلکه در عمل، بسوی تشکیل یک جبهه سراسری، برای جلو گیری از جنگ و دفاع از صلح و تمامیت ارضی میهنمان سوق دهیم.
▪ شکل همکاری ما با نیروهای آزادیخواه و دمکرات مذهبی و یا روشنفکران دینی دموکرات و چپ چگونه باید باشد.
▪ چه باید کرد، تا رهبران سازمانها و احزاب چپ ایران، بر اساس یک پلاتفورم پیشنهادی همکاری خویش را آغاز کنند.
▪ ما نمیدانیم چگونه باید کلام را کوتاه کرد و به وحدت نیروهای چپ راه یافت.
اینان همه دیوارها ئی هستند که جلوی دید ما را گرفته اند و از قدرت عمل ما می کاهند. این دیوارها عینی اند و در خارج از ذهن وجود دارند.
میهن دوستان عزیز
تمامی نیروهای خود را در راه بر انداختن این دیوارها بکار گیریم، و در را خلق دیوارهای ذهنی، انرژی جنبش را بهدر نکشانیم!
با سپاس و درود قلبی

مهندس سهراب مژده
[e-mail]

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه