مرد خشمگین

● کارگردان: تونی اسکات. فیلم‌نامه: برایان هلگلند. بازیگران: دنزل واشینگتن، داکوتا فانینگ، مارک آنتونی، رادهامیچل، کریستوفر واکن. مدت: ۱۴۶ دقیقه.
این فیلم که با بهره‌گیری از علاقهٔ وافر بازیگر اصلی آن، واشینگتن به ایفای نقش ضد قهرمان، ساخته شده، درامی است با موضوع آدم‌ربائی که حوادث آن در مکزیکوسیتی می‌گذرد و انتقام‌جوئی، هستهٔ اصلی ماجرایش را تشکیل می‌دهد. کریسی (واشینگتن) آدم‌کش سابق و مردی تلخ و تنهاست که توسط دوست‌اش کریستوفر واکن، به یک خانوادهٔ ثروتمند معرفی شده و به‌عنوان محافظ استخدام می‌شود. او ابتدا در مقابل تلاش‌های دختر کوچک، پتیا (فانینگ) برای ایجاد رابطه‌‌ای دوستانه، مقاومت می‌نماید، ولی بالاخره دخترک در قلب او جائی باز می‌کند. بعد از این‌که پتیا در حمله‌ای خشونت‌بار، ربوده و همه فکر می‌کنند که کشته شده، کریسی برای انتقام آماده می‌شود. واشینگتن تبدیل به مردی شده که یک تنه از پس همه برمی‌آید و این، کمی مسئله‌ساز است، گرچه در این فیلم، غم و اندوه تا حدودی، خشونتی چنین طولانی و افراطی را توجیه می‌کند و تا حدی همدردی برمی‌انگیزد.
اسکات روش جایگزینی هم برای وقتی‌که فیلم را زیادی مردانه به‌نظر می‌رساند، پیدا کرده و در واقع، اتومبیل‌ها و اسلحه‌ها، منادی فیلمی است تجاری، با تدوینی دیوانه‌وار و به‌کارگیری زیرنویس برای تأکید بر دیالوگ‌های مهم. به این ترتیب، احساس می‌کنید که مسیر مشخصی را پیش‌رو دارید چرا که تمام هیجانات فیلم، با استفاده از حرکت آهسته، یا به کمک تدوین و یا با موسیقی، به روشنی نشان داده شده است. ضمن این‌که اسکات با شکستن جریان یکنواخت و مستقیم واقع‌گرائی در صحنه‌های متعدد تیراندازی به کمک مونتاژ سریع و پی‌درپی، در حقیقت از احساساتی شدن افراطی درامی که به پایان خود نزدیک می‌شود، جلوگیری می‌کند. لحظاتی درخشان از عواطف ناگفته در فیلم وجود دارد؛ مثل اولین ملاقات واشینگتن و مادر پتیا (میچل) و جابه‌جائی پتیا از جلو به صندلی عقب اتومبیل، هنگامی‌که واشینگتن دوستی او را نمی‌پذیرد. به هر حال، این فیلم به موضوعات زیادی پرداخته که بعضی از آنها خوب از آب درآمده، ولی در برخی دیگر زیاده‌روی‌هائی شده است.

منبع : مجله دنیای تصویر