بلوبری

کارگردان: یان کونن، فیلم‌نامه: یان کونن، مت‌الکساندر، ژرار براخ. بازیگران: ونسان کسل، مایکل مدسن، ژولیت لوئیس، ادی لازار. مدت: ۱۲۴ دقیقه.
فیلم، وسترنی توهم‌انگیز است با الهام از رمان‌های گرافیکی محبوب فرانسوی‌ها. با مارشالی که سرخپوست‌ها بزرگ‌اش کرده‌اند و به‌جای شش‌لول و کلاه‌کابوئی هم، با حشرات و جانورانی ساختهٔ کامپیوتر، سروکار داریم و البته پایانی خنده‌آور و متظاهرانه، تحت‌تأثیر مواد توهم‌زا. مبارزهٔ نهائی هم، بیش از آنچه بیرونی باشد، درونی است. مشکل اینجاست که کونن عاشق نمایش توده‌های عقرب و هزارپا و مار در صحنه‌هائی است که انگار تا ابد طول می‌کشد. و با این‌همه، کونن سعی کرده فیلم وسترن پست‌مدرنی بسازد و از بازیگران خوبی هم استفاده کرده است. از جمله ارنست بورگناین روی صندلی چرخ‌دار و در نقش کلانتر.
فیلم، داستان مردی را باز می‌گوید که بین خانواده سرخپوست و مردم شهر خاک‌آلودش ـ پالومیتو ـ مجبور به انتخاب است. ماجرا، از ورود والی بلونت (مدسن) به شهر و تلاش‌اش برای دزدیدن طلاهای پنهان شده آغاز می‌شود. پروسیت (ایزارد) که جویندهٔ طلا و آلمانی است و شریکش‌اش، وودهه (هانسو) هم، درگیر قضیه هستند.
اکشن فیلم و بازی‌ها، گاهی جالب توجه هستند، گرچه لوئیس، یکی از بدترین نقش‌آفرینی‌هایش را به‌عنوان محبوبهٔ کسل ارائه می‌دهد. شکار لحظه‌های سینمائی از سوی تتسو ناگاتا، نفس‌گیر است، او شایستهٔ آن است که در فیلم‌های بهتری کار کند. اما کونن، تاکنون توانسته بین منابع مورد استفاده و باورهای معنوی خودش، وحدتی ایجاد کند. در هر حال، بلوبری یک‌بار دیگر ثابت می‌کند که فرانسوی‌ها هنوز نتوانسته‌اند با ژانر وسترن کنار بیایند.

منبع : نشریه دنیای تصویر