۱۰۰۰ ماه

▪ کارگردان: فوزی بن‌سعیدی
▪ فیلم‌نامه: فوزی بن‌سعیدی، امانوئل ساردو
▪ بازیگران: فواد لبید، نزهه رحیل، محمد مجد، عبدلاتی لامبارکی، محمد لبتوئی
▪ مدت: ۱۲۴ دقیقه.
مراکش، سال ۱۹۸۱، ماه رمضان در دهکده‌ای فقیر و کوچک. مهدی ۷ ساله، که پدرش به دلایل سیاسی زندان است، با مادر و ناپدری‌اش زندگی می‌کند. ترکیب فقر و اختناق در حکومتی استبدادی، فقط این راه را پیش روی‌شان می‌گذارد که در عین تلاش برای زنده ماندن، تعادلی نیز بین فرهنگ مدرن مصرف‌گرا و زندگی سنتی برقرار کنند. البته، فیلم بی‌آنکه مفرح باشد، آنقدرها هم که در این مختصر آمده، غم‌انگیز نیست. بن‌‌سعیدی، چند قصهٔ کوتاه و دلنشین را در این فیلم در هم آمیخته و ما را درگیر می‌کند. شخصیت‌هایش براساس موقعیت اقتصادی‌شان قابل باور هستند.
از دختر کدخدای ده که سیگار می‌کشد، آرایش می‌کند و به موسیقی ”کیت بوش“ گوش می‌دهد تا مهندس ایستگاه تلویزیون که ارتباط تصویری را در آخر فیلم‌ها قطع می‌کند تا پایان فیلم را، خودش به‌عنوان هدیه برای زن مورد علاقه‌اش تعریف کند، و یا کهنه سربازی که تلاش‌اش برای تولید محصول در مزرعه‌اش محکوم به فناست. همه، شخصیت‌هائی صیقل‌یافته و دوست‌داشتنی هستند. مجموعه روایت‌های به هم پیوسته، به یک مراسم عروسی ختم می‌شود و بن‌سعیدی، با مهارت، تراژدی و کمدی عوام‌پسند را در پایانی درخشان به هم می‌آمیزد. به خاطر رعایت واقع‌گرائی در فیلم، موسیقی‌ای جزء صدای محیط و طبیعت وجود ندارد. فیلم‌برداری، با توجه به عوامل طبیعی که اغلب در پس زمینه قرار می‌گیرند، منعکس‌کنندهٔ داستان‌های فرعی است و حسی را منتقل می‌کند که انگار از داخل قطاری در حال گذر، شاهد زندگی این آدم‌ها هستیم. بن‌سعیدی، هوشمندانه تماشاگر را درگیر داستان کرده و مخاطب محرم تمام اسرار و رسوائی‌ها شده است. فیلم، در نهایت، پنجره‌ای است به روی زندگی‌هائی که فقط به خاطر پیش پا افتاده بودن پیروزی‌ها و شکست‌هایش قابل توجه هستند.

منبع : مجله دنیای تصویر