ایران سرسخت ترین مدافع حقوق امضاء کنندگان ان.پی . تی

بطور فزاینده به نظر می رسد که مهمترین میراث دولت بوش - چنی نابودی نظام بین المللی منع تولید و اشاعه تسلیحات هسته ای باشد که آمریکا در اواخر دوره دوم ریاست جمهوری بیل کلینتون رئیس جمور اسبق این کشور، از آن خارج شد.
مضحک است، چرا که کلینتون امیدوار بود میراث وی نابودی تمام سلاحهای هسته ای باشد و بتواند همه کشورها، از جمله هند، پاکستان و اسرائیل را وادار به امضای (الف) پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای و (ب) پیمان جامع منع آزمایشات هسته ای کند.
همانطور که می دانید، اعتقاد کلینتون و معاونش ال گور ، این بود که قرن ۲۱ شاهد پایان عصر دولت ملی باشد. آنها با اعتقاد به این امر، مبادرت به تحویل حکومت فرضی جهان در قرن ۲۱ به سازمان ملل کردند - یعنی اختیار رسیدگی به هر مشکل نیمه بین المللی که بوجود آید، از جمله کنترل تسلیحات و حقوق مربوط به تولید مثل برای زنان.
امضا کنندگان ان پی تی در آن زمان و همین حالا این پیمان را داری سه رکن اصلی قلمداد کرده و می کنند:
قول کشورهای مسلح به سلاح هسته ای عضو ان پی تی برای کنار گذاشتن اینگونه سلاحها، تائید حق تمام کشورهای عضو به استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای “بدون تبعیض”، وجود مکانیسمی برای تضمین اینکه استفاده از انرژی هسته ای از مصاقد صلح آمیز به مقاصد نظامی تغییر نمی کند.
پیمان ان پی تی از آن‌دسته از کشورهای امضا کننده که هنوز سلاح هسته ای ندارند می خواهد تا یک توافق حراستی را با آژانس بین المللی انرژی اتمی مورد مذاکره قرار داده و به تصویب برسانند. این آژانس یکی از نهادهای سازمان ملل است که گسترده ترین برنامه انتقال بین المللی انرژی هسته ای به مقاصد صلح آمیز تسهیل می کند، آن‌هم صرفا با این هدف خاص که بتواند تائید کند که مواد هسته ای خاص مورد استفاده نظامی قرار نمی گیرد.
باید فهمید که (الف) کنترل تسلیحات، (ب) عدم اشاعه و (ج) خلع سلاح سه مسئله کاملا متفاوت می باشند، مخصوصا زمانی که موضوع سلاحهای هسته ای در میان باشد.
اکثر معاهداتی که طی جنگ سرد نامشان را می شنیدید، مثل سالت، استارت، ای بی ام و غیره توافقاتی در زمینه کنترل تسلیحات بودند که بر تعداد انواع خاصی از سلاحهائی که طرفین جنگ سرد می توانستند داشته باشند محدودیت اعمال می کرد.
اما ان پی تی بندی دارد به نام بدن ششم که می گوید کشورهائی که به لحاظ نظامی قدرت هسته ای اعلام شده اند نیز توافق کرده اند که روزی بطور جدی نابودی سلاحهای هسته ای خود را مد نظر قرار دهند.
بنا بر این کلینتون اندکی بعد از آنکه رئیس جمهور آمریکا شد در کنفرانسهای متعدد سازمان ملل اعلام کرد که بند ششم ان پی تی را در آینده نزدیک و نه “روزی” اجرا خواهد کرد.
اما قبل از آنکه وی رئیس جمهور شود، کره شمالی تهدید کرده بود که از ان پی تی خارج خواهد شد.
بنابر این دولت کلینتون از طریق مذاکره، در سال ۱۹۹۴ با کره شمالی به توافقی تحت عنوان توافق چارچوب رسید که بر اساس آن کره شمالی پذیرفت که نه تنها همچنان عضو ان پی تی بماند، بلکه تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی، فعالیت راکتورهای فراوری پلوتونیوم خود و دیگر تاسیسات مربوطه را متوقف کند و در نهایت این راکتورها و تاسیسات مربوطه به آنرا اوراق کند.
در سپتامبر ۱۹۹۳، کلینتون خواستار تصویب یک معاهده چندجانبه برای ممنوعیت تولید مواد جوش پذیر هسته ای برای استفاده در ساخت سلاحهای اتمی شد و در مارس ۱۹۹۵ کنفرانس خلع سلاح کمیته ای برای تهیه پیش نویس چنین معاهده ای تشکیل داد.
بعد، کلینتون در کنفرانس بازنگری ان پی تی، تمام امضا کنندگان این معاهده را وادار ساخت تا با تمدید نامحدود اعتبار آن موافقت کنند.
در چهلمین کنفرانس آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال ۱۹۹۷، هانس بلیکس مدیر کل وقت آژانس توافق سه جانبه میان امریکا-آژانس- روسیه را اعلام کرد که با غلو می گفتند گامی مهم در جهت اجرای وظایف مربوط به خلع سلاح هسته ای توسط آمریکا و روسیه است. بر اساس آن توافق قرار بود هر یک از طرفین تحت نظارت دقیق بازرسان آژانس ۳۴ تن پلوتونیوم قابل استفاده در سلاحهای هسته ای را که از اوراق کردن تسلیحات هسته ای آمریکا و روسیه را به دست آمده بود را تحویل بدهند.
کلینتون امیدوار بود بتواند تمام کشورهای کره زمین را به امضا پیمان جامع منع آزمایشات هسته ای وادار سازد که اختیار اعمال آن قرار بود به سازمان ملل متحد محول شود.
ایده اساسی طرح مزبور (از آنجا که آزمایشات تمام عیار طرحهای جدید سلاحهای هسته ای عموما فوق العاده ضروری محسوب می شود،) این بود که بدون انجام آزمایشات هسته ای، کشورهائی مانند پاکستان - که در آن زمان هنوز طرحهای تسلیحات هسته ای خود را آزمایش نکرده بود- هرگز نخواهند توانست زرادخانه هسته ای برپاکنند. همچنین با اجرای این طرح کشورهائی مانند هند- که در آن زمان برخی از طرحهای تسلیحات هسته ای خود را آزمایش کرده بود- نخواهند توانست طرحهای خود را ارتقاء داده و یا سلاحهای هسته ای واقعی آزمایش کنند.
هرچند کلینتون به کنگره اعلام کرد که آزمایشگاههای سلاح هسته ای آمریکا می توانند بدون انجام اینگونه آزمایشات یکپارچگی زرادخانه های هسته ای این کشور را حفظ کنند، به بقیه کشورهای جهان اینگونه القاء گردید که بدون انجام آزمایشات هسته ای تمام عیار، قابل اعتماد بودن زرادخانه های فعلی به زودی زیر سوال رفته و عملا تمام کشورهای مجهز به تسلیحات هسته ای عملا خلع سلاح خواهند شد.
(شاید به همین خاطر بود که هند در سال ۱۹۹۸ چند مورد از طرحهای سلاحهای هسته ای خود را آزمایش کرد و چند هفته بعد هم پاکستان همین کار را کرد.)
بعد کلینتون “دستور کار اقدام” کنفرانس بازنگری ان پی تی در سال ۲۰۰۰ را تصویب کرد که خواستار “تلاشهای سیستماتیک و پویا” برای اجرای مفاد مربوط به خلع سلاح پیمان ان پی تی شده بود.
البته بیل کلینتون مخالف کشتار دهها هزار زن و کودک از ارتفاع ۲۰ هزار پائی برای تغییر حکومت دیگر کشورها در راستای تمایل اعلام شده حامیان مختلفش نبود- مگر آنکه این کار آمریکائی ها را به خطر بیندازد.
اما وقتی بوش و چنی به کاخ سفید آمدند، دریافتند تنها منطقی که می تواند آمریکائی ها را به تغییر حکومت کشورهائی مانند عراق، سوریه و کره شمالی، با توسل به زور و به بهای کشته شدن عده زیادی از نظامیان آمریکائی راضی کند، این است که این کشورها به واقع سلاح هسته ای داشته باشند و همچنین تمایل داشته باشند که اینگونه سلاحها را در اختیار تروریستها قرار دهند.
بعد تروریستهای مسلح به تیغ موکت بری برای دومین بار تلاش کردند تا برجهای سازمان تجارت جهانی را فروبریزند. دولت بوش باید چکار می کرد؟ آیا باید خرید، فروش و داشتن تیغ موکت بری را جرمی فدرال اعلام می کرد؟
خیر؛ راهی که بوش و چنی انتخاب کردند این بود که عمدا به بی اعتبار سازی و حتی نابودی معاهدات تکمیلی و ضمیمه ان پی تی مبادرت ورزند که هرگونه اشاعه تسلیحات هسته ای را ممنوع کرده و عراق و ایران و سوریه و کره شمالی کاملا آنرا رعایت می کردند.
در واقع بوش و چنی با دستور کاری بسیار ساده وارد عمل شدند و آن اینکه هرکاری قبول است غیر از کارهای کلینتون. مهم تر از همه اینکه آنها فلسفه جهانی کلینتون- گور مبنی بر پایان حکومتهای ملی و حکومت سازمان ملل بر دنیا را منکر شدند و در عوض وعده دادند که استیلای آمریکا بر جهان را مستقر کنند.
در نتیجه، چه کسی سرسخت ترین دسمن حق “مسلم” تمام امضا کنندگان ان پی تی برای استفاده بدون تبعیض از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز است؟
ما آمریکائی ها.
و امروز چه کسی سرسخت ترین مدافع آن حقوق است؟
ایران.
پس با این حساب آیا اوباما و بایدن دستور کاری جهانی برای حاکمیت سازمان ملل را در پیش خواهند گرفت یا دستور کاری برای سلطه طلبی آمریکا؟ و در هر صورت برای تغییر حکومت کشورهای دیگر از ارتفاع ۲۰ هزار پائی و یا تغییر رژیم در آمریکا از روی زمین، از چه توجیهی استفاده خواهد شد؟
گوش به زنگ بمانید.

نویسنده: گوردون پراتر
ترجمه: جمشید سلمانیان

منبع : روزنامه رسالت