رژیم صهیونیستی و پرونده هسته ای ایران

رژیم صهیونیستی در هفته های اخیر با تکرار ادعاهای واهی و امنیتی خواندن پرونده هسته ای ایران در تلاش است از همکاری های مستمر و سازنده بین ایران و روسیه و چین جلوگیری کند.
پس از ناکامی آمریکا و اسرائیل در منصرف ساختن ایران از حقوق حقه خویش یعنی غنی سازی اورانیوم و استفاده صلح آمیز از دانش هسته ای در مصارف گوناگون و نیز همزمان با شروع تحقیقات هسته ای در ایران، دوره جدیدی از حملات رسانه ای از سوی صهیونیزم جهانی شروع شده است. این در حالی است که شروع تحقیقات هسته ای از سوی ایران مغایرتی با مفاد NPT و دیگر قراردادهای بین المللی ندارد و ایران همچنان آمادگی خود را برای حل و فصل مسالمت آمیز مسائل هسته ای اعلام می دارد. از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی عامل گسترش تسلیحات هسته ای در خاورمیانه بوده و هست. این رژیم مدتها از سیاست ابهام و پنهانکاری در مسائل هسته ای پیروی کرده است، ولی افشاگری های «وانونو» و عکسبرداریهای هواپیمای اکتشافی، بر بی اعتباری این سیاست صحه گذاشته است. در ادبیات هسته ای، از این رژیم به عنوان ششمین کشور هسته ای جهان یاد می کنند و در حال حاضر کارشناسان مسائل هسته ای تعداد بمب های هسته ای این رژیم را بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کلاهک تخمین می زنند. این رژیم برای حفظ انحصار اتمی خویش حاضر است دست به هر اقدام جنون آمیزی بزند. چنانکه در سال ۱۹۸۱ در حمله غافلگیرانه ای، راکتور هسته ای عراق، معروف به (osairk) را مورد هدف قرار داد و آن را در راستای سیاست بازدارندگی خویش دانست.
شکل گیری رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی به عنوان یک پدیده غیرمشروع بوده است. از این رو استمرار و بقای این رژیم نیز همیشه با برتری نظامی و تکنولوژیکی میسر گشته است. این رژیم بعد از شکست اعراب در تهاجم به آن، با پی گیری یک سیاست دفاعی مبتنی بر بازدارندگی هسته ای توانسته است اعراب را از رسیدن به اهداف خود بازدارد.
در طول جنگ ،۱۹۶۷ این رژیم توانست با یک جنگ بازدارنده ضمن نابودی امکانات نظامی اعراب موازنه قوا را به نفع خویش تغییر دهد. سیزده سال بعد از گذشت این جریان موفق بودن این سیاست کاملاً (درجنگ ۱۹۷۱) آشکار شد. چرا که وجود تسلیحات هسته ای اسرائیل مانع از آن شد که ارتش متحد اعراب (سوریها و مصر) به دلیل ترس از تلافی گسترده هسته ای دست به حملات شیمیایی بر علیه شهرهای این رژیم بزنند و کارآمدی این سیاست در طول جنگ خلیج فارس نیز به نوعی ثابت شد، چرا که رژیم صدام با اشراف به توانمندی هسته ای اسرائیل از به کارگیری تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی علیه آن خودداری ورزید.
با این وجود، مجهز شدن اسرائیل به تسلیحات هسته ای مانع از آسیب پذیری آن نشده است. اصولاً این رژیم علیرغم صرف هزینه های هنگفت برای گسترش تسلیحات کشتار جمعی خود دارای سه نقطه ضعف استراتژیکی است که آن را در مقابل هر حمله احتمالی آسیب پذیر می سازد: ۱- مساحت کم؛ ۲- جمعیت کم؛ ۳- تمرکز جمعیت در سه شهر حیفا در شمال، تل آویو و قدس غربی. رژیم صهیونیستی با این نقاط ضعف و با ادراکی که در حمله به کشورهای عرب دارد، سعی کرده است طی یک جنگ روانی، بر روی حمله به ایران و وارد کردن ضربه پیش دستانه به ایران مانور دهد. این درحالی است که آزمایش موشک شهاب ۳ ایران به برد ۱۳۰۰ کیلومتر نشانگر این امر است که دوره باجگیری هسته ای رژیم صهیونیستی گذشته است. حتی ایران آمادگی کامل از طریق یگانهای موشکی و هوایی برای وارد ساختن ضربه اول به اسرائیل را دارد . در هر صورت این رژیم برای رسیدن به اهداف خود و حفظ انحصار هسته ایش به چهار گزینه زیر می اندیشد.
۱- با بزرگ نمایی خطر ایران و تبلیغ علیه این کشور که خطر هسته ای برای امنیت جهان است، آمریکا را به دست زدن به اقدام نظامی علیه ایران متقاعد کند. در این راه اطلاعات جاسوسی به دولت آمریکا بدهد و تلاش کند این مسئله را به تلاش تحریک آمیزش علیه ایران تحت ادعا و اتهام حمایت تهران از تروریسم گروه های فلسطینی، لبنان، مانند حماس و جهاد اسلامی، جبهه خلق و حزب ا... و حتی القاعده مرتبط سازد و نیز با تبلیغات خود، ایران را کشوری برابر آمریکا نشان دهد که در مقابل برنامه ها و سیاست های واشنگتن در عراق سنگ اندازی و مانع تراشی می کند.
۲- اینکه تلاش های دیپلماتیک خود را به سمت واشنگتن و مسکو و برلین و لندن و پاریس و دیگر کشورهای بزرگ با هدف کشاندن آنها و نیز ارگانهای بین المللی همچون شورای امنیت، آژانس بین المللی انرژی اتمی و ... به اقدام و اعمال فشار برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران متمرکز کند و کشورهایی که با ایران همکاری هسته ای دارند به ویژه روسیه که کشور اساسی و مهم در این زمینه به شمار می رود به توقف همکاری با تهران وادار سازد.
۳- اگر دو گزینه اول و دوم عملی نباشد محافل نظامی و امنیتی اسرائیل احتمال دست زدن به حملات هوایی علیه نیروگاه های هسته ای ایران همانند حمله به نیروگاه اتمی عراق در جولای (۱۹۸۱) را بعید نمی دانند، هر چند حمله علیه ایران خطرات و پیامدهای ناگواری برای اسرائیل خواهد داشت ،زیرا علاوه بر اینکه به علت افزایش پایگاه های ایران و مساحت های زیاد میان آنها و طولانی بودن آنها تا اسرائیل، تل آویو از پاسخ مستحکم و قدرتمند تهران هراس و وحشت دارد به ویژه اینکه ایران موشک های پیشرفته ای در اختیار دارد که به تل آویو هم می رسد.
۴- در صورت شکست سه گزینه اول، اسرائیل با استفاده از اعمال خرابکارانه از داخل ایران علیه نیروگاه های هسته ای این کشور وارد عمل می شود.
در مقابل سناریوهای فوق، ایران دارای توانمندی های منحصر به فردی است. جنگ هشت ساله با عراق تأثیر عمیق بر تفکر برنامه ریزان دفاعی ایران داشته است. برخورداری از ساختارهای نظامی حرفه ای و سیستم های تسلیحاتی پیشرفته؛ یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که ایران در هنگام جنگ با عراق به آن واقف شد. حفظ منافع حیاتی کشور در منطقه حساس خلیج فارس، ایران را بر آن داشت ضمن بازسازی توانمندیهای نظامی خویش از وابستگی های نظامی خود به خارج بکاهد و با گسترش منابع تأمین تکنولوژی قدرت عمل بیشتری داشته باشد. هر چند که ایران- آمریکا، اسرائیل و رژیم بعثی عراق را به عنوان دشمنان خود قلمداد می کرد ولی با آمریکایی ها مستقیماً درگیر نشد. نابودی رژیم بعث نیز باعث شد که عراق از گردونه دشمنان بالفعل ایران خارج گردد.
حجم عمده برنامه تسلیحاتی ایران، از جمله تلاش برای دستیابی به سیستم های پیشرفته موشک های میان برد و هواپیماهای جنگنده است. این تلاش ها ناشی از تجربیات ایران در جنگ تحمیلی است.
در همین حال آزمایش اخیر موشک شهاب ۳ و سخنان مقامات نظامی ایران، «مبنی بر اینکه در صورت جدی بودن تهدید اسرائیل در حمله به مراکز هسته ای ایران، پایگاه هسته ای اسرائیل دیمونا را مورد هدف قرار خواهیم داد» بازتاب گسترده ای در سطح رسانه های دنیا داشت. در همین حال رسانه های صهیونیستی برای ایجاد ترس و وحشت در کشورهای غربی از ساخت موشک شهاب ۴ با برد ۲۵۰۰ کیلومتر خبر داده بودند. این رسانه های تبلیغاتی صهیونیستی با اطلاعات دروغین و غلط درصدد القای این موضوع برآمده اند گویا ایران با دست گرفتن این فناوری پیشرفته، اهدافی را خارج از خاورمیانه به ویژه اروپا و آسیا دنبال خواهد کرد.
توانمندی بازدارندگی نظامی ایران در مقابل تهدیدات بالفعل هسته ای اسرائیل همچنانکه اشاره شد بر ساخت و توسعه موشک های بالستیک اسکاد متمرکز بوده است و در این میان ایران با داشتن ۵۰۰ نوع از این موشک ها به میزانی از بازدارندگی رسیده است. بیشتر موشک بالستیک ایران شامل شهاب ۱ با برد ۳۰۰ کیلومتر و شهاب ۲ با ۵۰۰ کیلومتر که با توسعه سیستم آن به برد ۷۰۰ تا ۹۸۵ کیلومتر نیز رسیده اند می تواند در صورت تهاجم مشترک آمریکا و اسرائیل پایگاه های این کشور در منطقه را مورد هدف قرار دهد. گرچه ایران گسترش توانمند تسلیحاتی خویش را در راستای سیاست دفاعی خود ارزیابی می کند و تجربیات گذشته اثبات کرده است ایران هیچ وقت آغازگر جنگ و ناامنی در منطقه نبوده و نیست.
برخی از کارشناسان غربی ادعا دارند ایران توانسته است در اواخر جنگ تحمیلی با توسعه فناوری موشکی به ساخت موشک شهاب ۳ با برد ۱۳۰۰ کیلومتر برسد . از سوی دیگر کارآمدی موشک اسکاد در جنگ دوم خلیج فارس کاملاً آشکار گشت چرا که عراق توانست با پرتاب موشک های اسکاد ضمن عبور از سیستم های حفاظتی موشکی اسرائیل «پاتریوت» آسیب پذیری سیستم دفاعی آن را ثابت کند. حتی سیستم پاتریوت آمریکا در مقابل تهاجم موشکی عراق به پایگاه های آمریکایی در عربستان عاجز ماند. از این رو به نظر می رسد در صورت اقدام اسرائیل برای تهاجم به مراکز هسته ای ایران، کل منطقه با یک بحران جدی مواجه خواهد گشت و خود اسرائیل و آمریکا از آن بی بهره نخواهند ماند.
به نظر می رسد هیاهوی تبلیغاتی اسرائیل و نومحافظه کاران آمریکایی به رهبری بوش، در مورد پرونده هسته ای ایران در راستای حذف هر گونه تهدید احتمالی برای اسرائیل و حفظ انحصار هسته ای آن در خاورمیانه صورت می گیرد. از این رو اسرائیل بعد از حذف صدام برای تکمیل تسلط خویش بر منطقه با کمک آمریکا درصدد منزوی ساختن ایران برآمده و در مقابل برنامه های صلح آمیز هسته ای ایران مواضع خصمانه ای را اتخاذ کرده است. متأسفانه فضای بین المللی در سایه تبلیغات رسانه غربی و صهیونیستی با آنها هماهنگ شده است. بومی شدن فناوری هسته ای ایران در کشور باعث گشته است که اسرائیل و آمریکا از میان گزینه های مختلف حمله به تأسیسات اتمی را بیشتر مد نظر داشته باشند. ولی ترس از تلافی گسترده ایران، کاخ سفید و تل آویو را سخت آشفته ساخته است. گرچه با توجه به سوابق رژیم صهیونیستی در حمله پیشگیرانه به زیر بناهای اقتصادی و نظامی اعراب در جنگ های گذشته، احتمال حمله به ایران از سوی آن رژیم می رود، با این وجود توانمندی ایران در وارد ساختن ضربه دوم، ویرانگر خواهد بود. بنابراین حمله به مراکز هسته ای ایران با توجه به توانمندی های دفاعی- نظامی ایران در سطح سیاست اعلانی رژیم صهیونیستی باقی خواهد ماند و تهاجم به اسیراک هرگز تکرار نخواهد شد.
دکتر محمد مهدی مظاهری

منبع : روزنامه همشهری