جنجال بنتون و غبارهایی که فرو نشست

در سالی که از سوی مقام معظم رهبری با نام «اتحاد ملی وانسجام اسلامی» نامگذاری شده، وظیفه کلیه مسوولان و مردم این است که با اتحاد وانسجام بر پایه دو اصل مهم وکلیدی ملیت ومذهب، راههای توسعه و پیشرفت کشور را قدرتمندانه تر از گذشته طی کنند و در مقابل توطئه ها و مخالفت های خارجی نیز ایستادگی نمایند. در حقیقت جز تکیه بر این دو اصل، دستیابی به اهداف والای انقلاب اسلامی امکانپذیر نیست و اگر امسال به عنوان یک نماد با نام «اتحاد ملی و انسجام اسلا می» مزین شده، درسالهای آینده نیز باید این اصل مهم همچنان مورد توجه واهتمام ویژه مسوولا ن به گروههای سیاسی و مردم قرار گیرد.
در این میان طبیعی است که مسوولان، گروههای سیاسی، رسانه ها و به طور خلاصه، گروههای مرجع که عامه مردم برای افزایش اطلاعات و آگاهی های خود و دستیابی به رویکردی صحیح از مسیر آینده کشور به آنها مراجعه می کنند نقش مهم وتاثیرگذاری دارند. البته وقتی سخن از اتحاد وانسجام به میان می آید نباید آن را به سکوت و تک صدایی اجباری، برای تحقق اتحاد وانسجام تعبیر کرد. چرا که آنچه در جوامع مردم سالار از اهمیت خاصی برخوردار است، جاری بودن فضای نقد، هم اندیشی و تبادل نظرآزادانه در حوزه های مختلف و گوشزد کردن خطاهای احتمالی مسوولان از سوی گروههای مرجع است و این امر، نه تنها تضادی با هدف اتحاد وانسجام ندارد، بلکه به نوعی، لازمه ایجاد اتحاد در جامعه است. چرا که با رفع اشکالا ت موجود، بهتر و محکم تر می توان در مسیر دستیابی به آرمانهای والا ی کشور و نظارم گام برداشت.
اما مشکل از جایی آغاز می شود که نقد با توهین یکسان پنداشته می شود و عده ای نقد را توهین تلقی می کنند و توهین را به جای نقد جا می زنند. نمونه ای از این گونه رفتارها را طی روزهای اخیر وهمزمان با روز جهانی قدس- که نه تنها مظهر اتحاد ملی ایرانیان، بلکه نماد بارز انسجام مسلمانان جهان درمقابل یک تهدید جهانی است- در برخی از رسانه های نزدیک به دولت شاهد بودیم. این رسانه ها در آستانه روز جهانی قدس، با سو»استفاده از احساسات پاک و ضدصهیونیستی ایرانیان، با پیگیری یک مسیر تبلیغاتی، از حضور لوسیانوبنتون، رئیس شرکت ایتالیایی بنتون در ایران انتقاد کرده وبا صهیونیست خواندن او، شهردار تهران را به حمایت از یک سرمایه گذار صهیونیست، آن هم در آستانه روز جهانی قدس متهم کردند. این درحالیست که شرکت بنتون که تولیدکننده پوشاک است از ۱۰ سال پیش برای سرمایه گذاری در ایران حضور یافته و فروشگاه های بنتون در شهر تهران از سال ها پیش مشغول فعالیت بوده اند. با این وجود، زمانی این غبارهای توهین و افترا فرو نشست که ابوالفضل ظهره وند سفیر ایران در ایتالیا، بیانیه ای منتشر کرد و در آن نوشت:
«لا زم می دانم تا از آقای قالیباف شهردار محترم تهران به خاطر برخورد و رویکرد خوب ایشان با برنامه های دولت در رابطه با ایرانیان مقیم خارج و جلب و جذب سرمایه گذاران خارجی، تقدیر و تشکر کنم. سفارت جمهوری اسلا می ایران در رم در این خصوص کار مستقیمی را با استان های ایران و ایتالیا برنامه ریزی و به اجرا گذاشته است که یکی از استان های طرف تعامل، استان تهران و شهرداری تهران بود. شهردار تهران از جمله افرادی بود که پس از تشریح برنامه های ما، به نشانه حمایت و پشتیبانی از برنامه های دولت، مراتب آمادگی خود را برای کار با سفارت اعلا م کرد.»
در ادامه بیانیه سفیر ایران در ایتالیا آمده است: «جرم قالیباف این بود که در رویکردی فراجناحی و مسوولانه و با گشاده رویی خواست که درخواست سفارت را اجابت کرده و با برنامه های دولت آقای احمدی نژاد همکاری کند. در مورد بنتون نیز باید یادآور شوم که ایشان یک فرد کاتولیک و مسیحی است و در مورد حضور ایشان در ایران باید سوال کرد که چه کسانی روز اول ایشان را به ایران دعوت کرده اند و طرف های کاری ایشان چه کسانی هستند. پاسخ این سوالات را در جای دیگر و در بیرون از شهرداری باید جستجو کرد.»
بیانیه سفیر ایران در ایتالیا علا وه بر آن که تاکیدی بر صهیونیست نبودن بنتون است، از آنجا که به خاطر حمایت های قالیباف از برنامه های دولت تشکر می کند، نشان می دهد که نه تنها شهرداری در جریان این موضوع نبوده، بلکه از برنامه های دولت بوده است.
اکنون این پرسش در ذهن ایجاد می شود که پاسخگوی این همه توهین و افترا و تخریب، آن هم در آستانه روز جهانی قدس و در سال «اتحاد ملی و انسجام اسلا می» که طبیعتا همه آحاد جامعه و به ویژه مسوولا ن، گروه های سیاسی و رسانه ها باید در جهت تحقق این شعار کلیدی گام بردارند چه کسانی خواهند بود؟ آیا کسانی که بر طبل تخریب و توهین می کوبند، تفاوت آن را با نقد نمی دانند که قصاص قبل از محاکمه می کنند؟
البته این برای نخستین بار نیست که برخی حامیان دولت، با مخالفان خود چنین رفتار می‌کنند و گویا در این میان تفاوتی بین اصلاح طلبان و اصولگرایان نیست. همان گونه که کوچکترین انتقادهای اصلا ح طلبان از دولت نهم، با واکنش تند برخی از نزدیکان دولت و رسانه های وابسته به آنان مواجه می شود، گویا اصولگرایان منتقد دولت نهم هم از این واکنش های تند در امان نیستند. به نظر می رسد هر چه به زمان برگزاری انتخابات مجلس هشتم نزدیک می شویم، مرزبندی حامیان دولت با منتقدانشان، به ویژه با سایر گروه های اصولگرا جدی تر می شود. در همان راهپیمایی روز قدس، پوسترهایی با تصویر مسجدالا قصی در بین تظاهرکنندگان خودنمایی می کرد که به «رایحه خوش خدمت»، حامیان دولت نهم اختصاص داشت و همین نشان دهنده آغاز زودهنگام فعالیت های تبلیغاتی این گروه است. اما پرسش اینجاست که این فعالیت های تبلیغاتی زودهنگام که گاه با تخطئه رقیبان و حتی توهین به آنان همراه است آیا در راستای هدف ترسیم شده از سوی مقام معظم رهبری برای آحاد ملت در سال جاری - اتحاد ملی و انسجام اسلا می - تعریف می شود؟
و پرسش دیگر این که در شرایطی که کشور ما با تهدید به تحریم مواجه شده است آیا بهترین راه برای مقابله با این تحریم ها، استفاده از توان بخش خصوصی در داخل و خارج از کشور و جذب سرمایه های بخش خصوصی در خارج از کشور به داخل نیست؟ به قول سفیر ایران در ایتالیا: «بالا خره باید موقعیت و موضع خودمان را در قبال سرمایه گذاری خارجی روشن کنیم. سرمایه خارجی ویژگی های خاص خود را دارد و از قواعد و الزامات خاصی تبعیت می کند. سرمایه گذار بین المللی مرز نمی شناسد، نه مرز جغرافیایی، نه مرز فرهنگی، نه مرز مذهبی و نه مرز نژادی و حتی ملا حظات سیاسی راهم در محدوده زمانی خاصی می پذیرد و اتفاقا به همین دلایل است که ما می گوییم ایران اساسا تحریم بردار نیست.»

نویسنده : کیان راد

منبع : روزنامه مردم سالاری