خط فقر؛ توهم یا واقعیت

در حالی که رئیس‌جمهور با خفیف انگاشتن اقدامات دولت‌های قبل و انتقادات غیرمنصفانه دوران مدیریتی خود را عصری شگرف و قابل تکریم می‌داند، شاخص‌ها گویای واقعیت‌های دیگری است.
فارغ از این اظهارات نه‌چندان معقول که ایشان تمام محاسن کشورداری را از حسن مدیریت خود و همکارانش و تمام ناکامی‌ها و نواقص را به دولتمردان پیشین نسبت می‌دهند، روند اداره امور گویای وضعیت نامطلوبی است. ‌
بر اساس آمارهای رسمی بانک مرکزی و اظهارات وزیر رفاه و تامین اجتماعی، شاخص‌های خط فقر روز به روز افزایش یافته است. افزایش رقم دربرگیرندگان خط فقر در کنار افزایش لجام‌گسیخته نقدینگی کشور که تورم سنگینی را به آحاد جامعه منتقل می‌کند با نزدیک شدن به اواخر سال جاری سیری شتابنده‌تر و خردکننده‌تر می‌یابد. ‌
وزیر رفاه ضمن اعلا‌م صریح این مطلب که خط فقر در کشور افزایش یافته، وضعیت مسکن را از عوامل اصلی این وضعیت می‌داند. این اعلا‌م صریح گویای وضعیت نابهنجاری است که امیدواریم با فشار مقامات سیاسی، وزیر محترم مجبور به تکذیب آن نشود. نگاهی به وضعیت مسکن در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که سیاستگذاری‌های نادرست دولت نهم در امر این پدیده اقتصادی مهم‌ترین عامل افزایش قیمت در بخش مسکن بوده است. سیاست‌های نادرست دولت در حوزه پولی و اظهارات غیرکارشناسی در خصوص افزایش سطح وام‌های مسکن، در کنار سیاسی کردن موضوع مسکن سبب ایجاد التهاب مضاعف و تحمیل هزینه ‌بر دهک‌های آسیب‌پذیر شده است. ‌
سیاست‌های دولت نهم در بخش مسکن نه‌تنها گرهی از مشکلا‌ت تاریخی این حوزه را باز نکرده، بلکه به آن وضعیت افسارگسیخته‌ای داده است. همین چند روز پیش بود که وزیر مسکن و شهرسازی با صراحت اعلا‌م کرد، تهرانی‌های فاقد مسکن امیدوار به حل این معضل مهم در آینده‌ای نزدیک نباشند! اگر این یک واقعیت است، چرا دولت با سیاستگذاری‌های نادرست خود تنها باعث افزایش سرسام‌آور قیمت مسکن و بلعیدن بخش عمده درآمد از سبد خانواده‌های ایرانی شده است؟ این سیاستگذاری‌ها باعث شده تنها مستاجران مجبور به پرداخت هزینه‌های مضاعفی باشند. البته اظهارات وزیر رفاه را می‌توان از زاویه دیگر، نوعی گریز از مسوولیت و واقعیت‌های موجود اقتصاد کشور دانست. اینکه عامل افزایش خط فقر سهم مسکن است، کمکی به حل مساله نمی‌کند، هیچکس نمی‌خواهد بداند که چه بخشی این حوزه آسیب را تقویت کرده است. همه می‌خواهند بدانند دولتی که مشتاقانش آن را <معجزه هزاره سوم> می‌دانند، چگونه نتوانسته است آلا‌م و دردهای جامعه آسیب‌پذیر کشور را حل نموده و شعار عدالت و مهرورزی را درباره آنان اجرا کند. به راستی اگر این وضعیت اقتصادی نامش عدالت و مهرورزی است، واژه‌های متضاد این مفاهیم را چه باید نامید؟ بهتر است جناب احمدی‌نژاد حال که از امور خاورمیانه و جهان فارغ شده‌اند، کمی نیز اوقات فراوان کاری خویش را به مشکلا‌ت عینی جامعه ایران معطوف نمایند؛ این به عدالت نزدیک‌تر است.

منبع : روزنامه اعتماد ملی