دو شوک سخت در یک روز

آزادی حسین موسویان با وثیقه دویست میلیون تومانی و هم‌زمان انتخاب محمدباقر قالیباف به شهرداری تهران، دو شوك سخت به حامیان دولت و طیف افراطی هواداران دكتر احمدی‌نژاد وارد شد.
این دو رخدا در حالی بود كه در هفته گذشته، سرمایه‌گذاری سنگین تبلیغاتی و سیاسی در این دو پروژه، از بخش رسانه‌ای دولت در مطبوعات و سایت‌های اینترنتی انجام شده بود.
صدور قرار نسبتا سبك دویست میلیون تومانی برای حسین موسویان، سخنگو و رئیس تیم مذاكره‌كننده هسته‌ای سابق، در حالی صورت گرفت كه حامیان دولت، آشكارا و در چه محافل خصوصی، اتهامات سنگین امنیتی و اقتصادی را متوجه موسویان كرده بودند كه در صورت درستی اتهامات امنیتی، آزادی موسویان ممكن نبود و صدور قرار نسبتا سبك وثیقه نشان می‌دهد كه اتهامات بزرگ اقتصادی نیز از سوی بازپرس پرونده، وارد تشخیص داده نشده است.
تبدیل موضوع دستگیری موسویان از یك پرونده امنیتی به یك پروژه سیاسی و وارد كردن یكی از خبرگزاری‌ها و تعدادی از سایت‌های طرفدار دولت به این موضوع، نشان داد كه تیم رسانه‌ای دولت، قصد دارد از این موضوع بهره‌برداری تبلیغاتی كند، اما با گذشت یك هفته از جلب حسین موسویان و عدم صدور قرار بازداشت، وی با وثیقه‌ای دویست میلیون تومانی آزاد و عملا این پروژه تبلیغاتی با شكست روبه‌رو شد.
در موضوع انتخاب شهردار تهران نیز تلاش گسترده و شبانه‌روزی طیف حامیان دولت برای بركناری قالیباف دستاوردی جز شكست نداشت، استفاده از اهرم‌های سیاسی، تبلیغاتی و حتی ورزشی برای كسب موافقت اكثریت آرای شورای شهر تهران، هرچند منجر به جذب سه عضو دیگر و رساندن تعداد فهرست حامیان دولت از سه عضو به شش عضو شورا شد، اما این تلاش به جز تباه كردن وجهه و آینده سیاسی و طرد این سه عضو از مقبولیت اجتماعی آنان قبلی، نتیجه دیگری نداشت.
تلاش حامیان دولت برای بركناری قالیباف، این هدف را دنبال می‌كرد كه به جای ناكامی انتخابات شوراها، تفسیری از موفقیت دولت در این انتخابات به جامعه ارایه كند، اما سرانجام، شكست دیگری برای این گروه تثبیت شد.
حال پرسش اینجاست كه آیا این دو شوك، قادرند دولت را از رویای برتری مطلق و ستایش از خود، كه موجب این حد از یكجانبه‌‌گرایی و سركوب و منكوب كردن منتقدان و دیگر شخصیت‌ها، گروه‌ها و چهره‌های سیاسی در جامعه شده، بیدار كند، به ویژه كه البته شدیدترین برخوردها از این دست نیز با طیف اصولگرایان خارج از حلقه حامیان دولت صورت گرفته است. هرچند امیدواریم با مؤثر بودن شوك‌های ۱۹ اردیبهشت، فضا برای تصحیح عملكرد گذشته و تغییر رفتار سیاسی و تبلیغاتی دولت فراهم آید.
واقعیت آن است كه یكی از عوامل اصلی پیروزی دكتر احمدی‌نژاد در انتخابات سوم تیر، تلقی جامعه از مظلومیت وی در برابر تخریب و امكانات تبلیغات زیادتر دیگر رقبا بود، در صورتی كه عملكرد دو سال گذشته در تخریب و حمله به رقبای كنونی و احتمالی و استفاده بی‌رویه از امكانات توسط طیف هواداران دولت باعث شده است، تا این عامل مؤثر، كه موجب تقویت دكتر احمدی‌نژاد بود، به عاملی در راستای تضعیف پایگاه اجتماعی وی تبدیل شود و حتی در هیأت مذهبی كه مهم‌ترین نقطه اتكای اجتماعی هواداران رئیس‌جمهور بود، استفاده ابزاری از امكانات و اختیارات دولتی برای حذف دیگران، موجب طرد چهره‌هایی ‌شود كه به رغم حذف شدن از فهرست حامیان دولت، موفق به كسب آرا در انتخابات شوراها شده بودند، اما با پیوند خوردن و معامله با این گروه، هم پایگاه اجتماعی خود را از دست دادند و هم موفق به تحقق خواسته حامیان دولت نشدند.
در عرصه رسانه‌ها نیز آثار این‌گونه رویكرد، هویداست. برخورد حذفی با رسانه‌های منتقد در اردوگاه اصولگرایان، نه تنها جایگاه این رسانه‌ها را تضعیف نكرده است، بلكه بر اقبال و اثرگذاری آنها نیز افزوده به گونه‌ای كه مسئولان دولتی اظهار می‌دارند، به رغم حمایت‌های بی‌سابقه صداوسیما و در اختیار داشتن دو روزنامه كثیرالانتشار، همچنان در راستای القای كارآمدی و موفقیت دولت به جامعه، ناتوانند و حضور همراه با محدودیت دیگر رسانه‌ها، اثر بیشتری از حجم انبوه فعالیت‌های تبلیغاتی دولت دارد.
اكنون كه چند ماه تا انتخابات مجلس هشتم باقی مانده است، این پرسش مطرح است كه آیا طیف هواداران دولت، در اندیشه تكرار یكجانبه‌گرایی، تخریب و هتك حرمت در رقابت‌های انتخاباتی و استراتژی قدرت به هر قیمت است، یا آن‌كه با عبرت‌آموزی از حوادث شش ماهه اخیر، قصد ایجاد تحول در شیوه و منش مدیریتی و افزودن عمل اصولگرایانه علاوه بر شعار به كارنامه خود دارد.
برای دریافت پاسخ این پرسش، كمی انتظار كافی است.

سجاد تقوی