حرکت رو به جلوی سینما

در عرصه فرهنگ و هنر، از جمله سینما، ما هرگز نباید به وضعیت موجود قناعت کنیم و همیشه باید به دور دست ها و افق های دور نگاه کنیم. باید نگاه به فاصله میان خود و اهداف مطلوب و لزوم حرکت به سوی این اهداف تثبیت شود. اما درباره این که وضعیت سینما در چه وضعیتی است ذکر این نکته لازم است که دولت نهم سینما را به صورت ویرانه ای تحویل گرفت؛ در حالی که در سینمای دوم خرداد فیلم های آپارتمانی،کافی شاپی و دختر پسری در اوج بود، چیزی به نام خانواده در آن سینما نبود و جوان به عنوان عصیانگری تصویر می شد که در مقابل سنت و دین قد علم کرده بود، اندیشه فمنیسم بر تار و پود این سینما تنیده بود و جریان عمده در سینمای ایران فیلم های جشنواره ای بود. به طوری که در برخی سال های آن دوره ۷۰ درصد فیلم ها علیه انقلاب و ارزش های آن بود. این جریان البته در سینمای ایران، در دولت کنونی به صفر نرسیده است.
اما با استناد به آمار بسیار کمتر شده و این روند رو به کاهش، سال به سال هم ادامه داشته است. به طور مثال در بیست وپنجمین جشنواره فیلم فجر فیلم های سیاه نما ۲۶ درصد بودند و در جشنواره بیست وششم هم این رقم به ۱۳ درصد کاهش یافت. در دولت گذشته، سینمای جشنواره ای ایران چهره ای نازیبا از ایران ارائه می داد. اما اکنون شعار سینمای ایران، زیبایی های سرزمین من است. حتی فیلم های ایرانی، جشنواره های بی طرف خارجی را تحت تاثیر خود قرار می دهند. موفقیت فیلم هایی ارزشی چون «آواز گنجشک ها» و «دست های خالی» در این گونه جشنواره ها گویای این نکته هستند. در دولت گذشته حتی شاهداین مسئله بودیم که از سوی جشنواره های غربی برای تولید فیلم سیاه نما به داخل سفارش کار داده می شد، اما در حال حاضر چنین مشکلی وجود ندارد. این تفاوت ها بیانگر این هستند که تغییراتی در عرصه سیاستگذاری و نوع نگاه مدیریت فرهنگی حاصل شده است و در حال رفتن به سوی فضای مناسب فرهنگی و سینمایی هستیم، هرچند که هنوز فاصله با نقطه آرمانی بسیار است. برای نزدیک شدن به اهداف و افق های آرمانی، باید در قالب چشم انداز ۲۰ ساله، زمان بندی های ۵ ساله تنظیم شود. همچنین هنرمندان سینمای ما نیازمند فضای مناسبی هستند که در آن تنفس کنند و عکس العمل های مناسبی نشان دهند. مدیریت فرهنگی و سینمایی باید این فضا را مهیا کند.

علیرضا سربخش
مسئول کمیته فرهنگی و هنری انجمن روزنامه نگاران مسلمان

منبع : روزنامه کیهان