خورشید ابدی یک ذهن پاک

کارگردان: میشل گُندری. فیلم‌نامه: چارلی کافمن. بازیگران: جیم کری، کیت وینسلت، کریستین دانست، مارک روفالو، الیجا وود، تام ویلکینسون. مدت ۱۰۸ دقیقه.
الهام‌بخش خورشید ابدی یکی از همان گفتگوهائی بوده که بر محور ”چه می‌شد اگر؟“ می‌چرخد. چه می‌شد اگر روزی کارت‌پستالی به دست‌تان می‌رسید و خبردارتان می‌کرد که یکی از دوستان، دیگری را ذهن‌اش پاک کرده تا دیگر صحبتی از وی به میان نیاید؟ باید خدا را شکر کرد که این ایده پر و بال داده شده است و تبدیل به کندوکاوی سودمند در باب روابط بشری گردیده تا مثل فیلم احمقانه‌ای چون مردها مریخی‌اند و زنان ونوسی شود. در این شکی نیست که اگر خورشید ابدی را ببنید، دوباره مثل یادگاری، دل‌تان می‌خواهد آن‌را دوباره تماشا کنید.
جوئل (کری) و کلمانتاین (وینسلت) در کنار دریا با هم آشنا می‌شوند ولی رابطه‌ای مثل برخورد کوتاه (دیوید لین) بین‌شان به‌وجود نمی‌آید! از طریق نقب‌زدن‌هائی اپیزودیک به ذهن جوئل، پی می‌بریم که قبلاً نیز با هم آشنا بوده‌اند و یک‌ماه پیش در یک مهمانی کنار دریا با هم آشنا شده و کلمانتاین، جوئل خجالتی را به درون زندگی شلوغ و سرزنده‌اش راه داده است. ولی دیری نگذشته که رابطه‌شان خراب شده و کلمانتاین تصمیم گرفته که طی عملی، خاطرهٔ جوئل را از ذهن‌اش محو کند. جوئل از این موضوع باخبر می‌شود و وی نیز تصمیم می‌گیرد همان‌کار را انجام دهد ولی طی عمل متوجه می‌شود که دوست ندارد کلمانتاین را از دست بدهد و سعی می‌کند خاطراتی را که از او دارد در جاهائی از مغزش پنهان کند که دست دکترها به آنها نرسد.
در این داستان، چیزکی به شدت رومانتیک وجود دارد؛ و به‌جای ‌آن‌که نتیجه‌ٔ کار، فیلمی سوزناک و آبکی از کار در بیاید، اثر زیبائی خلق شده دربارهٔ روابط مشکل‌دار و پرفراز و نشیب. مشکل بتوان جذب پیچیدگی‌های فیلم که در عین سرگرم‌کننده بودن، آموزنده نیز هست، نشد. بازی‌ها و پرداخت فوق‌العاده است ولی آنچه همه چیز را تحت‌تأثیر قرار داده، اوریژینال بودن ایدهٔ فیلم است. در واقع خورشید ابدی یک رزمناو پوتمکین ژانر کمدی رومانتیک.

منبع : مجله دنیای تصویر