عیار واقعی منتقدان نو ظهور دولت

علمای منطق در نقد یک موضوع قاعده ای را رعایت می کنند که از آن به نقد «ما قال» نام می بردند.
نقد ماقال به معنای نقد خودگزاره است، مثلا اگر ملحدی ادعا کند خدا وجود ندارد یک متکلم مسلمان همان گونه که موارد بی شماری از آن در تاریخ فلسفه ثبت است به صرف این که شخص مدعی یک ملحد است نظرات او را در بست رد نمی کند بلکه با واکاوی دلا یل ادعای فرد مورد نظر از مقدمات غلط او نادرست بودن مدعا را نتیجه می گیرد. به بیان دیگر در نقد یک گزاره یا ادعا نباید صرفا به انگیزه پرداخت واز آن طریق انگیخته، ادعا یا اندیشه مورد نظر را رد کرد. در سیاست متاسفانه این خلط مبحث زیاد انجام می گیرد زیرا قدرت طلبی انگیزه ای است که چشمان صاحب منصبان را به روی دلا یل هر ادعایی می بندد، لذا بسیار دیده می شود که انتقاد یا آموزه مثبتی نادیده انگاشته می شود. اما سوال این است که آیا این قاعده همیشه درست است آیا نمی توان با نقد انگیزه ها انگیخته ها را زیر سوال قرا رداد.
در روزهای گذشته حداد عادل رئیس مجلس در اقدامی بی سابقه و غیر منتظره در طول عمر چهار ساله مجلس هفتم وهیات رئیسه آن اقدام به درج خبری درباره مصوبات مجلس در پایگاه های اطلا ع رسانی و مطبوعات کرد. این اقدام رئیس مجلس به آن معنا بودکه مصوبات چاپ شده توسط شخص رئیس جمهور برای ابلا غ به دستگاه های اجرایی نادیده گرفته شده است و طبق قانون قوانین مصوب مجلس ۱۵ روز پس از چاپ در روزنامه های رسمی کشور برای دستگاه های اجرایی لا زم است.
در پی این اقدام رئیس جمهور در نامه ای به غلا معلی حداد عادل نسبت به این نامه واکنش نشان داد و آن را تخطی از اصل ۱۲۳ قانون اساسی برشمرد. در این نامه احمد ی نژاد از حداد عادل پرسیده بود علت تعجیل در این اقدام خلا ف قانون چیست؟ آیا شایسته نبود که سه دقیقه وقت برای یک مکالمه ساده تلفنی و سوال از مسوول مربوطه در معاونت حقوقی رئیس جمهوراختصاص می یافت؟
رابطه دولت نهم و مجلس هفتم تا همین سال پیش به گونه ای کاملا دوستانه و مشفقانه بوده تا این رابطه مورد انتقاد تعدادی از نمایندگان اصولگرای مجلس قرار گرفت به گونه ای که در اواسط سال ۸۵ فراکسیون اصولگرایان خلا ق و نقاد در واکنش به این نوع رابطه مجلس و دولت از فراکسیون اکثریت که متعلق به اصولگرایان بود جدا شد و اعلا م موجودیت کرد. انتقادهای این فراکسیون از هیات رئیسه مجلس هفتم و دولت صفحات بی شماری از روزنامه های منتقد را به خود اختصاص داد و پاداشی که از سوی جریان حاکم بر مجلس و دولت که آن روزها در ماه عسل بودند در نظر گرفته شد قرار نگرفتن آنها در لیست جبهه متحد و در نتیجه محروم شدن از فرصت های تبلیغاتی بود که در اختیار آنهایی قرار گرفت که در طول نمایندگی خود در مجلس از حامیان دولت بودند یا با تکیه بر صندلی خود در بهارستان در جار و جنجال ها سکوت می کردند و در رای گیری ها نگاهشان به هیات رئیسه بود. روشن ترین و غیرقابل انکارترین وجود پیوند وثیق میان اکثریت اصولگرایان مجلس هفتم و دولت نهم همان گروه ۶+۵ یا جبهه متحد است که اضلا ع تشکیل دهنده آن به طور روشن نشان می دهدکه چه تعاملا ت و چگونه روابطی بر مجلس حاکم بوده است.
با شروع سال جدید و گذشت یک ماه از آن به تدریج دایره انتقاد اصولگرایان از دولت گسترش یافته است. امروز کسانی از اعمال غیرقانونی دولت انتقاد می کنند و خبر آن را می دهند که در سه سال گذشته هر انتقادی از دولت را جنگ روانی دوم خردادی ها عنوان می کردند. آقایی که یک پای مناظره با نمایندگان ۵۷ اقتصاددانی بود که نامه انتقادی به رئیس جمهور را تهیه کرده بودند امروز مدعی اول وزارت بازرگانی است و می گوید دولت ۸۴۰ میلیون دلا ر از حساب ذخیره ارزی بدون اجازه مجلس برداشت کرده و صرف خرید انگور شیلیایی کرده است. ایشان همان کسی است که در یک مناظره تلویزیونی با دبیر کل سابق بورس نامه ۵۷ اقتصاددان را پر از انگیزه سیاسی خواند و آنها را متهم کرد که قصد تضعیف دولت را دارند. سوال این است که آقای(ن) عضو کمیسیون اقتصادی مجلس هفتم است چه زمانی متوجه شدند که دولت این اقدام غیرقانونی را انجام داده است. ۸۴۰ میلیون دلا ر رقم بسیار بزرگی است! چرا این عضو جبهه متحد اصولگرایان چند روز است که به حرف آمده و از دولت انتقاد می کند؟ چرا منتقدان قبلی همگی اهل جنگ روانی بودند و تحمل عدالت طلبی دولت را نداشتند اما امروز نادران با چنین مدعیاتی سر از نشریات و خبرگزاری ها درمیآورد. چرا دوستان منتقد اصولگرایی قبلی به گونه ای رانده شدند که امثال عماد افروغ اول از ریاست کمیسیون فرهنگی مجلس به پایین کشیده شد و سپس عطای حضور در مجلس هشتم را به لقایش بخشید.
عماد افروغ درباره ابلا غ ۳ قانون توسط رییس مجلس می گوید این قانون ها از اهمیت بالا یی برخوردار نیستند و هرگز بیانگر وجه انتقادی مورد از هیات رییسه نباید تلقی شود، آن جا که سهمیه بندی بنزین به درستی اجرا نشد و آن جا که طرح تسهیل ازدواج جوانان اصلا ابلا غ نشد و همچنین در موضوع عدم اجرای نظام هماهنگ پرداخت ها رییس مجلس سکوت کرد و امروز در موارد جزیی از دولت انتقاد می کند. افروغ که در مجلس هفتم در قامت یک منتقد تمام عیار ظاهر شد و در مجلس هشتم حاضر نخواهد بود تا برای عضویت در هیات رییسه مجلس یا ریاست یک کمیسیون نقشه ای در سر داشته باشد پس هر عقل سلیمی می تواند درباره او قضاوت درستی کند به قول کهنه کاری یک فوتبالیست با تجربه یک فوتبالیست ماهر را از اولین ضربه او به توپ می شناسد و افروغ منتقد نیز بهتر از هر کسی عیار واقعی نقدهای منتقدان را تشخیص می دهد.
برپایه تحلیل اکثر سیاسیون بحث انتخاب رییس مجلس هشتم میان حدادعادل و محمدجواد لا ریجانی مهمترین چالش اصولگرایان است. سیاست های غلط دولت که نتایج آن به تدریج در حال به بار نشستن است و در این میان هر کدام از کسانی که در گذشته نه چندان دور اعلا م می کردند برخی برای به هم خوردن دوستی مجلس و دولت بال بال می زنند به دنبال محلی برای التجا» هستند تا گذشته خود را بپوشانند، از سویی این روزها می توان با صدایی رسا پرسید آن روز که دولت باید سیاست های غلط خود به ویژه در حوزه اقتصاد را پایه ریزی می کرد مجلسیون و هیات رئیسه آن در چه اندیشه ای بودند؟ شاید رییس مجلس فعلی با چنین واکنشی در اندیشه رسیدن به قافله ای است که تصور می کند محمدجواد لا ریجانی یک سال پیش به آن پیوسته است. می توان از علمای منطق اجازه گرفت که در برخی وجوه اندیشه و کردار بشری برای پی بردن به صدق اخلا قی یک امر از نقد و بررسی انگیزه شروع کرد. افروغ چیز جالبی می گوید «اصل کناره گیری از قدرت را در شرایط حساس باید از بزرگان دین آموخت. وقتی که طفل معصوم و نوپای جمهوری اسلا می در حال تکه تکه شدن است عده ای باید برای جلوگیری از این خسارت بزرگ کنار بکشند.» عده ای که منتقدان امروز دولت هستند آزمون پس داده هایی می باشند که در چهار سال گذشته همواره یار و همراه دولت نهم بوده و حتی تا همین اواخر برای انتخابات مجلس هشتم در لیستی قرار داشتند که عکس رییس جمهور آن را مزین کرده و شعار آن حمایت از دولت بود. شاید هم کرسی اول بهارستان از همه چیز مهم تر است و ما اسیر شعارها و ارزش هستیم.

آرش محبی

منبع : روزنامه مردم سالاری