روزه بی سحری دولت نهم!‌

چند سال پیش که هنوز فرصت و انگیزه نگاه کردن به تلویزیون را داشتم موفق به دیدن یکی از برنامه‌های تلویزیونی آقای قرائتی شدم. او در وصف بعضی از بندگان ناشکر و نق زن خدا، مثال جالبی زد: <بعضی آدم‌ها، ۲۹ روز از ماه رمضان سحری می‌خورند و هیچ کس نمی فهمد اما اگر یک روز خواب بمانند و نتوانند سحری بخورند تا فرارسیدن افطار، به هر کس می‌رسند او را از روزه بی‌سحری خود خبردار می‌کنند!‌‌>
هر یک از ما در زندگی روزمره خود با نمونه‌های متعددی مواجه بوده‌ایم که یادآور داستان روزه بی‌سحری است.آنچه بهانه نگارش این سطور شد حادثه‌ای است که در عرصه سیاسی و اقتصادی کشور به وقوع پیوسته و واکنش دولتمردان را به دنبال داشته است. پس از روند تصاعدی قیمت نفت که ابتدا خوشحالی غیرعالمانه بعضی از دولتمردان را به دنبال داشت، مسئولان دولتی به پیامدهای منفی این وضعیت بر اقتصـاد کشـورمـان پـی بردند. البته این پیامدها، به دلیل ضعف در برنامه‌ریزی برای بهره‌گیری مناسب از درآمدهای اضافی بود. پس از آن، حتی کار به جایی رسید که افزایش قیمت نفت، مهمترین عامل تورم و گرانی در کشور معرفی شد! اما به هر حال مردم خبر دقیقی از مازاد درآمد نفتی نداشتند. پس از مدتی ناگهان ورق برگشت و قیمت نفت با شتابی بسیار بزرگ‌تر از روند افزایشی، رو به کاهش گذاشت. مسئولان دولتی هم با همان سرعت در برابر این کاهش واکنش نشان دادند و رئیس کل بانک مرکزی، با نگرانی از کاهش پنجاه و چند میلیارد دلاری درآمد کشور به خاطر کاهش قیمت جهانی نفت خبر داد. این در حالی بود که افزایش قیمت نفت، نه تنها باعث تحقق وعده انتخاباتی رئیس جمهور نشد که <وقتی قیمت نفت افزایش می‌یابد، مردم باید این تغییر را در زندگی خود حس کنند> بلکه به طور کلی، مردم و حتی نمایندگان آنها نتوانستند اطلاعات دقیقی از میزان درآمد مازاد نفت – که در حساب ذخیره ارزی تجمیع می‌شود – به دست بیاورند. اما اکنون که قیمت نفت پایین آمده است همه مردم باید از این حادثه– که یادآور داستان مندرج در ابتدای یادداشت است – مطلع شوند و لابد آماده پیامدهای کاهش درآمد نفتی باشند. به عبارت دیگر، اکثر مردم که به دلیل محرمانه بودن حساب ذخیره ارزی، نمی دانستند دولت چقدر درآمد اضافی به دست آورده است و این درآمد صرف چه اموری می‌شود اکنون باید خود را برای شرایطی آماده کنند که به خاطر کاهش ۵۴ میلیارد دلاری درآمد دولت، ایجاد می‌شود!‌
این موضوع و خبررسانی هشدارآمیز دولتی‌ها در خصوص کاهش درآمدهای نفتی کشور، از زاویه‌ای دیگر نیز قابل ارزیابی است. براساس آنچه تاکنون در رسانه‌های عمومی مطرح شده است، بودجه سالیانه کشور به گونه‌ای تنظیم می‌شود که در آن، قیمت پیش‌بینی شده برای نفت بسیار کمتر از ارقام جهشی آن – که تا مرز ۱۴۰ دلار نیز بالا رفت – می‌باشد. فلسفه تشکیل حساب ذخیره ارزی نیز آن بوده است که در صورت کاهش غیر متعارف قیمت نفت – نسبت به رقم پیش بینی شده در بودجه – دولت در اجرای برنامه‌های خود با مشکل مواجه نشود. اما اتفاقات اخیر در بازار نفت، تنها بازگشت قیمت نفت به رقمی بوده است که هنوز از مبلغ پیش‌بینی شده در بودجه سال ۸۷ بالاتر می‌‌باشد. به عبارت دیگر، این وضعیت نباید کوچک‌ترین خللی در برنامه‌های‌ مصوب به دولت به وجود بیاورد. مگر ‌آنکه دولت به امید نفت بالاتر از یکصد دلار، بیش از ارقام مجاز تعیین شده توسط مجلس، هزینه‌سازی کرده باشدو نتیجتاً اکنون با کاهش قیمت نفت، برای اجرای برخی برنامه‌های مصوب اصلی، بودجه‌ای باقی نمانده باشد.
توضیح مسئولان دولتی یا توضیح خواستن مجلسی‌ها از آنها می‌تواند نگرانی‌های مردم را مرتفع یا خدای نخواسته آنها را ناچار سازد که خود را برای مواجهه با شرایط سخت آماده کنند. البته، این توقع زیادی از دولت نیست که اگر مردم را تاکنون از مازاد درآمدها مطلع نمی‌کردند امروز هم با تاکید بر کاهش ۵۰ میلیارد دلاری درآمد عمومی، نگرانی بـه جـامعـه تـزریـق نکنند. به قول آقای قرائتی، کسانی که ۲۹ روز سحری خوردن خود را به مردم اعلام نکردند یک روز جاماندن از سحری را نیز در ذهن خود نگه‌دارند!‌

منبع : روزنامه آفتاب یزد