زندگی پس از مرگ

کارگردان: آلیسون پی‌بلز. فیلم‌نامه: آندرا گیب. بازیگران: لیندسی دونکان، کوین مک‌کید، پائولا سیج، شرلی هندرسون، جیمز لارنسون. مدت: ۱۰۴ دقیقه.
کنی (مکی کید) روزنامه‌نگاری است که در گلاسکو کار می‌کند و مصمم است در کارش پیشرفت کند. وقتی قوزک پای مادرش، می (دونکان)، از جا در می‌ورد، اجباراً به خانه برمی‌گردد تا از خواهرش روبرتا (سیج) که بیمار است، مراقبت کند. ولی او علیرغم بیماری، زنی باهوش، عاشق زندگی و هنر و بازی بینگو است. می آنقدر این دختر را دوست دارد که در مواظبت از او افراط می‌کند و حتی اجازه نمی‌دهد تنها از خانه خارج شود. به‌همین دلیل، یک‌روز که خودش با دکتر قرار دارد، از کنی می‌خواهد مراقب خواهرش باشد. کنی هم که تصادفاً همان‌روز با دکتر ویل کین‌شا (لارنسون) قرار ملاقاتی دارد، روبرتا را هم با خودش می‌برد. وقتی به خانه برمی‌گردند، با خبر بدی مواجه می‌شوند؛ مادرشان به شدت بیمار است، بازی دونکان مثل همیشه با حرارت و تکان‌دهنده است حتی با وجود اینکه باید لهجه‌ٔ اسکاتلندی داشته باشد و ندارد. مک‌کید هم همان بازی متوسط خودش را دارد: نه قابل تحسین، نه قابل انتقاد. ولی پائولا سیج تازه‌کار، بهترین است. علیرغم بیماری، هم شوخ است هم عاقل، هم معصوم و هم پیچیده، و قلب فیلم درست همین‌جاست. امتیاز فیلم این است که چنین موضوع غم‌انگیزی را بسیار با احساس بیان کرده؛ البته آن همه بدشانسی قابل باور به‌نظر نمی‌آید. همین‌طور، تحقیق کنی در مورد دکتر ویل کین‌شاو و رسوائی‌اش در مورد ”اتانازی“ در خور یک داستان فرعی در فیلم نیست. در عین‌حال، فیلم باصراحت و شجاعانه، به انتقاد از مسائلی بحث‌انگیز پرداخته و بدون تردید، اشک بسیاری از تماشاگران را در خواهد آورد.
این احتمال هم هست که فیلم به‌دلیل بهره‌برداری بی‌پروا از بدبختی‌های دیگران، مورد انتقاد واقع شود.

منبع : نشریه دنیای تصویر