پیروزی عشق

● کارگردان: کلر پپ‌لوئه. فیلم‌نامه: کلر پپ‌لوئه، ماریلین گلدین، برناردو برتولوچی. بازیگران: میرا سوروینو، بن کینگزلی، فیونا شاو، جن رودان، راشل استرلینگ. مدت: ۱۰۸ دقیقه.
اشعار شکسپیر آنچنان ماهرانه و جذاب سروده شده که درام‌هائی نیز که از درون این اشعار سر برآورده‌اند، باورپذیری شاعرانه‌ای دارند. در اینجا حس شاعرانه کاملاً کنار گذاشته شده و در نتیجه، فقط صحنه‌هائی مضحک به‌جا مانده است. درام‌نویس فرانسوی، پی‌یر دماریو، این کمدی را در سال ۱۷۳۲ نوشته است، ولی ترجمهٔ آن به انگلیسی و ساخت فیلم براساس این داستان، واقعاً احمقانه به‌نظر می‌رسد. ما باید باور کنیم که میرا سوروینوی جذاب، یک مرد است که در چشم به هم زدنی عاشق فیونا شاو می‌شود. تمام بار کمدی فیلم همین است، یا دست کم قرار است باشد. سوروینو در نقش پرنسس لئونید است که تمایل شدیدی به پرنس اگیس (رودان) دارد؛ پدر و مادر اگیس توسط والدین لئونید کشته شده‌اند. حالا او به منظور رفع این مشکل، در لباس مردانه، سعی دارد در قلب نگهبانان و نزدیکان پرنس راه یابد و در آن واحد، لئونتین (شاو) هوسباز و هرمو کراتس (کینگزلی) عبوس و بدجنس را اغوا می‌کند. هومو کراتس که دانشمند و فیلسوف است، می‌فهمد که لئونید، زنی است در لباس مردانه، ولی متوجه نمی‌شود که او هم از تبار سلطنتی است. هنگامی‌که جایگاه لئونید در خانوادهٔ سلطنتی تثبیت می‌شود، او دوستی اگیس را که مردی است با معیارهای خاص در مورد جنس لطیف، جلب می‌کند.
فیلم نه تنها فاقد مهارت‌های کلامی است، بلکه به‌طور اسف‌انگیزی از نظر سبک و زیبائی بصری هم ناقص به‌نظر می‌رسد. فیلم‌برداری که در لوکیشن‌های سرد ایتالیا انجام شده، غیرسینمائی و در واقع حتی غیرحرفه‌ای است. با توجه به شرکت برناردو برتولوچی در نوشتن فیلم‌نامه، چیزی حتماً در ترجمهٔ آن گم شده است.

منبع : مجله دنیای تصویر