تریاک ارز معتبر برای افغانستان بمب اتم برای غرب

علیرغم حضور هزاران سرباز خارجی در افغانستان وکمکهای مالی آمریکا برای مبارزه با مواد مخدر، تولید تریاک و هروئین در این کشور رونق گرفته است. اگرچه دولت کرزای برای جایگزین کردن کشت خشخاش قولهای تشویقی به کشاورزان داد و روحانیون را برای مبارزه با مواد مخدر به کمک طلبیده بود، اما هیچ یک از این روشها مؤثر واقع نشد. گذشته از این موارد اکنون ۵۲درصد درآمد ناخالص آن کشور از طریق فروش مواد مخدر تشکیل می شود. در شهر مرزی آرگوی افغانستان تریاک به عنوان ارز معتبر به کار گرفته می شود. کشاورزان با آن کالاهای مورد نیاز خود را می خرند و مغازه داران این شهر با پول فروش آن، مغازه هایشان را مملو از اجناس مورد نیاز مردم می کنند. امروزه لابراتوارها در مجاورت زمینهای کشت خشخاش تعبیه شده اند. در حال حاضر افغانستان در جهان به طور غیرمستقیم در ترویج ایدز ایفای نقش می کند. آیا زمان آن نرسیده سازمان ملل که سالیانه میلیاردها دلار برای مبارزه با ایدز در آفریقا هزینه می کند گوشه چشمی به این کشور فقیر و ترویج دهنده ایدز نشان دهد؟
دو کشورپاکستان و ایران که مسیر سنتی انتقال هروئین به اروپا به شمار می روند در پی بروز جنگ داخلی در تاجیکستان و کشته شدن بیش از ۶۰هزار نفر و رشد فزاینده فقر، به بازاری برای مصرف هروئین تبدیل شد. نتیجه اینکه در حال حاضر بیش از ۵۰۰۰بیمار مبتلا به ویروس ایدز درتاجیکستان وجود دارد. با اشباع بازار این کشور، راه انتقال مواد مخدر به روسیه، که سالهاست جنگ و خونریزی در آن جاری است، هموار شد. براساس آمار، سالیانه ۳‎/۹مترمکعب هروئین توسط پلیس این کشور توقیف می شود. این کشور نیز یکی از بزرگترین کشورهای دارنده بیماران مبتلا به ایدز است. ضمن اینکه هم در روسیه وهم در تاجیکستان اکثر کسانی که اخیراً به این بیماری گرفتار شده اند براثر استفاده از سرنگهای آلوده بوده است.
در مسیر شمالی، روسیه سومین و نه آخرین مقصد مهم هروئین افغانستان است و اروپای شرقی و غربی به ویژه آلمان قربانیان بعدی این ماده مهلک هستند. جالب اینکه پلیس روسیه در انتقال هروئین به اروپا نقش کلیدی دارد. میزان ضرر و زیان اروپا به تناسب افزایش و کاهش تولید هروئین در افغانستان در نوسان است. هرچه تولید تریاک در افغانستان افزایش یابد، بهای هروئین در این قاره کاهش و در پی آن مرگ و میر مبتلایان به هروئین نیز افزایش می یابد.
آمریکا آخرین بازار هروئین افغانستان است که قاچاقچیان پاکستان، آفریقای غربی، آسیای میانه و روسی از طریق ایر کارگو و اکسپرس پست هروئین را به این کشور انتقال می دهند. بازار آمریکا نیز همانند اروپا، بستگی به میزان تولید تریاک در افغانستان دارد. به لحاظ بهتر بودن راه های ترانزیتی روسیه، حمل مواد مخدر به غرب از مسیر شمالی آن ارزانتر از راه سنتی یعنی پاکستان و ایران است و این مسأله در فروش آن در اروپا و آمریکا نیز به وضوح دیده می شود.
علیرغم کمکهای مالی آمریکا به افغانستان، تجارت فزاینده هروئین تهدیدی برای دموکراسی شکننده در این کشور است، آمار قربانیان آن بالاست و هزینه هر تزریق هروئین در اروپا به سه یورو کاهش یافته است.
گاردهای مستقر درکنار رودخانه مرزی تاجیکستان و افغانستان می گویند: شب هنگام پرنده مشکوکی با سرعت زیاد در حال حرکت بود، ابتدا مرزبانان به او هشدار و سپس مورد هدف قرار دادند که پیامد آن سقوط یک موتور سوار چترباز با ۱۸کیلو هروئین در خاک کشورشان بود.
مقدار هروئین یادشده قطره ای از سیل عظیمی است که بازار هروئین جهان را تشکیل می دهد.افغانستان که زمانی معروف به تولید کننده تریاک بود، نردبان ترقی تولید تریاک، که هروئین عناصر غنی شده آن است، را طی می کند و هم اکنون این کشور بزرگترین تولید و صادر کننده هروئین در جهان مبدل شده است. براساس گزارش اداره مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد، آزمایشگاههای مخفی تولید هروئین در افغانستان به سرعت در حال فعالیت هستند و افزایش تولید به حدی رسیده است که بهای آن در اروپای غربی از ۲۵۱دلار در سال ۱۹۹۰ به ۷۵دلار در هر گرم در سال ۲۰۰۶کاهش یافته است.
هر تزریق هروئین در هامبورگ تقریباً سه یورو و در واقع یک سوم بهای پرداختی یک دهه گذشته است. ماتیاس اینگلمن پلیس مبارزه با مواد مخدر این شهر در این باره می گوید:«حتی بچه های ۱۳ساله نیز برای آن پول کافی دارند.»سوداگران هروئین که آسیای میانه را به عنوان مسیر تازه انتقال مواد مخدر به اروپا در نظر گرفته اند بیماری و اعتیاد را نیز به این منطقه آورده اند. حدود یک سوم صادرات هروئین افغانستان از طریق راه شمالی، مکمل راه اصلی پاکستان و ایران، به اروپا انجام می گیرد.
تجارت هروئین دموکراسی افغانستان را نیز فلج کرده است. پروسه ای که پس از سرنگون شدن دولت افراطی طالبان و القاعده توسط آمریکا در سال ۲۰۰۱ آغاز شده است. در عین حال تجارت مواد مخدر در افغانستان فعالیتی کوچک جلوه داده می شود. اداره مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد برآورد کرده است که در سال ،۲۰۰۵ افغانستان از فروش تریاک ۲‎/۷میلیارد دلار، که حدود ۵۲درصد تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می دهد، کسب درآمد کرده است. جان کارنوال، مقام ارشد سابق مبارزه با مواد مخدر دولتهای بوش و کلینتون براین باور است که«شاید نتوان دموکراسی را در کشوری که فروش مواد مخدر قسمت بزرگی از اقتصاد آن را تشکیل می دهد، بنا نهاد.»
علیرغم حضور هزاران سرباز آمریکایی و اروپایی در افغانستان، تجارت مواد مخدر در این کشور رو به افزایش است. مقامات افغانی استدلال می کنند که برای مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر، سربازان خارجی باید بطور مستقیم وارد عمل شوند. اما فرماندهان آمریکایی به بهانه اینکه منابع کافی برای گسترش مأموریت خود در اختیار ندارند، از ورود به این میدان مقاومت می کنند. واقعیت این است که آنها نگران ناخرسندی غیرنظامیان محلی هستند. سرهنگ جیم یونت یکی از سخنگویان سربازان آمریکایی در افغانستان در این باره می گوید:«مأموریت اصلی ما جنگ است. ما در اینجاییم تا در شکست طالبان و القاعده ایفای نقش کنیم.»از زمان باستان تا کنون مردم افغانستان به کشت خشخاش، در واقع برای اهداف گوناگون از مسکن دردها گرفته تا تولید روغن خوراکی و صابون، اشتغال داشته اند. حومه شمالی شهرآرگو واقع در بلوچستان که زمانی انبار خشخاش بود هم اکنون به ظاهر تهی از تریاک است و تقریباً هرخانه ای به انبار تأمین مصالح ساختمانی و هیزم مبدل شده است.
برداشت خشخاش برای نخستین باردر اوایل دهه ۹۰ صنعتی شد و آن زمانی بود که جنگ و هرج و مرج، کشاورزان را به فقر کشانده بود. پس از آن بود که کشت تریاک گزینه جذاب جایگزین محصولات کشاورزی متعارف مثل گندم شد و بازرگانان هروئین از شکوفایی تولید و برداشت تریاک برای برآورده کردن تقاضای مواد مخدر جهان بهره بردند.
در اواخر دهه ،۹۰ برای اینکه سود تبدیلی به جیب سازندگان خارجی نرود، قاچاقچیان عملیات تبدیلی تریاک به هروئین را در داخل این کشور راه اندازی کردند و از این راه حتی توانستند سود بیشتری کسب کنند. مقامات مبارزه با مواد مخدر و قاچاقچیان می گویند: «دست اندرکاران امر برای صرفه جویی در انتقال تریاک، آزمایشگاههای تبدیلی را در نزدیکی های محل تولید تریاک ساخته اند.»
در سال ۲۰۰۰رژیم طالبان در اقدامی شتاب زده به نفع جهانیان، با استفاده از روش سرکوبگرانه عملاً در پی از میان بردن کشت تریاک برآمد. اما پس از سقوط آن، کشت خشخاش و تولید هروئین، سریعتر از دهه ۹۰افزایش یافت. پس از عملیات مبارزه آمریکا با تروریسم که عموماً در جنوب و شرق افغانستان متمرکزشده بود،به طور غیرمستقیم تجارت مواد مخدر در این منطقه را با مشکل روبرو کرد. بنابراین برخی از تجار زمینهای دورافتاده و مناطقی که در آنها جنگ نبود در شمال این کشور را برای کشت خشخاش و ساخت صدها آزمایشگاه برگزیدند.یکی از اهالی شینوار شرقی در حومه مرز پاکستان که بیش از ۲۰سال دارد، می گوید:«بدخشان واقعاً در تولید تریاک قدمتی زیاد دارد اما در تولید هروئین چنین نبوده است، پس از سقوط طالبان، جنوبی ها به این منطقه آمدند و آزمایشگاه ها را بنا نهادند. وی که چندین ماه در آزمایشگاهی در حیات خلوت یک خانه اجاره ای در بدخشان کار کرده است، می گوید: در این لابراتوار آشپزها تریاک را در بشکه ای ریخته و سپس حرارت داده و پس از آن از طریق کیسه های آرد گندم صاف کرده، شیره تصفیه شده تریاک را در آفتاب خشک و سپس با میکسر برقی شیره خشک شده را با نوعی اسید پودر می کردند. خلاصه اینکه«شما در پایان همه این فعل و انفعالات چیزی زیبا به نام هروئین به دست می آورید.»
تأثیر تجارت هروئین به وضوح در اقتصاد شهر آرگوی افغانستان که از مرز تاجیکستان فاصله زیادی ندارد، دیده می شود. خیابان باریکی مملو از کلبه های چوبی که در آنها غذا، پوشاک و سایر لوازم مورد نیاز مردم فروخته می شود. اکثر مغازه داران این خیابان به عنوان واسطه تجارت هروئین عمل می کنند تا اینکه اخیراً نیروهای ویژه افغانی به آنجا حمله ور شدند.
حاجی فیروز یکی از مغازه داران آرگو در پاسگاه پلیس محلی تعریف می کرد«کشاورزان تریاک از این محصول به عنوان پول مثلاً در برابر خرید گندم استفاده می کنند. پس از آن سازندگان هروئین به مغازه می آیند و در برابر پرداخت پول نقد تریاک خریداری می کنند. در اینصورت ما توان خرید کالاهای بیشتر برای مغازه خواهیم داشت.» عادت محمد ندیم رئیس جوخه مبارزه با مواد مخدر می گوید:« تجارت مواد مخدر به گونه ای شده است که همه مردم را درگیر کرده است.»
دولت افغانستان بخشی از زمینهای کشت خشخاش و لابراتوارها را نابود کرده و برای جایگزین کردن کشت خشخاش تشویقی هایی برای کشاورزان در نظر گرفته است. در این رابطه آمریکا در سال ۲۰۰۵مبلغ ۷۸۰میلیون دلار به افغانستان کمک مالی کرد. این مبلغ در مقایسه با کمک های آمریکا به کلمبیا ناچیز است. در آنجا برای مبارزه با کوکائین، آمریکا تحت عنوان «برنامه کلمبیا» در ۶ سال گذشته حدود ۴‎/۵میلیارد دلار به این کشور کمک مالی کرده است.
کرزای برای اینکه روحانیون را علیه مواد مخدر بسیج کند، نسبت به شرارتهای تریاک توضیحات مفصلی داده و استانداران را نیز تهدید کرده است که اگر در کاهش کشت خشخاش تلاش نکنند مشاغل خود را از دست خواهند داد. این تلاشها تأثیراتی در برداشته و زمینهای زیر کشت خشخاش از مجموع ۱۳۱ هزار هکتار در سال ۲۰۰۴به ۱۰۴ هزار هکتار در سال ۲۰۰۵کاهش یافته است. اما آب و هوای عالی در افغانستان عامل مهمی در عدم تغییر میزان تولید تریاک در سال گذشته بوده است.
علاوه بر آن، کشاورزانی که به سایر محصولات روآورده اند، می گویند دولت به تضمینی که در مورد اقدامات حمایتی داده بود، عمل نکرده است. عبدالرحیم کشاورزی که گندم را جایگزین خشخاش کرده، محصولاتش آفت گرفته و امسال در صدد است بار دیگر خشخاش کشت کند. او با عصبانیت می گفت:«دولت قول کمکهای نقدی، تجهیزات ، کود و تراکتور داده بود ولی به آنها عمل نکرد.»
پلیس و ارتش افغانستان به سختی با تجارت مواد مخدر مبارزه می کنند. در فیض آباد مرکز استان، ۱۲عضو جوخه مبارزه با مواد مخدر فاقد تفنگ، بی سیم یا وسایل حمل و نقل سریع هستند. به قرار معلوم تعدادکلشان ۲۲نفر می باشند اما افسران آن به اندازه کافی نیستند. سرگرد غلام محدالدین، فرمانده ۵۰ساله جوخه، کسی که تهدید به مرگ شده و به سویش تیراندازی شده، در این باره می گوید:«من طرح دستگیری افراد را می ریزم اما پیش از اینکه دست به کار شوم آنها آگاه می شوند و واقعاً دیگر خسته شده ام.»
محدالدین اخیراً فردی به نام عبدل را که چندین کیلو هروئین با خود حمل می کرده بازداشت کرد. این فرد در پاسگاههای مختلف مورد تشویق قرار گرفت و پس از مدتی آزاد شد. این سرگرد در ماه حدوداً ۹۰دلار درآمد دارد در حالیکه بهای یک کیلو هروئین تا ۹۰۰دلار می رسد.
منبع:وال استریت ژورنال برگردان: فروزان نصیرائی●عبور از مرز
مرز طولانی افغانستان با تاجیکستان از رودخانه پنجی آغاز و به کوه های صعب العبور ختم می شود وحرکت پلیس در آن مشکل است. این مرز نخستین گام حرکت هروئین به سوی شمال و سپس به اروپاست. در یکی از شبهای ماه اوت بود که گاردهای مرزی تاجیکستان در منطقه مسکوسکی یک پرنده حامل هروئین را ساقط کردند.براساس گفته مرزبانان برای مدت نزدیک به دو سال بود که گاردهای کناره رودخانه مسکوسکی تمامی ابتکاراتشان را به کار می گرفتند تا چتربازی را که هروئین از افغانستان به تاجیکستان حمل می کرد سرنگون کنند که موفق نشدند. در شبی از ماه اوت آنها اطلاعاتی مبنی بر حمل هوایی مواد مخدر را از پیش به دست آورده و به همین دلیل موفق شدند پرنده را ساقط کنند.
روز بعد، موتور چترباز قاچاقچی در مقر گارد مرزی به نمایش گذاشته شد. تجهیزات این پرنده شامل چتر ساخت فرانسه و مزین به پرچم سه رنگ این کشور با یک زین حلقوی، موتوسیکلت ساخت آلمان با یک ماشین پیش برنده، یک باک پلاستیکی سوخت و یک کیسه هروئین به میزان ۱۸کیلو بود. زین حلقوی چترباز را در خود جای می داد و خلبان پس از به پرواز درآمدن از بالای کوه مرزی افغانستان کنترل مسیر حرکت را از طریق پیش برنده در اختیار می گرفت. گلوله های گاردهای مرزی تانکر سوخت موتور را سوراخ کرد و این باعث شد که موتور سوار ناچار به فرود شود اما مرزبانان هیچگاه خلبان را پیدا نکردند.
چند روز پس از این ماجرا، گاردها با یک موتور آبی حامل هروئین مواجه شدند. این موتور که با تیوپ کامیون و از چوب ساخته شده است برای حمل هروئین روی آب به کار گرفته می شد. شودی نوراسوف ۳۷ساله لاغراندام تاجیکی با یک کیسه ۲۱کیلویی هروئین متعلق به یک کارخانه خصوصی به ارزش ۲۴۰۰۰دلار روی آبهای آرام پنجی در حر کت بود. هروئین به عنوان بهترین صادرات و سوپر سفید است. اما وقتی که قایق وی به ساحل تاجیکستان رسید با استقبال گاردهای مسلح مواجه شد.
نوراسوف که یک عرقچین پر زرق و برق بر سر و یک پیراهن بلند و کثیف افغانی به تن داشت، داستان زندگی خود را چنین بیان می کرد. چند ماه پیش، من با یک افغانی در زندان تاجیکستان، که در رابطه با مواد مخدر محکومیت کوتاه مدت خود را سپری می کرد، آشنا شدم. سرانجام این مرد افغانی در نوعی از معامله هروئین به من اطمینان کرد. قرار شد که پس از فروش هروئین در تاجیکستان مبلغ ۱۶۰۰۰دلار را به این افغانی داده و باقیمانده فروش را برای خود بردارم.
تاجیکستان به شدت با مواد مخدر، که به سرعت و ریشه ای جامعه را به تباهی می کشد، مقابله می کند. راه شمالی مسیر هروئین در این کشور، سه سال پیش از اینکه آمریکا در سال ۲۰۰۱وارد افغانستان شود، و درست پس از کشته شدن نزدیک به ۶۰ هزارنفر در جنگ داخلی، به سرعت شکل گرفت. جنگ داخلی زیان زیادی به فقیرترین جمهوری شوروی سابق، وارد کرد و فقر مردم را به مهاجرت وادار نمود. پس از آن بود که هروئین افغانستان به این کشور سرازیر شد.
ژنرال رستم نظروف که فرماندهی ستاد مبارزه با مواد مخدر، ستادی که در سال ۱۹۹۹ تأسیس و عموماً با کمک مالی آمریکا ادامه حیات می دهد، را به عهده دارد در این رابطه می گوید:« ما آمادگی نداشتیم.» براساس آمار رسمی این کشور، تعداد معتادین مواد مخدر در تاجیکستان در عرض ۱۰سال به بیش از ۸برابر رسیده که نیمی از آن پس از سال ۲۰۰۱معتاد شده اند.
باتیر ذالیموف ۳۶ساله، معتاد سابق به هروئین که هم اکنون در ستاد بازپروری معتادین مشغول به کار است در این باره می گوید: «هروئین بدتر از بمب اتم است. در تاجیکستان همانند اروپا، سن معتادین کاهش یافته است. در حال حاضر نوجوانان ۱۴ساله به این مواد رو آورده اند. هنگامی که نخستین موج ورود هروئین افغانستان به تاجیکستان آغاز شد، جوانان هیچ تصوری از خطر این مواد به ویژه از نوع تزریقی آن نداشتند.» یکی از جوانانی در کلینیک بازپروری ذالیموف در شهر دوشنبه می گوید:«در فیلمها ما می دیدیم که مواد مخدر از اعتبار بالایی برخوردار است.»تزریق هروئین باعث افزایش ایدز در تاجیکستان نیز شده است. در ۵سال گذشته حدود ۵۰۰۰نفر به ویروس اچ آی وی (HIV) مبتلا شده اند که ۸۰ درصد از آن با استفاده از سرنگهای آلوده بوده است.
●ضبط مواد مخدر در روسیه
اکثر هروئینی که از تاجیکستان می گذرد به قزاقستان و از آنجا وارد روسیه می شود. در تابستان گذشته، مأمورین تاجیک اطلاع یافتند که قطاری حامل هروئین از تاجیکستان راهی شهری در غرب سیبری است. سرانجام این ترن در روسیه توقیف شد و ۷۴کیلو هروئین در بسته های پلاستیکی شبیه پوست پیاز قرار داده شده و در داخل یک کانتینر پیاز در اتومبیلی جاسازی شده بود.
براساس آمار اداره مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در سال ،۲۰۰۴ توقیف هروئین در روسیه به ۳‎/۹متر مکعب رسید که بیش از سه برابر سال ۲۰۰۱ بود. در پی افزایش مواد مخدر بهای این مواد درروسیه رو به کاهش گذاشت. در حالی که روسیه یکی از کشورهایی است که بیشترین مبتلا به ایدز رادارد، بسیاری از مبتلابان براثر استفاده از سرنگهای آلوده ایدز گرفته اند.
بخشی از مواد مخدر از طریق لهستان و دیگر کشورهای اروپای شرقی از روسیه وارد اروپای غربی می شود. پلیس اروپا و مددکاران اجتماعی می گویند در دهه ۹۰مواد مخدر دیگر در این منطقه طالب نداشت ولی این روزها این مواد دوباره جای خود را در اروپا پیدا کرده است. پلیس آلمان گزارش می دهد که به دنبال افزایش تولید مواد مخدر در دهه ،۹۰ بهای آن کاهش یافت و مهاجرین آسیای میانه نخستین موج معتادین بودند. ضمن اینکه به تناسب افزایش تولید هروئین درافغانستان درصد توقیف این مواد در آلمان نیز به رشد دو رقمی افزایش می یافت.
با دو برابر شدن زمین زیر کشت تریاک در افغانستان زیان اروپا نیز دو برابر شد. طی یک دهه گذشته تعداد مرگ و میر معتادین در اروپا از ۴۰۰۰نفر در سال به ۹۰۰۰نفر افزایش یافته است. در سال ۲۰۰۱هنگامی که تولید تریاک در افغانستان رو به کاهش گذاشته بود، تعداد فوت شدگان در آلمان نیز در سال ۲۰۰۲کاهش یافت. شمار مرگ و میر ناشی از مصرف مواد مخدر درسال ۲۰۰۰ در آلمان به ۲۰۳۰نفر رسید که نسبت به سال ۱۹۹۸ دو برابر افزایش را نشان می دهد. اما در سال ۲۰۰۲در پی کاهش تولید از سوی دولت طالبان رقم مرگ و میر به ۱۵۱۳نفر کاهش یافت. براساس گزارش پلیس آلمان از سال ۲۰۰۳ تا کنون رقم مرده ها در نوسان بوده است اما بالاترین آن در منطقه شهر برلین بوده که محل ورود هروئین از مسیر شمالی می باشد.
ایوان جوان ۲۳ساله از قزاقستان که نخواست نام فامیلش فاش شود تعریف می کرد که در آستانه کریسمس ۱۹۹۹او و ۹جوان دیگر در یک مهمانی در منزل یکی از دوستانش در شهر لیپزیک آلمان شرکت کرده بود.«من خواستم فقط برای نخستین بار هروئین را تست کنم. همه ده نفر در این مهمانی هروئین کشیدند و دو نفرشان به دلیل مصرف زیاد در دم جان سپردند.» سالهاست که آلمانی ها هروئین مصرف می کنند آنها اغلب اوقات هروئین را به عنوان مواد مخدر دوم استفاده می کنند تا راه را برای تأثیر اکستاسی و کوکائین هموار کنند.
برند وسترمن یک مددکار اجتماعی در مرکز بازپروری معتادین برلین می گوید:«هروئین بیشتر یک لکه ننگ بر پیشانی آلمانی های بومی است.»
مسیر جنوبی و شرقی انتقال هروئین از ایران و پاکستان نیز سر از اروپا در می آورد. انگلمن پلیس مبارزه با مواد مخدر هامبورگ براین باور است که به لحاظ ارزانتر بودن حمل مواد از مسیر شمالی، بهای آن در شمال آلمان ارزانتر از جنوب است. یک گزارش پلیس آلمان می گوید که راههای روسیه نسبت به راههای پاکستان و ایران بهتر است و این وضع را برای انتقال مواد مخدر آسانتر می کند. ضمن اینکه تجارت گسترده میان روسیه و لهستان امتیازی برای پلیس روسیه است تا از موقعیت برای جاسازی هروئین در کامیونهای متعددی که از این کشور راهی لهستان می شوند استفاده کند.
اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا در گزارشی اعلام کرد که آمریکا آخرین مرحله انتقال هروئین است. در حال حاضر بازارهای هروئین افغانستان رو به گسترش است و نیویورک یکی از آن بازارهاست که کارتلهای مواد مخدرروسی و اروپای شرقی می توانند هروئین مسیر شمالی را به بهای بسیار کمتر از هروئین در جنوب آمریکا خریداری کنند. براساس آمار سازمان ملل و آمریکا وضعیت هروئین در بازار آمریکا همانند اروپاست و به تناسب افزایش تولید در افغانستان در آمریکا نیز بهای آن کاهش می یابد. در عین حال اکثر هروئین بازار آمریکا از جنوب تأمین می شود. دادگستری آمریکا می گوید:«هروئین افغانستان توسط قاچاقچیان پاکستانی، آفریقای غربی و اروپای شرقی از آسیای میانه و اروپا و عموماً از طریق ایر کارگو و سرویسهای پستی اکسپرس به آمریکا آورده می شود.»
منبع :وال استریت ژورنال برگردان: فروزان نصیرایی

منبع : روزنامه ایران