یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا
حسرت آدم بودن!
یکی از معضلات همیشگی شخصیت پردازی ها در سینما و تلویزیون ما که داری عقبه تاریخی در فرهنگ عامه و رفتارشناسی ایرانی نیز می باشد، تصویر یکسویه مطلق انگارانه و سیاه و سفید از آدم هاست بویژه آنجای که قرار است پای مباحث اخلاقی هم پیش کشیده شود و رفتار آدمیان مورد داوری قرار بگیرد. این مسئله در قضاوت و پیش داوری های ما نسبت به انسان ها به شدت تاثیر می گذارد و ما ایرانیان یا شخصی را فرشته می بینیم یا شیطان. اگر آن فرد مطابق با متر و معیارهای ما عمل کرد خوب، و اگر غیر از این بود آدم بدی است.
همین نگرش «همه یا هیچی» باعث می شود ما همواره در نوسان بت سازی و بت شکنی به سر بریم و این به عادت رفتاری و تقدیر تاریخی ما بدل شده است.
زنده باد ها و مرده بادها در عرصه سیاسی نیز نشانی دیگر از این معناست. عشق و نفرت در مناسبت های فردی و عاطفی هم برساخته همین روحیه است بطوری که وقتی ما از معشوق پاسخ مثبت نمی گیریم نسبت به وی نفرت پیدا می کنیم و عجیب نیست پایان اکثر ازدواج های عاشقانه در کشور ما جدایی است. نگرش ها و قضاوت های سیاه و سفیدی ما موجب می شود که رنگ خاکستری واقعیت را نبینیم و همیشه یک طرفه به قاضی برویم.
این مسئله در فیلنامه نویسی و شخصیت پردازی سینمایی ما به یک ضعف عمده فیلمسازی بدل شده است. نمونه اخیر این امر در همین سریال «روز حسرت» قابل ردیابی است. قطب بندی های مطلق و خط کشی آدم ها به شیطان نما و فرشته گونه و تصاویر فرا انسانی از کارکترهای قصه به شدت غیرواقعی و آزاردهنده است.
«معصومه» در شمایل فرشته ظاهر شده و «فریده» همچون یک شیطان تصویر می شود. روایت غیرمنطقی و اسطوره ای از آدم ها اتفاقا فهم حقیقت را مخدوش می سازد و با دسترس ناپذیرکردن آن شخصیت نه تنها نمی تواند آن الگوی اخلاقی را در سطح عمومی تعمیم دهد بلکه نوعی مقاومت در برابر آن ایجاد می کند و به ضدخویش بدل می سازد و حسرت آدم بودن را بر دل می گذارد.
از سوی دیگر ضدقهرمان ها و انسان های گناهکار را چنان سیاه تصویر می کند که گویی آن پلیدی در ذات شخصیت منفی وجود دارد. ما ایرانیان در همه ساحت ها دچار افراط و تفریط هستیم و همواره نیز از یک سوی بام سقوط می کنیم.
نویسنده وبلاگ کوچه فرهنگ، در ادامه می نویسد: تصویری که سریال از «فریده» و «مسعود» ارائه می دهد دچار همین معضل تاریخی است!
در بسیاری از سریال ها بدون اینکه فرد گناهکار و خطاکار را در موقعیت های انسانی مورد تحلیل قرار دهد و مبتنی بر واقعیت های روانشناختی و جامعه شناسی درباره آنها قضاوت کند و چند ساحته بودن آن را در نظر بگیرد به چوب ملامت و برائت می راند به نظر من شخصیت «فریده» بسیار انسانی تر از «معصومه» است انسانی تر به معنی واقعی تر و البته راه اخلاقی و انسانی زیستن نیز از واقعی بودن می گذرد نه رویایی و ایده الی بودن! چراکه هیچ یک از موجودات دیگر امکان چنین کاری (انتخاب خیر و شر) را ندارند. و به قول دکتر شریعتی آدم بواسطه طغیان(گناه) آدم شد وگرنه یک فرشته بی خاصیت باقی می ماند. آدمیت آدمی در حرکت میان ایمان و گناه و پاکی و ناپاکی رقم می خورد و از این تقدیر الهی گریزی نیست.
منبع : روزنامه ابتکار
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران مجلس شورای اسلامی مجلس حجاب دولت سیزدهم دولت جمهوری اسلامی ایران گشت ارشاد پاکستان رئیسی امام خمینی رئیس جمهور
هواشناسی تهران سیل پلیس شهرداری تهران قتل کنکور وزارت بهداشت فضای مجازی سلامت سازمان هواشناسی پایتخت
قیمت دلار خودرو قیمت خودرو بازار خودرو دلار بانک مرکزی قیمت طلا سایپا مسکن ایران خودرو تورم مالیات
سریال سینمای ایران تلویزیون سینما موسیقی سریال پایتخت قرآن کریم فیلم مهران مدیری کتاب
خورشید
اسرائیل رژیم صهیونیستی آمریکا غزه فلسطین جنگ غزه روسیه چین اوکراین حماس عربستان ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال بازی فوتسال جام حذفی آلومینیوم اراک تراکتور سپاهان باشگاه پرسپولیس تیم ملی فوتسال ایران بارسلونا
هوش مصنوعی تبلیغات فناوری سامسونگ ناسا اپل بنیاد ملی نخبگان آیفون نخبگان
دندانپزشکی خواب کاهش وزن بارداری مالاریا