مالیات بر مهریه

جوانان ما در دادگاه ها، بهترین اوقات عمر خود را در پی احقاق حق و اثبات ادعای خویش سپری می كنند؛ ادعاهایی كه اگر قبل از این همه رفت و آمد كه گاهی به جایی نمی رسد، مدتی قبل چاره ای برایش اندیشیده شده بود و معقولانه پیش می رفت دیگر نیازی به اثبات و انكار نداشت.
واقعیتی تلخ و همچنان پایدار كه با وجود چاره اندیشی های قبلی همچنان استوار در جای خود ایستاده است: مهریه.
حقی كه اسلام قرار داد تا زندگی برپایه آن با استواری بیشتر پیش برود ولی متاسفانه امروزه آن هم در ام القرای اسلام تبدیل به وسیله ای برای جدایی، طلاق، كلاهبرداری و چشم و هم چشمی شده است.
عاقبت دوری از این تاسیس و فلسفه وجودی آن نتیجه ای نخواهد داشت، غیر از آنچه امروز در راهروهای دادگاه ها شاهد آنیم.
تعیین سكه هایی با تعداد زیاد پانصد و هزار و ... باعث می شود تا دختران ایرانی به لحاظ مفهوم عندالمطالبه بودن مهریه از فردای عقد آن را دست یافتنی گمان كنند.
هر چند این موضوع از نظر قانونی صحیح است اما معمولا جوانان پسر ایرانی كه با كلی مشكلات اقدام به ازدواج كرده اند توانایی پرداخت مهریه سنگین را ندارند، اما قانون راه های دیگر مثل قسط بندی مهریه را در پیش می گیرد كه آخرین راه نجات از زندان برای جوانان پسر است.
حال با محاسبه ارزش ریالی مهریه ۳۰۰ سكه ای كه معادل چهل میلیون تومان خواهد شد هر دختری در معرض وسوسه قرار خواهد داشت.
این شرایط زمانی كه دختری در حال بكارت باشد خطرناكتر است چون با استفاده از حق حبس همزمان امكان دریافت نفقه هم وجود داشته و عملا اگر طلاقی هم رخ دهد زن می تواند نصف مهریه را مالك شود بدون آن كه حتی لحظه ای با همسرش زندگی كرده باشد قوانین جاری نیز با تعویض شناسنامه دخترانی كه در حال بكارت طلاق گرفته اند مشوق طلاق آنها هستند.
این واقعیت را آنگاه بهتر می توان درك كرد كه توجه كنیم جامعه از زنانی كه در ابتدای ازدواج جدا شده اند پر است و كم نیستند افرادی كه با داشتن یك یا دو فرزند طلاق گرفته اند، قسمتی از دلایل این جدایی این تصور بوده كه این مهریه ۴۰ میلیونی در ابتدا دست یافتنی بوده اما در انتها با سخت شدن شرایط جدایی بهترین راه شناخته شده است.
دختری كه تا دیروز برای خرید یك روسری دو یا سه هزار تومانی با پدر و مادر خود مشكل داشته بعد از عقد و یكشبه صاحب میلیون ها تومان شده است كه به قول قانون عندالمطالبه (یعنی هر زمانی كه زن اراده كند باید به او پرداخت شود) است.
اگر این مبالغ پرداخت شود می تواند باعث خرید یك خانه شخصی، موبایل، خودرو و یا مسافرت و اقامت در خارج از كشور شود.
چرا چنین دختری باید حرف مردی را گوش كند كه به او می گوید كجا برود و كجا نرود و هر روز می خواهد به او امر و نهی كند، چرا باید از او هر روز تقاضای خرجی بكند.
البته این ظاهر امر است كه ظاهر قوانین آن را به دختران جوان وعده می دهد و واقعیت نهایی طلاق و دست كشیدن از این هوس هاست چون عملا این مبالغ كلان قابل پرداخت نیست.
و بعد از مدتی بلاتكلیفی و گرفتن مبالغی از مهریه و یا زندانی شدن شوهر و خالی ماندن دست زن از مهریه تنها چاره ای كه باقی می ماند طلاق است. (لطف مهریه زیاد به زندگی جوانان همین موارد است).
اینجاست كه می توان تشخیص داد چرا جوانان پسر تمایل خود برای تشكیل خانواده را از دست داده اند.
به خاطر مراسم عروسی كه شاید چند ساعت به طول بینجامد و بعد از آن هم گله گذاری ها و ایرادها شروع خواهد شد باید هزینه های گزافی پرداخت، اما به همراه همه این مشكلات مهریه های سنگین و غیرقابل پرداخت غیر از مسموم كردن زندگی جوانان كار دیگری انجام نمی دهد.
اما چاره چیست؟
شاید یكی از بهترین راه های جلوگیری از این روند به كار گرفتن راهكارهای عملی باشد. یكی از این راهكارها كه نسبت به بقیه روش ها كاربردی تر است مالیات بر مهریه است اگر ده درصد مهریه و یا حتی پنج درصد آن به عنوان مالیات مهریه قبل از ثبت رسمی عقد مطالبه شود آنگاه خواهیم دید كه بالای نود درصد جوانان این مملكت برایشان بسیار سنگین و گاهی غیرممكن است كه حتی ۵ سكه طلا به خزانه دولت واریز كنند.
آن وقت است كه دختران و پسران جوان و حتی بزرگترهای آنها كه در موضوع مهریه بناحق دخالت می كنند خواهند گفت كه بهتر است این مبالغ در زندگی خود جوانان خرج شود و حتی پرداخت ۵ سكه را به عنوان مجوز تعلق گرفتن ۹۵ سكه كاری بیهوده به حساب می آورند و عاقلانه تر رفتار خواهند كرد.
اما باز هم گروهی هستند كه «دارند» و از قدیم گفته اند دارندگی و برازندگی؛ كسی كه دارد تا صد یا پنجاه سكه كه معادل ده یا پنج درصد كل مهریه هزار سكه ای می باشد به دولت مالیات بدهد. هزار سكه مبارك همسرش باشد (خوشا به حال آن همسر و خوشا به حال دولت) و قانون و دولت می دانند اگر گذر این قبیل افراد به دادگاه بیفتد وقتی كه صرف گرفتن و دادن مهریه می شود وقت دادگاه را بیهوده، به هدر نخواهد داد چون هزینه دادرسی مناسبی هم از آن گرفته خواهد شد.
بدیهی است با كاهش مقدار مهریه و از بین رفتن چشم و هم چشمی خانواده ها، تمركز بر سلامت رفتاری و اخلاقی و خصوصیات انسانی خواستگاران بیشتر خواهد شد و موضوع مقدار مهریه بحثی انحرافی برای كم توجهی به موارد مهمتر نخواهد بود از طرف دیگر به لحاظ آسانتر شدن امر ازدواج و همچنین امنیت روانی (با حذف تهدیدی با عنوان مهریه سنگین) كه جوانان در ازدواج احساس خواهند كرد تمایل بیشتری به ازدواج و حفظ سلامت جسمی و روحی خواهند داشت، چون انسان ها در زوجیت به آرامش و تكامل خواهند رسید.

منبع : روزنامه جوان