شیاطین

کارگردان: کریستوف روجیا. فیلم‌نامه: ک. روجیا، اولیویه لورل. بازیگران: آدل هانل، ونسان روتیه، رشدی لابیدی، ژاک بونافه. مدت: ۱۰۵ دقیقه.
شیاطین فیلم آسانی برای تماشا کردن نیست. به همان اندازهٔ صحنه‌های سخت و تحمل‌ناپذیر، صحنه‌های آرام و ملایم هم دارد؛ اما روجیا کارگردان فیلم با انتخاب جنبه‌های آزاردهنده و خلق لحظه‌های خوش و آرام زندگی، فیلمی بسیار قوی، مؤثر و قابل ستایش ساخته است. با خلق لحظه‌ها و اتفاقات مشکل به سبک فیلم‌های ”کن لوچ“، این فیلم داستان سازش‌ناپذیری دو نوجوان را با شوری کم‌نظیر به تصویر کشیده و در نمایش زندگی توان‌فرسای دو نوجوان یتیم بسیار پرقدرت عمل می‌کند.
جوزف (روتیه) ۱۵ ساله تنها کسی است که از خواهر ۱۲ ساله‌اش کلوئه (هانل) ـ که عقب‌ماندهٔ ذهنی است ـ مراقبت می‌کند. آنها به هر یتیم‌خانه و یا پرورشگاهی که فرستاده می‌شوند، فرار می‌کنند و در جستجوئی بی‌پایان، به دنبال پدر و مادرشان هستند. آنها می‌دانند که والدین‌شان در مارسی زندگی می‌کنند و با کمک طرح‌هائی که ”کلوئه“ با ذهن ساده‌اش از خانه‌شان بر روی یک شیشه ترسیم کرده، حتی می‌دانند که خانه‌شان چه شکلی است. جوزف به قدری در رویای یافتن خانه‌شان است که اغلب فراموش می‌کند خواهرش به شدت به مراقبت‌های پزشکی نیازمند است. او می‌شنود که مادرشان نیز در پی یافتن آنهاست. و سپس در یک صحنهٔ بسیار احساسی و تأثیرگذار برای اولین‌بار او را پیدا می‌کنند؛ اما با آگاه شدن از خبری تکان‌دهنده، رویاهایش برای رفتن به خانه‌ای که در خیال‌اش آن‌را ساخته، در هم می‌شکند. او قادر نیست این حقیقت تکان‌دهنده را بپذیرد، بنابراین به‌سوی یک زندگی پردردسر و خلافکارانه همراه با بیدار شدن بلوغ جنسی کشیده می‌شود.
آنچه که تأثیر توصیف عمیق و وابستگی غیرقابل انکار خانوادگی را دو چندان کرده، بازی دو شخصیت اصلی داستان است. تصویر مبهوت کننده‌ای که هانل (خواهر) برای ساختن شخصیت خود خلق کرده، لبخند زدن و راه رفتن خاص‌اش است و روتیه در نقش یک برادر منقلب و بیزار از سیستمی که آن‌را درک نمی‌کند و او را زودتر از موعد به بلوغ رسانده و مسئولیت سنگینی بر دوش‌اش گذاشته، به‌خوبی می‌درخشد. شیاطین فیلمی جسورانه و موفق است که به موضوعی مشکل می‌پردازد و می‌طلبد که جشنواره‌ها از آن حمایت کنند.

منبع : مجله دنیای تصویر