گناه گلشیفته و گناه بعضی های دیگر

گلشیفته فراهانی ، بازیگر سینمای کشورمان ، برای همیشه از ایران رفت ؛ این خبر ، خیلی زود در کانون توجه افکار عمومی ، به وِیژه جوانان قرار گرفت و سایت به سایت و رسانه به رسانه و زبان به زبان ، در جامعه پیچید.
او البته ، نه اولین فردی است که جلای وطن می کند و نه مهم ترین آنها ؛او فقط یکی از معروف ترین شان بود ، به دلیل حضوری که سال ها بر پرده نقره فام سینما داشت و الا سال هاست که جوانان ایرانی ، به ویژه آنان که اندیشه و هنری دارند ، از کشور می روند که خیلی ها به آن "فرار مغزها" می گویند.
گلشیفته که رفت ، بسیاری فغان بر آوردند که دیدید چگونه دشمن باز هم نقشه اش را عملی کرد؟ دیدید که گلشیفته ، چگونه حجاب از سر گرفت و مقابل دوربین های تلویزیونی لبخند زد و ارزش هایمان را پایمال کرد؟ دیدید...؟ و همان ها هر آنچه از ناسزا آموخته بودند نثار این زن کردند و ممنوع التصویر شدنش را خواستار شدند ؛ تو گویی ، هالیوود هم به فرمان آنهاست!
رفتن گلشیفته ،قاعدتاً نباید برای هیچ کس ، خبر خوشایندی باشد. او می توانست در ایران ستاره باشد و این استعداد را هم داشت ،به ویژه آن که در خانواده ای هنری بالیده بود و بالا آمده بود ولی معلوم نیست در هالیوود چه سرانجامی در انتظارش است.
اما ، او به عنوان یک انسان آزاد تصمیم خود را گرفته و رفته است و آنان که امروز فریاد وااسلاما سر می دهند ، بهتر است به جای تمرکز بر روی رفتن یک بازیگر موفق و البته نه چندان مهم و به جای تخطئه این و آن ، اندکی بیندیشند که چرا گلشیفته سینما و هزاران گلشیفته عرصه های علمی ، در مسیری یک طرفه رو به خارج دارند؟ و مگر کم هستند سرمایه داران ایرانی ایران دوست که "سرانجام" به این نتیجه می رسند که ثروت شان را هم ، حتی ، در آن سوی آبها به کار گیرند؟
آموزه های اسلام می گویند بی حجابی گناه است و هر زنی حجاب از سر گیرد ، گناهکار است و این مساله، لابد درباره گلشیفته نیز استثناء ندارد؛ اما مگر همین اسلامی که بی حجابی را گناه می شمارد ، زمینه سازان این وضعیت را که سرزمین مسلمان را از مغز ها و سرمایه ها خالی می کند ، گناهکار نمی داند؟
مگر همین اسلام ، تبعیض های ناروایی که کمر مردم را می شکند، جرم نمی شمارد؟
مگر اسلام فریاد بر نمی آورد که "اگر از دری فقر وارد شد ، ایمان از در دیگر خارج می شود" ؟ ولی یکی از همین وزیران خودمان ، صورت مساله وجود فقر در جامعه را چنین پاک می کند:آنان فقیر نیستند ، انسان هایی هستند که خرج شان کمتر است قناعت دارند!"
مگر اسلام ریا کاری و تقلب را همانند بی حجابی گناه نمی داند ؟ و مگر این را نمی گوید که حتی اگر نمازی هم با ریاکاری خوانده شود ، همان نماز در دوزخ وزنه ای بسته شده بر پای نمازگزار خواهد شد و او را به اعماق آتش خواهد کشاند؟
به راستی وقتی ریا در نماز گزاردن چنین فرجام سهمناکی دارد ، چگونه خواهد بود حساب کسانی که با ریاکاری و تظاهر ، نه در صدد اقامه نماز که در جست و جوی پست و مقام و جاه و جلال اند.
مگر اسلامی که به استناد آن گلشیفته فراهانی باید تعزیر شود ، نگفته است که حاکمان باید معیشتی در حد مردم داشته باشند ؟ و مگر امروز جز این است که بسیاری از کسانی که بر مسند های ریاست و وکالت و ... نشسته اند، این پست ها را "فرصت"ی مغتنم برای "بستن بار" خود می شمارند، فرصتی که شاید تکرار نشود؟
امروز گلشیفته از کشور رفته است و خیلی ها مترصد آنند که برگردد تا به دست قانون سپرده شود- همان قانونی که ایرانیان را حتی در خارج از کشور نیز مشمول مقررات جزائی خود می داند - اما ای کاش ، کسانی که با سوء مدیریت شان ،با مردم آزاری شان ، با تنگ نظری شان ، با تفسیر به رأی شان از اسلام ، با تحجرشان ، با ریا ورزیدنشان ، با خود بزرگ بینی شان و با مردم کوچک انگاری شان ، این وضیعیت را سبب شده اند نیز محاکمه می شدند ، همان هایی که خواسته یا ناخواسته باعث شده اند ، بسیاری از ایرانی ها ، جلای وطن کنند و یا در اندیشه و آرزوی رفتن باشند ؛ آنان که به امید مردم خیانت می کنند!

مصطفی بدر السادات

منبع : سایت خبری تحلیلی عصر ایران