از غلامعلی تا علی!

روزپنجشنبه در لحظات پایان مجلس هفتم و لحظات آغازین مجلس هشتم اتفاق جالبی افتاد و خبر آن به سرعت دهان به دهان گشت رای سه برابری مجلس جدید که کمتر از نیمی از آن نمایندگان مجلس قدیم اند در رویکردی خاص کرسی ریاست را از دکتر حداد عادل گرفت تا به دکتری دیگر بسپارد و سپرد!
این انتخاب مشحون از پیام های پیدا و پنهان است.
۱) دکتر حداد عادل از کرسی ریاست مجلس و صدرنشینی قوه قانون گذاری که به رغم اهمیت سه قوه، مهمترین قوه در ارکان حکومت و حاکمیت ماست و امام(ره) آن را عصاره فضائل ملت نامید کنار گذاشته شد.
این رویداد به رغم اینکه دکتر حداد با نامه ها و بیانات چند ماهه اخیر خود در اعتراض به رویه و روند کاری قوه مجریه و رئیس محترم آن در ارتباط با مصوبات مجلس که با توجه به نزدیک بودن زمان انتخابات مجلس صبغه انتخاباتی آن بر سایر جهاتش برتری داشت، اتفاق افتاد. بر این مبنا از این پس رئیس سابق مجلس مثل یک نماینده عادی در پارلمان حضور خواهد داشت و این علاوه بر پیام پنهان آن که قدرت و مسوولیت ماندنی نیست و دست به دست گشته و خواهد گشت پیام آشکاری دارد و آن این که مسوولینی و به ویژه کسانی که به هر دلیل این گونه قدرت یابی ها را باور دارند و به سختی از آن دل برمی کنند بدانند که در آینده ای که شاید خیلی دور نباشد باید با همه شئونات و تبعات و تشریفات این مسندها و مقام ها و منزلت ها وداع کنند. حال یا وداع شیرین است یا تلخ.
۲) به نظر این رویداد پیام آشکاری به جناب آقای احمدی نژاد رئیس قوه مجریه است که در هر حال باید با منصب قدرت خداحافظی کند و یا دوباره به درس و کلاس و دانشگاه برگردد یا اگر می خواهد در چرخه قدرت باقی بماند، در انتخابات مجلس شرکت کند و بسته به معادلات سیاسی آینده یا از تهران یا از شهر خود گرمسار راهی مجلس شود. نحوه تعامل جناب رئیس جمهور با کادرهایی که در اطراف خود چیده و از آنها مسوولیت می خواهد و تصمیمات گاه و بی گاه ایشان در برکناری های آنی مدیران ارشد خود نظیر دانش جعفری و پورمحمدی که به شهادت اعضای کابینه از اینها قوی تر در آن وجود نداشت و برکناری های دوستان سپاهی ایشان که از قضا از سران سپاه بودند نظیر سردار ذوالقدر، حجت الاسلام سالک و ... زنگ خطری است برای آقای رئیس جمهور که پس از اتمام دوره مسوولیت شان در صورت تکرار رویداد مشابه ای که برای دکتر حداد عادل اتفاق افتاد چگونه می خواهد در عرصه سیاسی و حتی عاطفی و دوستانه خود با دیگرانی که آنها را با روش های خود رنجانیده است به روابط خود ادامه دهد.
۳) چالش دکتر لاریجانی با آقای احمدی نژاد در قضیه پرونده انرژی هسته ای که به عزل لاریجانی از سوی ایشان منجر شد هنوز در خاطره ها مانده است اکنون این لاریجانی و آن احمدی نژاد، همانند که کارشان در آن قضیه به چنان چالشی رسید که دکتر لاریجانی را ناچار کرد به رغم توفیقی که همه برای وی در پیگیری پرونده هسته ای ایران با آژانس قایل بودند به دلیل تصمیم جناب رئیس جمهور کنار نهاده شود.
هر چند با نشستن لاریجانی بر مسند ریاست مجلس این چالش وارد مرحله جدیدی خواهد شد. اما به نظر می رسد تعامل مجلس و دولت مهمتر از خرده اختلاف هایی است که در گذشته و آینده بین رئیس دو قوه وجود داشته و خواهد داشت. مهم مصلحت مملکت است و تقویت جو آرامش در عرصه سیاست که حضرت امام(ره) بسیار بر آن اصرار داشتند.
دکتر لاریجانی اگر چه برای یک سال بر مسند ریاست قوه مقننه خواهد نشست که احتمال تجدید و تمدید مسئولیت وی برای سال های بعد از سوی مجلس هشتم می رود اما در همین یک سال باید در نهایت کرامت و سعه صدر از اختلافات خود با رئیس دولت چشم پوشی کند و در تعامل هر چه بیشتر مجلس و دولت ما پایمردی نشان دهد. قطعا با این گذشت جوانمردانه رئیس محترم دولت در این عمر کوتاه باقی مانده مسوولیت خود هم عکس العمل های متناسب را باید از خود نشان دهد و به روند و رویه ای که در این ماه های اخیر در چالش با مجلس در پیش گرفته بود ادامه ندهد. چه مجلس حتی در اوج ضعف خود نشان داده است که در لحظه تصمیم نهایی می تواند با تمام قدرت از شئون و منزلت و حریم خود دفاع نماید. آن گونه که حداد عادل در این ماه های آخر عمر مجلس هفتم به حق اگر چه دیر از کیان و حرمت مجلس در برابر تاخت های دولت و رئیس آن دفاع کرد.
۴) نکته مهم پایانی به دوستان مجلس جدید و ریاست جدید تر آن این است که الحق و الانصاف مجلس هفتم در اندازه های خود ظاهر نشد و شان و مرتبه ای را که امام(ره) و قانون اساسی و ملت شریف از آن انتظار داشتند به رغم همه زحمات و تلاش نمایندگان محترم برآورده نکرد.
به نظر می رسد مجلس جدید در اولین گام باید خود را در اندازه های واقعی خویش ظاهر سازد و حساسیت ویژه ای نسبت به سختی و تنگناهای معیشتی مردم داشته باشد و با حفظ مصالح نظام و ملت و فارغ از عقدهای اخوت سیاسی و جناحی و قومی بر اجرای قانون و عمل به قانون که ناموس مقدس این نظام پس از قرآن مجید است ایستادگی کرده و مجلس را به جایگاه اصلی گذشته خود که به فرمایش امام(ره) مرکز همه قانون ها و قدرت هاست برساند.
امید در این مجلس شاهد ظهور چهره ای آزاد و آزاده و کاردان و متعهدی نظیر دکتر افروغ، دکتر سبحانی و طلایی نیک که متاسفانه نظام تقنین از خدمات آنها محروم ماند باشیم

نویسنده : دکتر غلامعلی رجائی

منبع : روزنامه مردم سالاری