شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

مزد خون دل خوردن‌های اقلیت


مزد خون دل خوردن‌های اقلیت
در سال پایانی مجلس كه انتخابات دوره جدید را در پیش داریم اصلا‌ح‌طلبان به همگرایی و انسجام بیشتر نیازمند می‌باشند و برخی خودزنی‌ها اسباب خرسندی مخالفان فكری آنان می‌گردد. كما اینكه بیشترین استقبال در رسانه‌های اصولگرایان از این جهت‌ها شده است.
من شخصا از موضعگیری‌ اخیر آقای ابطحی درباره اقلیت مجلس بهت زده شدم. زیرا ایشان را شخصیتی فرهیخته، زمان‌شناس و دلسوز اصلا‌حات می‌دانم كه پیوسته دغدغه انسجام، همگرایی و پویایی میان مجموعه اصلا‌ح‌طلبان را داشته است و امیدوارم به هر نحوی كه صلا‌ح دیده‌اند اصلا‌ح و جبران نمایند.
‌ برای تحلیل درست، واقعی و منصفانه كاركرد اقلیت مجلس هفتم و منطقی كردن انتظارات و توقعاتی كه از آن می‌رود، باید شرایط عمومی شكل‌گیری مجلس هفتم، فضای حاكم بر آن، روحیات غالب نمایندگان این دوره و همچنین قلت و كم‌شماری اعضای اقلیت را در نظر گرفت. در روز افتتاح این مجلس و گزارش وزیر كشور وقتی نامی‌ از شورای نگهبان به میان نیامد غریو فریاد و اعتراض بلند گردید.
این مجلس با مجموعه‌ای آغاز كرد كه نایب‌رئیس آن با غرور اعلا‌م كرد كه مجلس هفتم فاقد اقلیت است و هیچ گروه دیگری را به رسمیت نشناخت. ‌
دشواری فعالیت مجلس هفتم از این جهت نیست كه اكثریت مطلق از آن یك جناح سیاسی بود، بلكه افرادی با پیشینه‌غالبا نظامی‌، امنیتی و اطلا‌عاتی به این مجلس راه یافتند كه زیستن در محیط چندصدایی و شنیدن حرف مخالف را تجربه نكرده بودند و اگر كسانی بر خلا‌ف نظریات آنان سخن می‌گفتند برای آنان تازگی داشت و عموما برنمی‌تافتند. در چنین فضای سنگین و بسته‌ای به جز تعداد كمی‌از نمایندگان اصلا‌ح‌طلب دوره ششم، حتی سلیقه فكری نمایندگان اصلا‌ح‌طلبی كه برای بار اول به مجلس راه یافته بودند بر كسی معلوم نبود. ‌ مرور نطق‌ها و موضعگیری‌های اولیه نمایندگان مجلس هفتم و برخورد و اصطكاك آنان با خبرنگاران و بعضا پرسنل تصویری، جو حاكم به این مجلس را نشان می‌دهد. ‌
در چنین شرایطی اندك اندك اقلیت مجلس خود را پیدا كرد. به شناسایی و ارتباط‌گیری با دوستان روی آورد. نشست‌ها و جلساتی گذاشت و به تدریج حقانیت فكری و پارلمانی خود را آغاز كرد. ‌
در وهله اول تلا‌ش شد با نمایندگان اكثریت ارتباط منطقی برقرار كنیم و در گام اول برادری خود را به آنان اثبات كنیم. از دغدغه‌های مشترك در دفاع از انقلا‌ب و ارزش‌های دین و انقلا‌بی گفتیم. به گونه‌ای كه در نگاه برخی از آنان ما آدم‌های نفوذی و برانداز قلمداد می‌شدیم و در یك جمله فضای مجلس هفتم در اوایل به گونه‌ای بود كه ما در سختی‌ها به نمایندگان راست دوره ششم پناه می‌بردیم و آنان به بهترین دوستان ما تبدیل شده بودند. ‌ با این همه پس از مدتی توانستیم از فضای تك‌صدایی و رعب‌آور مجلس هفتم عبور كنیم و در سال پایانی دولت اصلا‌حات و سال اول مجلس هفتم از عملكرد وزرای آقای خاتمی‌ به‌خوبی دفاع كردیم. ‌ شاید اوج بلوغ كاری اقلیت، در هنگامه رأی اعتماد مجلس هفتم به دولت متحمل شد نخست اینكه موضعگیری فراكسیونی نكردیم و مانع بروز اختلا‌فات آنان نشدیم. به همبستگی مصلحتی اكثریت نگاه نكردیم. در عین‌ حال بی‌سر و صدا و ادعا برای نشان دادن ضعف وزرای پیشنهادی تمام سعی و تلا‌ش خود را كردیم. ‌ بدون تردید عدم رأی اعتماد ۴ وزیر و رأی اعتماد ضعیف چهار تن دیگر بی‌تأثیر از این رایزنی‌ها و نقش اقلیت نبود. ‌
پس از آن این استراتژی تداوم یافت و تلا‌ش ضعیف دولتمردان نهم برجسته گردید، اقلیت توانست با تعامل منطقی و دوستانه با نمایندگان اكثریت در موقعیت‌های حساس نقش ایفا كند و به جایگاهی رسیده‌ایم كه بحمدا... امروز همان كسانی كه در گذشته وجود اقلیت را انكار می‌كردند، به سراغ اقلیت می‌آیند و با ما مشورت می‌كنند تا جایی‌ كه یكی از نمایندگان شاخص اصولگرا در زمینه تاثیرگذاری بالا‌ی اقلیت می‌گوید، مجلس هفتم را اقلیت جهت می‌دهد. البته ما ادعایی بیش از ظرفیت و توان خود نداریم، اما در عین حال كم‌لطفی‌ها و نامهربانی‌ها را از دوستان خود انتظار نداریم.كیست كه امروز بتواند نطق‌های مستدل و منطقی نمایندگان اقلیت در دفاع از كیان اصلا‌حات و عملكرد دولتمردان اصلا‌حات را نادیده بگیرد.
زمانی‌كه كاركرد و رویكرد اصلا‌ح‌طلبان در حوزه فرهنگ و سایر بخش‌ها در قالب گزارش تحقیق و تفحص در مجلس هفتم به چالش كشیده شد، چه كسانی در درون مجلس از عملكرد دوران اصلا‌حات دفاع كردند؟ ‌ به رغم فضای یكدستی در حاكمیت، كم‌شماری اقلیت و بی‌پناهی آنان و بدون یاری رساندن گروه‌های همفكر در بیرون از مجلس و با همه مشغله و گرفتاری‌های حوزه‌های انتخابیه و همچنین انتظارات و ارجاعاتی كه مجموعه اصلا‌ح‌طلبان از سراسر كشور از نمایندگان اصلا‌ح‌طلب دارند این جمع توانستند در حد وسع خود تأثیری ماندگار را در مجلس هفتم از خود نشان دهند. اگرچه، كار اقلیت از تقصیر و قصور خالی نبوده است.
البته ما نه ادعایی داریم و نه بر كسی منت می‌گذاریم، ولی انتظار نبوده است كه همفكران و دوستان این‌گونه ما را بنوازند و مزد خون دل خوردن‌های اقلیت را چنین پاسخ گویند. ‌
ولی‌ا... شجاع‌پوریان
منبع : روزنامه اعتماد ملی


همچنین مشاهده کنید