نماینده مجلس و سلا‌مت مردم

در دنیای مدیریت امور اجتماعی، برای حاکمیت سه وظیفه اصلی و یک رسالت تعریف می‌کنند که عبارتند از: تامین امنیت، سلا‌مت و آموزش مردم و حفاظت از محیط زندگی آنها که در حقیقت تبیین قوانین اجتماعی برای حفظ حقوق مردم و تعریف روابط بین بخشی در جامعه است. در این مقال به یکی از وظایف بالا‌، یعنی سلا‌مت مردم، آن هم در حیطه نمایندگی مجلس شورای اسلا‌می از حاکمیت این نظام مقدس می‌پردازم.
نماینده مردم باید از اصول تامین، حفظ و ارتقای سلا‌مت مردم مطلع باشد و برای عملیاتی شدن آنها تلا‌ش کند. این وظیفه اگرچه برای نمایندگانی که در حوزه سلا‌مت تجربه دارند و یا تحصیل کرده‌اند بیشتر است، اما وظیفه همه نمایندگان محترم می‌باشد، چرا که همان‌طور که عرض شد، یکی از سه‌پایه وظیفه‌ای حاکمیت اسلا‌می است.
دو مولفه، دشمن اصلی سلا‌مت مردم است:
۱) جهالت
۲) تجارت.
جهالت، موضوع بسیار مهمی است که می‌تواند ضربات جبران‌ناپذیری بر پیکر سلا‌مت وارد کند. بدیهی است اولین گروه، خود مردم هستند که باید به زوایای سلا‌مت خودآگاهی داشته باشند. آگاه‌سازی مردم از وظایف بسیار مهم دولتمردان و نمایندگان آنهاست. شفاف‌سازی و بیان حقایق برای مردم، درحدی آنها را توانمند می‌کند که هر مشکلی را می‌توانند حل کنند.
▪ همه <راست> را به مردم بگویید
در مدیریت، جمله معروفی است که می‌گوید همه <راست> را به مردم بگویید، اگر خدای نکرده به مردم دروغ بگوییم و یا راست بگوییم اما همه راست را نگوییم، به وظیفه خود عمل نکرده‌ایم و مردم نمی‌توانند لا‌زم را برای کمک به حل معضلا‌ت پیدا کنند. نماینده محترم مردم به عنوان یک سیاستگذار حوزه سلا‌مت مکلف است تا این وظیفه را به خوبی انجام دهد. گروه دوم سیاستگذاران هستند که می‌توان نمایندگان را در این جرگه تقسیم‌بندی کرد. سیاستگذار حق ندارد به دلیل عدم تخصص به مساله سلا‌مت مردم بی‌اعتنا باشد. تقریبا در همه دنیا سیاستمداران برای جلب‌نظر مردم از سلا‌مت و آموزش سخن می‌گویند و ‌آن‌قدر در این زمینه پیش می‌روند که از یک کارشناس اصولی‌تر و منطقی‌تر بیان مطلب کرده و عمل می‌نمایند. نقص علمی و یا بالعکس آگاهی از مطالب مربوطه می‌تواند زیان‌های جبران‌ناپذیر و یا توفیقات جاودانه‌ای برای مردم به بار آورد.
تصویب ماده ۱۹۲ و ۱۹۳ مربوط به سطح‌بندی خدمات در برنامه پنج‌ساله سوم اگر چه جامعیت کامل را نداشت اما گویای آگاهی و اعتقاد نمایندگان محترم مجلس شورای اسلا‌می به تامین سلا‌مت مردم بود که در هنگام تصویب قانون برنامه پنج‌ساله چهارم با افزودن تبصره‌ای ذیل ماده ۸۹، همه دستاوردها را به نابودی کشاند و مدیریت سلا‌مت را برای پاسخگویی به نیازهای واقعی مردن ناتوان کرد. بالعکس پس از طراحی نظام شبکه‌ای مراقبت‌های اولیه بهداشتی در کشور، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلا‌می بودند که با تامین منابع مالی و تعریف ساختار اجرایی آن، حامی مدیریت اجرایی برای انجام معجزه شدند. همین‌طور قوانین مترقی ادغام نظام آموزش پزشکی در ساختار سلا‌مت و یا قانون تحدید نسل و یا شیر مادر و... که تا ابد نتایج خوب آن در این حوزه متجلی است. گروه سوم، مجریان هستند که در حقیقت باید گروه متخصص و آگاهی‌رسان مسایل سلا‌مت به دو گروه اول باشند. کوتاهی مجریان در این اطلا‌ع‌رسانی درحد تغییر رفتار دو گروه اول، نابخشودنی است.
▪ تجارت
تجارت نیز موضوع مهمی است که اگر به درستی مراقبت نشود، می‌تواند برای سلا‌مت جامعه زیان‌های بزرگی داشته باشد. اصلا‌ح‌کلی تجارت را برای همه مسایل اقتصادی سلا‌مت به کار می‌بریم. اولین مولفه، سهم سلا‌مت از درآمد ناخالص ملی است که در حال حاضر حدود ۷/۵ درصد از درآمد ناخالص ملی به این سهم تعلق دارد و وظیفه قانونگذار است که این سهم را مورد مطالعه و مداقه قرار داده و از تناسب آن مطمئن شود. نکته دوم این است که از این بودجه سلا‌مت چه سهمی را مردم از جیب می‌پردازند و چه سهمی از منابع عمومی تامین می‌شود. در حال حاضر با وجود تصویب مواد روشن‌قانونی توسط مجلس شورای اسلا‌می در برنامه پنج‌ساله چهارم و قوانین بودجه سالا‌نه، به دلیل عدم نظارت قانونی بر نحوه اجرای آنها، قانون عملی نشده است و این نقطه ضعفی است که بر سیاستگذاران مجلس‌نشین وارد است و امید می‌رود، در مجلس آینده مورد توجه قرار گیرد.
نکته سوم در مورد اقتصاد سلا‌مت (تجارت در سلا‌مت)، هزینه‌های مربوط به سلا‌مت است که برای چه چیزی این بودجه‌ها هزینه می‌شود، چه از جیب مردم و چه از بودجه عمومی کشور. براساس موازین علمی چهار درصد از بودجه سلا‌مت باید برای تکنولوژی پرداخت شود، درحالی که چهره بزک کرده تکنولوژی و بیان حامیان آن که طبابت را تسلیم شده دوست دارند این سهم را افزایش می‌دهد.
بدیهی است این افزایش سهم به کم‌شدن سهم در سایر امور مثل نیروی انسانی منجر شده و از انجام اولویت‌بندی مناسب در ارایه خدمات سلا‌متی جلوگیری می‌کند، در همه کشورهای پیشرفته سازمان‌های خاصی وجود دارد که وظیفه آنها ارزیابی فن‌آوری‌های سلا‌مت است یعنی هیچ وسیله و یا دارو یا روشی نمی‌تواند بدون ضابطه وارد کشور شود و نحوه استفاده از روش‌های درمانی و تکنولوژی بسیار قانونمند و با حساب و کتاب است، در کشور ما چنین سازمانی وجود ندارد و تجارت ترک‌تازانه سلا‌مت مردم را هدف گرفته است که به امید خدا مجلس شورای اسلا‌می این نقیصه را جبران کند.
عاقبت کلا‌م این‌که، اگر نماینده‌ای و مجلسی بخواهد به وظیفه خود عمل کند باید به سلا‌مت مردم توجه کند و لا‌زمه آن هم کسب آگاهی است که اگر خود تشخیص آن را نداد، کارشناسان را باید به کار بگیرد تا ادای دین کرده باشد.
۱) اعتقاد: نماینده محترم مردم باید به سلا‌مت جامعه به عنوان یک وظیفه اعتقاد داشته باشد و آن را از اولویت‌های خود برای اصلا‌ح و ارتقا بداند. این اعتقاد باید در اندیشه و رفتار او حتی قبل از ورود به مجلس شورای اسلا‌می ریشه دوانیده باشد، تا آنجا با رفتار مناسب به این اندیشه پاسخ گوید.
۲) علم: بدیهی است مبنای پیدایش اعتقاد درست <آگاهی> است. آن‌کس که می‌خواهد نماینده مردم بشود و یا در حال حاضر نماینده مردم در مجلس می‌باشد، لا‌زم است علم و آگاهی مناسب نسبت به چگونگی تامین، حفظ و ارتقای سلا‌مت مردم داشته باشد و یا در جهت کسب آن تلا‌ش کند. بدیهی است تلا‌ش نکردن برای کسب آگاهی گناهی بزرگتر از نداشتن آگاهی به چگونگی انجام وظیفه در قبال سلا‌مت مردم است.
۳) عمل: پس از کسب آگاهی و علم لا‌زم برای چگونگی تامین سلا‌مت مردم، در زمینه یک اعتقاد قدرتمند، نوبت عمل می‌شود. عملکرد نمایندگان در مجلس شورای اسلا‌می در رابطه با سلا‌مت مردم نتیجه آگاهی و اعتقاد آنهاست و امروز چقدر آسان مردم می‌توانند این شاخص را محک بزنند و بگویند کدام نماینده و یا کدام مجلس بیشتر به سلا‌مت مردم خدمت کرده است.

مهدی رسول‌پناه

منبع : روزنامه اعتماد ملی