کـروم

کـروم
كروم یك عنصر كمیاب ضروری جهت انسان است. بدن برای استفاده از كروم باید آن را به نوع فعال تبدیل كند. عامل تحمل گلوكز یك نوع فعال شده كروم است كه از مخمر آبجو جدا شده است. عامل تحمل گلوكز به انسولین كمك می كند تا گلوكز (قند خون) را از خون به داخل سلولها به منظور تولید انرژی بكشد. انسولین جهت سوخت و ساز كربوهیدرات، پروتئین و چربی بسیار اهمیت دارد. اگر رژیم غذایی كروم كافی نداشته باشد، بر توانایی انسولین در آماده سازی این مواد غذایی اثر می گذارد.
تخمین زده میشود كه رژیم غذایی ۹۰ درصد آمریكایی ها فقر كروم دارد. مصرف مقادیر زیاد غذاهای تصفیه شده موجب بروز این مشكل میشود چون فرآیند تصفیه كردن كروم غذا را از بین می برد. كودكان مبتلا به سوء تغذیه پروتئین -كالری، افراد مبتلا به دیابت و افراد مسن ممكن است به خصوص در معرض خطر كمبود كروم باشند. مصرف بسیار زیاد غذاهای شیرین، ورزش سنگنی و داشتن عفونت یا آسیب جسمی موجب از دست رفتن كروم بدن میشود. كمبود سطح كروم موجب افزایش قند خون و تری گلیسرید و كلسترول میشود.
موارد استفاده
فهرست برخی مشكلات ناشی از كمبود كروم از این قرار است:
* دیابت. افراد مبتلا به دیابت نمی توانند قند را به خوبی مصرف كنند. بیماران دیابتی نوع I نیاز به تزریق انسولین جهت كنترل قند خون دارند. دیابتی های نوع II اغلب می توانند با رعایت رژیم غذایی قند خون خود را تنظیم كنند. مطالعات نشان داده است كه مصرف مكمل كروم توانایی دیابتی های نوع II را در تنظیم قند خون افزایش می دهد، به خصوص در مواردی كه ذخیره كروم بدن كم باشد. برخی افراد قند خون بالا دارند كه در حد بیماری دیابت نیست این افراد اغلب دچار كمبود كروم هستند و از مصرف مكمل آن سود می برند. افزایش قند خون به علت كمبود كروم یكی از مشكلات شایع سالخوردگان است.
* قند خون پایین: قند خون پایین نقطه مقابل قند خون بالا و دیابت است. كمبود كروم ممكن است از قند خون پایین برخی افراد نقش داشته باشد. مصرف ۲۰۰ میكروگرم كروم در روز علایم قند خون پایین را بهبود می بخشد.
* بیماری قلبی-عروقی: كمبود كروم با افزایش كلسترول خون و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی همراه است. مصرف مكمل كروم باعث افزیش كلسترول اچ دی ال (كلسترول خوب) و كاهش تری گلیسرید و كلسترول توتال در دیابتی ها و مبتلایان به قند خون بالا میشود.
* گلوكوم: كروم بر گیرنده های انسولین در چشم اثر می گذارد. بین ابتلا به گلوكوم و كمبود كروم یك ارتباط قوی وجود دارد. گلوكوم در افراد مبتلا به دیابت شایع است.
* چاقی: مدارك مقدماتی نشان می دهد كه مصرف مكمل كروم به كاهش چربی بدن و افزایش بافت عضلانی كمك می كند.
* پوكی استخوان: پیكنولینات كروم ترشح ادراری كلسیم و هیدروكسی پرولین را در خانم ها كم و به حفظ تراكم استخوان در خانم های یائسه كمك می كند.
منابع غذایی
مخمر آبجو، گوشتهای ظریف (گوشتهای آماده سازی شده)، پنیرها، نان گندم سبوس نگرفته، انواع ادویه و برخی سبوس ها و ملاس.
مخمر آبجو رشد كرده در خاك غنی از كروم بهترین منبع غذایی كروم است. سبزی ها، میوه ها و بیشتر غذاهای تصفیه شده و آماده (بجز برخی گوشتهای آماده شده كه غنی از كروم است)، كروم كم دارد. آب لوله كشی سخت ۷۰-۱ درصد نیاز روزانه كروم را تأمین می كند. پخت و پز در ظروف استیل میزان كروم غذا را افزایش می دهد.
سایر اشكال
كروم به صورت تجارتی به اشكال مختلف از جمله پلی نیكوتینات كروم، پیكولینات كروم، مخمر غنی از كروم و كلرید كروم در دسترس است. كروم در مولتی ویتامین ها و به تنهایی به صورت قرص و كپسول نیز وجود دارد. میزان موجود در مولتی ویتامین مصرفی روزانه ۲۰۰-۱۵ میكروگرم است.
نحوهٔ مصرف
به منظور پیشگیری و درمان، میزان مصرف روزانه ۲۰۰-۱۰۰ میكروگرم است.
مانند سایر داروها و مكمل های قبل از دادن مكمل كروم به اطفال، پزشك معالج مشورت كنید.
موارد احتیاط
نوع كروم موجود در مواد غذایی معمولاً غیرسمی است. با این حال، میزان بسیار زیاد كروم ممكن است موجب مسمومیت و تحریك معده شود. میزان زیاد یا تجمع بافتی زیاد كروم اثر انسولین را كم می كند. در صورت ابتلا به دیابت،‌قند خون بالا یا قند خون پایین، قبل از مصرف كروم با پزشك معالج خود مشورت كنید.
تداخل های احتمالی
كروم با نیاسین تركیب می شود و عامل تحمل گلوكز را می سازد. كربنات كلسیم و ضد اسیدها جذب كروم را كم می كند.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران